'Niet alleen voor de ouders, familie en vrienden is de geboorte van een baby een feestelijke gebeurtenis, óók voor de buren, zeker in een kindvriendelijke wijk. Er is immers een nieuwe buurtgenoot bij gekomen die zij in veel gevallen zullen zien opgroeien.
De afgelopen dertig jaar heb ik het als kraamverzorgende vaak meegemaakt dat buren een kaart met een felicitatie in de bus gooien, eten langsbrengen of op kraamvisite komen. Maar deze week zorgt een slechte band met de buren in eerste instantie voor flink wat spanning in huis.
Ruzie
Tijdens de intake merk ik meteen op dat het gezin in een gehorig huis woont. Door de muren heen hoor ik het verschuiven van een stoel en een doffe mannenstem. 'Best gehorig hier', zeg ik tegen het stel. Zodra ik erover begin, gaat de moeder automatisch zachter praten.
Ze vertelt dan over de ruzies die zij met de buren hebben gehad. De ellende begon drie jaar eerder toen zij en haar man in de straat kwamen wonen. Hartje zomer vierden zij tijdens een barbecue met vrienden dat zij samen met hun toen pasgeboren baby vanuit een klein appartement in de stad naar een jaren 30-hoekwoning in een buitenwijk verhuisden, tussen veel andere jonge gezinnen.
Lees ook: Verhuizen met kinderen, zo verloopt het soepel
Te veel lawaai
Hun directe buren, een gepensioneerd koppel, werden door het stel uitgenodigd om mee te eten, maar kwamen niet. Later die middag klaagden zij over stank- en geluidsoverlast. Er zou in de daaropvolgende jaren nog talloze keren geklaagd worden. Het kind van het stel zou te veel en te hard huilen, te veel lawaai maken tijdens het spelen, vader en moeder zouden te hard stampen op de trap en ga zo maar door.
De gepensioneerde buren ergeren zich zo erg aan het gezin dat een praatje maken op straat er niet in zit. Sterker nog: volgens de kraamvrouw kijken de twee meteen de andere kant op zodra zij hen zien.
Poliklinisch bevallen
Het stel zegt zo veel mogelijk te doen om geen overlast te veroorzaken: met hun peuter zijn ze zo veel mogelijk buiten, in huis dragen ze geen schoenen en er wordt geen harde muziek gedraaid. In de woonkamer ligt een dik vloerkleed, aan de muren zijn geluiddempende panelen bevestigd.
Het is zelfs zo dat de kraamvrouw voor de geboorte van haar tweede kind kiest voor een poliklinische bevalling. Het liefst wil ze dat de baby thuis wordt geboren, maar omdat ze bang is dat de buren geluidsoverlast zullen ervaren, laat ze die wens varen. 'Stel je voor dat ik tijdens de bevalling keihard ga schreeuwen. Dan wil ik niet dat ze aan de deur staan om te vragen of het wat zachter kan', zegt moeder.
Lees ook: Kraamwerk: 'De buren hebben alles gehoord'
Geboorteslinger
Een paar maanden later bevalt ze van hun tweede zoon. Diezelfde dag mag het gezin nog naar huis. Als ik niet veel later op de stoep sta, staat vader te hannesen met een geboorteslinger die hij voor het raam wil hangen.
Zijn vrouw wil dat eigenlijk niet omdat ze, zoals hij het zegt, geen slapende honden wil wakker maken. 'Ze denkt dat het voor de buren extra aanleiding is om nóg meer op ons te letten en te klagen', zegt vader. 'Maar van mij mag de hele wereld weten dat ons tweede kind er is.' Als de woorden 'Hoera een jongen' eenmaal hangen, kijkt hij er trots en tevreden naar.
Huilen
Bij de kraamvrouw zie ik andere emoties. Ze is blij met de komst van haar baby en uiteraard wat vermoeid van de bevalling. Maar ik zie ook dat ze gespannen is. 'Als ie maar niet te veel gaat huilen', zegt ze bezorgd. 'Zul je zien dat ze dan meteen voor de deur staan.'
Natuurlijk is een huilbaby niet ideaal, maar baby's huilen nou eenmaal en dat is normaal. Ik leg de kraamvrouw uit dat het hun manier van communiceren is en dat ze zich vooral moet focussen op haar herstel en haar kind.
Lees ook: Mijn baby huilt: de 10 meest voorkomende oorzaken met advies
Felicitaties
De eerste dagen is de spanning bij de moeder nog voelbaar. Zodra ze haar kind hoort huilen probeert ze hem krampachtig te troosten. Maar op dag zes wordt alles anders. Die dag vallen er meerdere kaarten met felicitaties op de deurmat en vader scheurt enthousiast de enveloppen open. 'Krijg nou wat!', klinkt het verbaasd. 'Een kaart van de buren!'
Op de kaart staat niet veel meer dan 'Van harte, de buren'. Hij rent naar de slaapkamer en laat zijn vrouw de kaart lezen. Die is in shock en pinkt zelfs een traantje weg.
Als de vader een dag later zijn auto instapt om boodschappen te doen, komt hij de buurman tegen die onwennig een praatje met hem aanknoopt. Hoe het met moeder en kind gaat, wil hij weten. En of hij en zijn vrouw iets voor het gezin kunnen betekenen.
Geheim
Vader komt daarna verbouwereerd binnen. 'Moet je eens horen wat er zojuist gebeurde. Ik snap er nog steeds niets van!'
Ik hoor het allemaal aan, maar zeg er niet bij dat ik een paar dagen daarvoor als een soort buurtbemiddelaar met de buren heb gesproken toen ik hen toevallig buiten trof. Ik vertelde het oudere koppel over de spanning die de jonge moeder had en dat ik het zo zonde vond dat een burenruzie haar kraamweek beheerste.
Vooral de buurvrouw schrok daar erg van. 'Dat is nooit onze bedoeling geweest', zo verdedigde zij zich. Herinneringen aan haar eerste kraamweek, inmiddels bijna veertig jaar terug, kwamen naar boven. Zonder op de details in te gaan vertelde ze hoe stressvol zij die zelf heeft ervaren. 'Dat gun ik niemand. Wij zullen niet meer zo zeuren. De baby is meer dan welkom.'
Liefhebber van onze rubriek Kraamwerk? We publiceren iedere zaterdag een nieuwe aflevering, eerder gepubliceerde Kraamwerken vind je ons dossier. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
