Lauren schaamt zich dood: 'Mijn dreumes heeft duidelijk talent voor drama'

Dat er zó veel lawaai kan komen uit zo'n klein lijfje! Twee meter voor me ligt een dreumes plat op de grond, met trappelende beentjes en een rood aangelopen gezicht. Hij krijst alsof de wereld vergaat. Normaal gesproken kan ik dat wel enigszins hebben, maar nu sta ik midden op een overvol marktplein in het centrum van Amsterdam. De aanleiding? Een krentenbol die voorbijkwam in de handen van een ander kind.

Lees ook: 18 lachwekkende oorzaken waarom jullie peuters een driftbui kregen

Doe even normaal

We hebben net gegeten, dus ik denk: doe even normaal, maar hij denkt daar duidelijk anders over. Mijn kleine mannetje is uitgebarsten in een woedeaanval van epische proporties. Terwijl ik probeer hem te pakken (hij kruipt steeds weg als ik in de buurt kom), weet ik hem uiteindelijk op te tillen. Maar dan begint het echte werk: hij maait met zijn armen naar mijn gezicht en produceert geluiden die een heavymetalconcert overstemmen.

Lees ook: Help, ik ontplof! Als het je even te veel wordt

En nog erger: iedereen kijkt. Ik schaam me dood, al ben ik niet degene die hier het hele plein op stelten zet. Een aantal mensen op het terras kijkt me geïrriteerd aan, alsof ik bewust hun gesprek verstoor. Voorbijgaande moeders werpen me blikken van medelijden toe, terwijl ik worstel met mijn kleine stuiterbal. Ik vang nogal wat blikken, hoewel de aanleiding niet bepaald een Oscarwaardige prestatie is.

Eh, dank je wel

Dan komt er een vrouw naast me staan. Ze is duidelijk dronken en met een plat Amsterdams accent zegt ze: ,,Leuke programma's maak jij", alsof er geen dreumes hysterisch krijst. ,,O, eh, dank je wel", hijg ik bezweet terug, terwijl ik een mollig, schoppend beentje probeer stil te krijgen.

Lees ook: 10 redenen waarom driftbuien goed zijn voor je peuter

,,Maar die Jort Kooten waar jij ooit mee was ... ik weet het niet hoor, aardige vent, maar seksueel zie ik geen combi tussen jullie", vervolgt ze. ,,O ja, dat kan", mompel ik maar terug. Wat moet ik met deze vrouw? Ziet ze niet dat ik hier een woedeaanval probeer te bedwingen? Met mijn spartelende, krijsende zoon loop ik de hoek om en blijf daar een tijdje staan.

Alsof er nooit iets is gebeurd

Beduusd vraag ik me af wat ik kan doen en hoe lang deze gênante vertoning nog gaat duren. Tot opeens, als donderslag bij heldere hemel, mijn oogappel ophoudt met krijsen en weer begint te lachen. Alsof er nooit iets is gebeurd. Hij heeft duidelijk talent voor drama, en dat zonder ooit één acteercursus te hebben gevolgd.