Na kanker had Kimberly (24) weinig eicellen, toch heeft ze nu drie kinderen

Als baby huilde Kimberly veel. 'Mijn buik was opgezet en mijn ouders vertrouwden het niet en gingen naar de huisarts. Al snel volgde de diagnose: neuroblastoom stadium 4, kanker. Ik heb ruim een half jaar non-stop in het Sophia kinderziekenhuis gelegen, tien chemokuren gehad en meerdere operaties ondergaan. Gelukkig herinner ik me daar niets van, maar voor mijn ouders was het een enorm zware tijd.'

Ze werd schoon verklaard, maar in de jaren daarna volgden spannende controles. 'Gek genoeg was het voor mij normaal. Mijn ouders waren ook altijd open en eerlijk. Ik kon er ook goed over praten. Het voelde nooit als een taboe.'

Gestopt met de pil

Op haar 18e volgde het nieuws dat haar leven opnieuw op zijn kop zette. 'Tijdens een onderzoek naar de late effecten van de chemo kreeg ik te horen dat mijn eicelvoorraad al extreem laag was en dat ik vervroegd in de overgang zou raken. Het kwam zó hard binnen. Ik heb dagenlang gehuild. Mijn grootste droom was altijd al om moeder te worden. Ineens leek dat misschien onmogelijk.'

Samen met haar vriend, met wie ze toen al vijf jaar samen was, sprak ze veel over de toekomst. 'We hadden een plan gemaakt: eerst een huis, diploma, alles rustig opbouwen. Maar we hadden ook besproken: als het gebeurt, dan is dat zo. Ik was ook al een tijdje gestopt met de pil op aanraden van de artsen. Die gaven aan dat het weinig nut had in mijn situatie.

Lees ook: Silvia werd zwanger na kanker: 'De kans was groot dat ik door de chemo onvruchtbaar was'

Een wonder

Een paar maanden na dat nieuws bleek Kimberly zwanger. 'We schrokken ons kapot. We woonden allebei nog thuis, dit was nog niet het plan. Maar meteen daarna kwam het besef: dit is een wonder. We waren ook zó dankbaar dat het was gelukt.'

De zwangerschap verliep goed tot 35 weken. 'Vanaf week 30 kreeg ik veel pijn in mijn rug en been. Uiteindelijk beviel ik te vroeg, midden in coronatijd. Dat was natuurlijk enorm schrikken. Het is allemaal heel anders gelopen dan ik van tevoren bedacht: geen bezoek, niemand die ons eerste kind Levi kon vasthouden. We zaten acht dagen alleen in het ziekenhuis. Het voelde enorm eenzaam. Voor onze ouders was het ook niet makkelijk, hun eerste kleinkind was geboren, maar ze mochten niet langskomen.'

Lees ook: Suzanne (21) werd op haar 17e ongepland zwanger, nu heeft ze twee kinderen: 'We groeien samen op'

Extra verrassing

Ondanks de pittige start, besloten Kimberly en haar vriend al snel dat ze hun gezin wilden uitbreiden. 'De wetenschap dat ik sneller in de overgang zou raken, maakte dat we niet wilden wachten. Al snel raakte ik weer zwanger, maar dit eindigde in een miskraam. Dat was zó pijnlijk, ik dacht echt even dat het nooit meer goed zou komen. Door er veel over te praten kon ik het een plekje geven.'

Vijf maanden later was er opnieuw een positieve test. En dit keer met een extra verrassing. Kimberly was zwanger van een tweeling. 'Dat was zo bizar. Ik begon meteen te huilen, van blijdschap maar ook van angst. Hoe gingen we dit doen?'

Allesbehalve zorgeloos

Bij een tweelingzwangerschap komen sowieso wat meer risico's kijken en in Kimberly's geval was dit sowieso allesbehalve zorgeloos. 'Ik werd streng gecontroleerd in het ziekenhuis. Al bij 27 weken was mijn baarmoedermond te kort en moest ik worden opgenomen. Daarna volgden weeënremmers, longrijping en veel ziekenhuisdagen.

Uiteindelijk braken mijn vliezen met 32 weken. Met 33 weken en 3 dagen werden onze jongens geboren. Wonder boven wonder ging de bevalling natuurlijk en vlot. Maar opnieuw lagen we in het ziekenhuis, opnieuw kindjes in couveuses, opnieuw infusen en draadjes. Ik heb daardoor nooit die kraamtijd thuis gehad.'

Lees ook: Zwanger van een tweeling, zo verloopt je zwangerschap

Geboren moeder

Nu, een paar jaar later, is Kimberly moeder van drie gezonde jongens. 'Ik droomde altijd van jong moeder worden en wilde het liefst meerdere kinderen. Dat ik nu drie gezonde jongens heb mogen krijgen, is voor mij echt heel bijzonder. Ik ben pas 24, maar ik ben een geboren moeder. En ik kan oprecht zeggen dat ik nergens gelukkiger van word dan van mijn gezin.'

Toch zijn er momenten waarop Kimberly beseft dat de weg hiernaartoe allesbehalve makkelijk was. 'Als ik andere vrouwen zie, die thuis een relaxte kraamweek hebben met hun baby, steekt dat soms. Maar boven alles overheerst dankbaarheid. Mijn lijf heeft veel doorstaan en tóch drie kinderen gedragen. Dat is écht een wonder.

Sterker dan ik dacht

Kimberly is inmiddels tien jaar samen met haar vriend. 'Hij is mijn rots. Als partner én als vader enorm zorgzaam en betrokken. Echt, hij is de liefste vader. Natuurlijk schiet tijd voor elkaar er vaak bij in, maar als we even met z'n tweeën weg zijn, vinden we elkaar weer. Dat is zo belangrijk. Je relatie kan makkelijk ondergesneeuwd raken in de chaos van een jong gezin.'

Maar ze heeft dankzij alles ook geleerd dat ze zelf ontzettend sterk is. 'Ik ben veel sterker dan ik dacht. Alles komt hoe dan ook goed. Soms niet zoals je had verwacht, maar altijd op een manier die klopt.

Dat is dan ook écht iets dat ik andere vrouwen mee wil geven die in eenzelfde soort situatie zitten: het voelt misschien oneerlijk en eenzaam, maar je bent niet alleen. Praten helpt. Met artsen, met je omgeving. En vergeet niet: er zijn vaak meer mogelijkheden dan je denkt.'

Lees ook: Talia ontdekte een knobbeltje in haar borst tijdens de zwangerschap: 'Door kanker heb ik zoveel kostbare tijd verloren'

In de kraamzorg

Als Kimberly vooruitkijkt, hoeft het allemaal niet groot. 'Misschien ooit een groter huis, misschien ooit een baan in de kraamzorg, dat lijkt me prachtig. Maar het belangrijkste heb ik nu al: mijn gezin. Ik ben trots, dankbaar en gelukkig. Meer kan ik niet wensen.'