'In 2018 raakte ik zwanger van mijn eerste kind, een dochter. Overal waar ik informatie zocht over zwangerschap, zag ik alleen maar beelden van slanke, witte, able zwangere vrouwen. Geen enkele vrouw zag eruit zoals ik: dik en zwanger. Daarnaast kreeg ik een hoop vooroordelen over me heen. Op zich niets nieuws: met mijn maat 48 ben ik vooroordelen gewend, ik ben al van kleins af aan dik en weet dus niet beter.
Maar na jarenlang mijn buik niet mooi te hebben gevonden, mocht die buik er tijdens mijn zwangerschap opeens wel zijn. Ik was zo trots als een pauw op die zwangere buik, maar mensen zagen het pas veel verder in de zwangerschap. Daarnaast was de vorm van mijn buik heel anders, niet zo'n perfect rond bolletje als overal in de media. Ik vond eigenlijk nergens herkenning in mijn zwangerschap.'
Lees ook: Tenicia onderging een maagverkleining om zwanger te worden
Dik en zwanger
'Eenmaal bij de verloskundige werd mij meteen medegedeeld dat ik medisch werd, omdat ik dik ben. Dat heeft te maken met bepaalde risico's die groter worden, vanwege protocollen. Er wordt dus niet naar de mens zelf gekeken, je wordt automatisch doorverwezen, terwijl dit echt niet zo hoeft.
Inmiddels weet ik dat er zoveel meer mogelijk is. Ik kreeg automatisch meer onderzoeken op basis van hoe ik eruit zie, want ik ben nooit gewogen. En natuurlijk begrijp ik een hoop protocollen, maar ik was wel benieuwd naar uitleg. Daarom stelde ik de artsen veel vragen en werd daar gelukkig in gehoord. Daardoor kon ik bewust keuzes maken om wel of niet aan onderzoeken mee te werken.
Niet elke dikke vrouw heeft deze ervaring. Jammer genoeg krijg ik regelmatig schrijnende verhalen in mijn inbox van vrouwen die vetfobisch behandeld zijn. Dit is dan ook de reden dat ik steeds meer ben gaan delen op Instagram en blog over dik en zwanger zijn. Om het standaard beeld tegen te gaan, en mijn ervaring te delen.'
Lees ook: Overgewicht en zwanger worden
Vernieuwend en soms ook licht ontvlambaar
'Inmiddels heb ik nog een kindje mogen krijgen, een zoon van inmiddels 10 maanden. Ik ben een trotse moeder, al is mijn dagelijkse leven heus een chaos. In het ouderschap luister ik naar mijn gevoel, en naar mijn kinderen, zonder daarin te verdrinken. Ik neem veel informatie tot me, maar volg daarin niet alles. Daar ben ik niet consequent genoeg voor, bovendien is niet alles in de praktijk zo zwart-wit.
Ik ben een vernieuwende moeder, en soms ook licht ontvlambaar. Inclusiviteit staat bij ons thuis hoog in het vaandel. Ik vind het belangrijk om mee te groeien met mijn kinderen en los te laten wat ik zelf heb geleerd. Maar daarin moet ik eerlijk zijn: het duurde bij mijn eerste kind wel even voor ik in m'n intuïtie durfde te leunen.'
Lees ook: Verloskundige Goodarzi onderzoekt waarom gekleurde zwangeren en baby's slechtere zorg krijgen
Lichaams- en voedingsneutraal opvoeden
Mijn kinderen geef ik mee dat ze goed zijn zoals ze zijn, en dat iedereen anders is. Daarbij geloof ik in lichaams- en voedingsneutraal opvoeden. Dat houdt in dat we niet belonen met eten of drinken om een gezonde relatie met eten te bewaren. We blijven weg bij termen als gezond en ongezond. We spreken wel over: 'Je lichaam heeft energie nodig om je spieren sterk te maken, daarom eten we nu dit.' Of: 'Snoep is lekker, maar het doet niets voor je lichaam.'
Mij zul je dus niet horen zeggen dat suiker slecht is voor je, want kinderen hoeven niet bezig te zijn met ingrediënten. Ook zeg ik nooit dat je dik wordt van iets. Dik is namelijk niet slecht, mama is ook dik. Dik is gewoon dik.'
Lees ook: Verloskundige Djanifa: 'Hoog tijd voor voorlichtingsposters waar iedereen zich in herkent'
Je hoeft niet te veranderen om jezelf te mogen zijn
'Mijn kinderen weten dat ik dik ben, maar ik leer ze ook dat ze niet hoeven te vertellen hoe iemand eruitziet. En als een ander kind zegt dat ik dik ben, zeg ik: 'Dat klopt, maar ik heb ook een spiegel, dus dat hoef je mij niet te vertellen.' Daarbij let ik er erg op hoe ik praat over mijn lijf in het bijzijn van mijn kinderen. En geloof me: in de praktijk is het moeilijker dan het klinkt hoor, ik kan zelf ook terugvallen in aangeleerd gedrag.'
Mijn kinderen vertel ik dagelijks dat ze niet hoeven te veranderen om zichzelf te mogen zijn. En dat ze niet hun best hoeven te doen om te voldoen aan wat een ander mooi vindt of doet. Iedereen maakt zijn eigen keuzes, en als die vanuit liefde zijn gemaakt, zijn ze goed.'
