'Momentje, ze zit even in een call.' Als ik binnenkom, is het de kersverse vader die de deur opendoet en me meeneemt naar de woonkamer. Daar ligt de baby – gisteren geboren, vanochtend thuisgekomen uit het ziekenhuis – te slapen in de box.
De vader heeft koffie gezet en serveert roze koeken, de baby is een meisje en 'ik neem aan dat je met jouw werk geen beschuit meer kan zíén'. Ik grinnik dat dat wel klopt en bedank hem voor de gastvrijheid. Alleen… een call? Had hij het nu echt over zijn pasbevallen vrouw?
'Het werk gaat door als je je eigen bedrijf hebt', zegt hij schouderophalend. 'En het was maar een kwartiertje, zei ze.'
Lees ook: Zwanger en zzp'er? Dan heb je recht op een ZEZ-uitkering
Joggingbroek met een nette blouse
Net als ik de eerste hap van mijn roze koek neem, klinkt er gestommel in de gang. De deur gaat open en een vrouw in de wonderlijke combinatie van een grijze joggingbroek en een nette, witte blouse komt de kamer binnen. Haar man staat meteen op om haar te helpen bij het lopen, want dat gaat duidelijk nog moeizaam.
'De trap was wel even een dingetje', zegt ze, weliswaar met een glimlach maar haar gezicht ziet erg bleek. Ze steekt haar hand uit en stelt zich voor. 'Welkom', zegt ze. 'Leuk dat je er bent. Ik moest even wat dingen regelen, maar nu ben ik all yours.'
Lees ook: Deze kledingstukken zijn fijn om na je bevalling te dragen
Geen zwangerschapsverlof
Grappig hoe dit gaat. Ik ben hier om voor haar en de baby te zorgen en ze doet het voorkomen als ik de volgende afspraak in haar agenda ben. Overgave aan de kraamperiode is niet voor iedereen eenvoudig, en overgave aan het leven met een pasgeboren baby ook niet. Ik besluit nog even niets te zeggen, maar begin in plaats daarvan met de kennismaking.
Ik vraag naar hun leven, de bevalling, de verwachtingen et cetera en krijg de indruk van een hecht koppel met een grote kinderwens, maar ook een grote wens om hun leven niet door de baby te laten beïnvloeden. 'Ik heb geen zwangerschapsverlof', zegt de kraamvrouw. 'Met een eigen bedrijf heb je nooit vrij. Maar ik heb gezegd dat ze me voorlopig alleen even voor noodgevallen moeten bellen.'
Lees ook: Doodop in de kroeg: waarom het soms lastig is je nieuwe leven als ouder te accepteren
De definitie van noodgeval
Alsof ze het op kantoor horen, gaat op dat moment haar telefoon. Ze aarzelt even maar zendt me dan een verontschuldigende blik en neemt op. Het gesprek gaat over een aanpassing op een website en klinkt mij niet heel dringend in de oren, dus ik weet niet zo goed wat de definitie van 'noodgeval' is.
De dagen daarna blijkt die telefoon nog meer aanwezig dan de baby. Tijdens het badje wordt er gebeld, tijdens de borstvoeding wordt er geappt, een noodgeval blijkt alles te zijn waarover een grote of kleine beslissing moet worden genomen en dat na drie dagen de borstvoeding terugloopt, lijkt mij het gevolg van de stress van de moeder.
Helemaal klem
Begrijp me niet verkeerd: ze doet alles goed, loopt over van liefde voor de baby, stopt haar volle energie in de verzorging, gaat niet voor minder dan perfectie, maar ze maakt het zichzelf heel erg moeilijk. Ik probeer het er een paar keer over te hebben, maar ze wil niet van me aannemen dat ze haar werk misschien beter op een lager pitje kan zetten.
Tot dag vijf. Ze is doodop, kán niet meer en hoe ze het ook probeert, ze zit helemaal klem. En dan, als de baby niet blijkt te zijn aangekomen, komen de tranen. Ze stromen over haar wangen, haar schouders schokken, ik ondersteun haar met naar bed lopen want ze zakt letterlijk door haar benen. 'Lieverd', zeg ik moederlijk, ook al zijn we van dezelfde leeftijd. 'Zoals het nu gaat, daar heeft niemand iets aan. Je dochter niet, jij niet en je werknemers ook niet. Er moet iets veranderen.'
Lees ook: Zo ga je om met babyblues en kraamtranen
Wat echt belangrijk is
En dan, eindelijk, is ze het met me eens. Na een halfuur huilen, maken we een plan. Elke dag om elf uur en om vier uur belt ze naar kantoor en dan worden in minder dan vijftien minuten de grootste vragen behandeld. De rest zal haar personeel zelf doen – ik denk dat ze daartoe prima in staat zijn, als zij maar loslaat en ze de ruimte geeft. De rest van de tijd is voor de baby en tussen twaalf en twee wordt er geslapen. Te beginnen: nu.
Ik neem de baby mee naar beneden en laat de moeder slapen. Drie uur achter elkaar. 'Goed zo', zeg ik als ze wakker wordt. 'En nu niet schuldig voelen.'
De dag erna loopt de borstvoeding weer op, weer een dag later is de baby aangekomen. Op dag acht ga ik weg met een enorme bos bloemen en een knuffel. 'Dank je wel', fluistert de moeder in mijn oor. 'Soms moet iemand je vertellen wat echt belangrijk is.'
Lees ook: Zit jouw kraamweek er bijna op? Wij selecteerden 9 cadeaus om je kraamverzorgende te bedanken
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
