Rutger Muñoz Brands (36) en Sander Oldenburger (37) hebben een relatie en zijn samen met Laura Driesser (42) de trotse ouders van Lola Driesser (2). Lola is op maandag en dinsdag bij de papa's, tot vrijdag is ze dan bij mama. De weekenden wisselen ze af.
Met vlinders in de buik
Rutger: 'Ik ben gynaecoloog en door mijn werk was ik ervan overtuigd dat ik een gezin wilde. Ik begeleid bevallingen en zie bijna dagelijks hoe mooi het is: het begin van een leven en een gezin. Sander voelde dat ook zo. Bij stichting Meer dan Gewenst hebben we een advertentie geplaatst en zo vonden we Laura. Daarvoor hebben we veel dates gehad met vrouwen, maar bij Laura was het liefde op het eerste gezicht.
Waar we naar zochten? We dachten: fijn als diegene bij ons de buurt woont, van onze leeftijd is en op dezelfde manier in het leven staat. En er moest natuurlijk een klik zijn. Sander en ik gingen met vlinders in onze buik naar huis na die eerste ontmoeting met Laura. Al snel zagen we haar meerdere keren per week. Na een jaar besloten we ervoor te gaan.
Lees ook: De gezinnen van nu: waarom het achter de voordeur vaak anders is dan cijfers laten zien
Gewoon van ons drieën
Ik zei stoer: we gaan er niet te veel gedoe van maken, niet met ovulatietesten, gewoon halverwege de maand. Om de kwaliteit van het zaad goed te houden, insemineerde Laura de ene dag zaad van Sander en de andere dag van mij. Achteraf gezien zaten we er erg naast qua timing.
De maand daarna was Laura zwanger. We weten dus niet wie de biologische vader van Lola is. Als ze iets ouder is, zullen we dat voor haar uitzoeken, ik kan me voorstellen dat ze dat wil weten. Voor ons is het geen ding, ze is gewoon van ons drieën.
Lees ook: De redactie tipt: de beste boeken voor (aanstaande) vaders
Zes weken samen in huis
Alle zwangerschapscontroles en echo's deden we samen, we gingen naar een bevalcursus. Lola is in het ziekenhuis geboren waar ik werk. Sander en ik waren er van het begin tot het einde bij. Ja, we voelden ons meteen vader, al die gezapige oneliners kloppen echt.
Vanuit het ziekenhuis zijn we naar ons huis gegaan. De eerste zes weken kwam Laura bij ons wonen om samen als gezin te kramen. Zo hoefde niemand Lola te missen in de eerste periode. Het was lockdown, we hadden weinig kraamvisite, Laura sliep in ons bed met Lola en wij sliepen in de andere kamer.
In de nacht zetten we de wekker, Sander en ik wisselden per voeding om Laura te ondersteunen. Ik had geen kraamtranen, maar er gebeurde toch wel iets: op sommige momenten kon ik wel janken. De dankbaarheid dat we het zo hebben kunnen inrichten. Zo mooi, na die lange zoektocht.
Lees ook: Nachtvoeding: tips voor borstvoeding en kunstvoeding
Zes opa's en oma's
Tijdens de wissels proberen we samen te eten of lunchen. We vieren alle verjaardagen en feestdagen met z'n viertjes. Maar we doen ook dingen zonder Lola, met z'n drieën, naar een festival ofzo. We wonen niet bij elkaar in huis, maar hebben elke dag contact, sturen foto's en filmpjes.
Ik ben trots op hoe we het doen. We dachten in het begin: gaan we iets heel ingewikkelds doen wat verkeerd kan uitpakken? Dat gevoel is helemaal weg. Lola is verzot op ons allemaal. Voor haar is het normaal dat ze twee vaders en een moeder heeft, net als twee huizen en zes opa's en oma's.'
