'Grote of kleine huizen, minimalistisch opgeruimd of hele stapels met spullen – ik kijk zelden meer op van hoe mensen wonen. Ik kraamde eens bij een gezin dat met twee volwassenen en een baby op 700 vierkante meter woonde. Het pasgeboren jongetje had twee badkamers tot zijn beschikking.
Lees ook: Kleine babykamer? Met deze tips en producten bespaar je ruimte
Bouwkavel van klei
Zo is het niet bij het gezin waar ik deze week werk. Ze hebben net hun tweede kind gekregen, een schattig meisje van nog geen 2700 gram. Als ik bij het adres aankom, denk ik eerst dat ik een fout heb gemaakt. De onverharde weg – modderig doordat het veel heeft geregend – voert me naar een bouwkavel die vooral uit klei bestaat en een stacaravan die er al heel wat jaren op heeft zitten.
Ik rijd in een wit autootje van de kraamzorgorganisatie, dat voor de helft zwart is tegen de tijd dat ik uitstap. Er is geen bel, dus ik klop aan en de deur zwaait open. 'Ha, kom erin', zegt een man met een baard, knotje en warme glimlach. In de draagdoek voor zijn borst hangt de nieuwste aanwinst, kalm in slaap. 'We zijn nog aan het bouwen', zegt hij met een gebaar richting de kavel waar alleen nog de omtrek van een fundering te zien is. 'Dus het is even behelpen.'
Lees ook: Babyuitzetlijst, wat heb je écht nodig?
Welkom in ons paradijs
Dat 'even' blijkt al zes maanden te zijn en de verwachte opleverdatum van het huis, tja, wie zal het zeggen? 'Ik doe veel zelf', zegt de vader. 'Maar het is een lastige tijd. Bouwmaterialen zijn schaars en duur en als je iemand moet inhuren, moet je geduld hebben.'
Ik knik maar wat en kijk rond in de stacaravan, van het model dat ik weleens op een Franse camping heb gehuurd, maar dan kleiner. In de hoek zit een peuter lief te spelen, de moeder vind ik in de slaapkamer. 'Welkom in ons paradijs', zegt ze grinnikend en ik mag haar meteen.
Lees ook: Kamperen met (kleine) kinderen: tips
Ongelooflijk gezellig
In de week die volgt, is het ongelooflijk gezellig. Ik hoor deze ouders niet één keer tegen elkaar uitvallen of zelfs maar chagrijnig zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn man en ik na drie dagen in deze situatie al zo ongeveer gescheiden zouden zijn. Met mij erbij kunnen we onze kont amper keren in de caravan, maar wat geniet ik van dit gezin.
De baby heeft geen kamer, de gootsteen is ook het badje, de was wordt opgehaald door de moeder van de kraamvrouw, wat me veel werk scheelt trouwens, en als het ook maar even droog is, zijn we buiten. De baby en het oudere zoontje worden overstelpt met tijd, liefde en aandacht.
Dan is het huis maar een maandje later af, zegt de vader schouderophalend. 'Deze tijd met mijn gezin komt nooit meer terug.' Ik denk weer even aan de 700 vierkante meter en de voortdurende sfeer van stress die daar hing. 'Zo is het', zeg ik.
Lees ook: Stress tijdens de zwangerschap, zo beperk je het
Relaxed
Na een week vind ik het jammer dat mijn tijd erop zit, al moet ik zeggen dat het huis met iets meer ruimte waar ik nu ga werken wel wat praktischer is. 'Succes met bouwen', zeg ik tegen de ouders. 'En bedankt voor alles.'
Dat laatste meen ik oprecht. Ik heb hen misschien wat dingen geleerd, maar zij mij ook. Hoe je ongelooflijk relaxed in het leven staat, bijvoorbeeld. En wat er echt toe doet.'
Liefhebber van onze rubriek Kraamwerk? We publiceren iedere zaterdagochtend een nieuwe aflevering, eerder gepubliceerde Kraamwerken vind je ons dossier. Liever op papier? Dat kan! De bijzonderste afleveringen zijn gebundeld in een boek.
