'Bij Anne heb ik al eerder gekraamd. Tweeënhalf jaar geleden was ik een hele week kraamverzorgende na de geboorte van zoon Sem. Anne beviel destijds op eigen verzoek in het ziekenhuis omdat ze dat een veiliger idee vond.
De bevalling verliep zonder problemen en Anne herstelde goed. Het was voor mij een feest om hier na de geboorte van Sem te kramen. Ik deed bij moeder en kind de controles, gaf de gebruikelijke tips en tricks en hielp hier en daar bij het huishouden. Maar het was bovenal erg gezellig. De week vloog voorbij.
Lees ook: Wat doet een kraamverzorgster (en wat niet)?
Thuisbevalling
Dit keer wil Anne het liefst een thuisbevalling in bad. Ze heeft daar mooie verhalen over gehoord en wil graag zelf meemaken hoe het is om een kind ter wereld te brengen in de eigen vertrouwde omgeving. Bovendien heeft ze dit keer meer vertrouwen in zichzelf.
Ik heb net mijn ontbijt op als ik een telefoontje krijg: Annes weeën zijn met precies 40 weken begonnen. Een uur later sta ik op de stoep.
Kalm
Rutger doet open en is heel relaxed. Ook Anne maakte een vrij ontspannen indruk. Ze loopt wat rond in de woonkamer terwijl ze rustig de weeën wegpuft. Verloskundige Petri is er al en heeft net de ontsluiting gemeten: 4 centimeter.
Rutger heeft het bevalbad al opgezet dat nog wel gevuld moet worden. Op de achtergrond klinkt rustgevende meditatiemuziek, de gordijnen zijn op deze warme zomerdag dicht. Er hangt een fijne, kalme sfeer. Althans, nóg wel.
Meer Kraamwerk lezen? Dat kan! We hebben er een boek van gemaakt: bestel Kraamwerk hier
Vliezen breken
Anne wil op een zo natuurlijk mogelijke manier bevallen, maar de verloskundige besluit de vliezen te breken omdat de ontsluiting blijft hangen op 7 centimeter. En dan gaat het opeens heel snel.
We helpen Anne het bad in en als ze eenmaal zit, zie ik meteen iets wat ik liever niet wil zien: het water is groen geworden door meconiumhoudend vruchtwater. De baby heeft in het vruchtwater gepoept waardoor Anne niet thuis in bad kan bevallen. Ze moet naar het ziekenhuis.
Teleurstelling
De teleurstelling bij Anne is groot en ik leef met haar mee. Ik weet namelijk hoe graag ze een thuis een badbevalling wil. Petri en ik proberen haar gerust te stellen en uit te leggen waarom we toch echt naar het ziekenhuis moeten. De baby kan namelijk meconium inademen en daardoor ademhalingsproblemen krijgen. Petri belt de ambulance.
Zweten
Ondertussen ren ik alvast met alle tassen naar buiten zodat we er meteen achteraan kunnen rijden als Anne in de ambulance zit. Eenmaal weer binnen, het zweet staat op mijn voorhoofd, zie ik aan Anne dat ze het niet meer trekt.
Ze hangt in mijn armen en roept dat ze wil persen. Als Petri de ontsluiting meet, raak ik toch een beetje in paniek. Anne heeft volledige ontsluiting en de ambulance is er nog niet.
Tip: Vluchttas voor de bevalling: wat moet erin?
Overstroming
En dan ontstaat er plots ook paniek bij Rutger. Niet vanwege de baby die eraan komt, maar vanwege het bad. 'Shit!', roept hij. Hij is blijkbaar vergeten de kraan dicht te draaien waardoor het bevalbad overstroomt. Met een alsmaar groter wordende plas water op de houten vloer als resultaat. Omdat Petri en ik zo druk waren met Anne, hebben wij ook niets doorgehad.
Als een gek schept Rutger het water naar buiten, de tuin in. De buren, die lekker in hun eigen tuin zitten, krijgen alles mee. De schuifdeur van de achterpui staat ook al de hele morgen open omdat het zo warm is, dus ze kunnen van begin tot eind meegenieten van deze bevalling.
Rennen
'De baby komt, de baby komt!', Anne houdt het niet meer. Ik ren weer terug naar buiten om alle tassen te halen, want Petri en ik beseffen: dat ziekenhuis redden we niet meer. Dit wordt dan tóch een thuisbevalling, in bad.
Hoewel een thuisbevalling met meconiumhoudend vruchtwater niet ideaal is, geeft het me een geruststellend gevoel dat de ambulance onderweg is. Anne en de baby kunnen direct mee na de bevalling.
Lees ook: Kraamwerk: 'De situatie is zo schrijnend dat ik er direct naartoe wil'
Gezond
Als Petri Anne het seintje geeft dat ze mag gaan persen, zie ik een rust over Anne heen komen. Terwijl de ambulancebroeders inmiddels zijn gearriveerd en buiten bij de voordeur wachten, perst Anne drie keer en dan is dochter Julie geboren. Na uitgebreide controles blijkt ze kerngezond.
In al die vijftien jaar die ik inmiddels al kraamverzorgde werk, heb ik al veel bijzondere bevallingen en kraamweken meegemaakt, maar deze gaat de boeken in als de meest spannende en chaotische. Ik ben vooral blij dat de moeder uiteindelijk toch de bevalling heeft gehad waar ze zo van droomde.'
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
