Op de afdeling geboortezorg in het ziekenhuis is het altijd een paar graden warmer dan 'normaal', maar vandaag stijgt het kwik nog verder. Veertien van de achttien pas bevallen of nog zwangere obstetrie- en neonatologieverpleegkundigen, een klinisch verloskundige en een leidinggevende zijn bijeengekomen voor een foto en verhaal in de krant. Het is namelijk nogal wat: zoveel jong leven onder het personeel van een afdeling.
Lang niet gezien
„Niet normaal hoeveel hij op jou lijkt", „O, heb je toch voor dit pakje gekozen?" „Die van mij slaapt van elf tot zeven uur door. Ik klaag niet." Het is druk in de 'familiekamer' op de afdeling. Veertien nieuwbakken óf toekomstige moeders staan met baby in de armen óf nog in de buik 'het toekomstige personeel' te bewonderen. Ze glunderen en hebben blosjes op de wangen van de opwinding.
Veel van de vrouwen zijn nog met zwangerschapsverlof en dus hebben ze elkaar soms al meerdere maanden – soms wel zes – niet gezien. Daarnaast is het best even wennen, het huis uit met een newborn. Gelukkig weten ze daar op deze afdeling als geen ander raad mee. „Hou jij haar even vast? Maak ik gauw een flesje."
Kirsten Vijlbrief (35) en Jacolien van den Berg (31) beten vorig jaar januari het spits af. Beiden zijn ze obstetrieverpleegkundige en dienstcoördinator. Kirsten beviel op 15 oktober als eerste van de groep. Jacolien bracht zoontje Milan precies op de uitgerekende datum 18 oktober ter wereld.
Goeie vraag: Hoeveel procent bevalt op de uitgerekende datum?
Babyboom in gang gezet
Volgens haar collega's is zij degene die de babyboom in gang heeft gezet. En dat terwijl zwanger worden allerminst vanzelfsprekend was voor haar; ze heeft endometriose en PCOS. Via een langdurig fertiliteitstraject was het nu dan eindelijk gelukt. „Ik vond het alleen maar heel leuk om te horen dat anderen daarna ook zwanger waren, nog tegelijk met mij."
Obstetrieverpleegkundigen Mariëlle de Jong (30) en Daphne van den Hoven (27) zijn de laatste in de reeks – tot nu toe dan. Mariëlle is 1 juli uitgerekend en Daphne 2 juli. „We kwamen erachter in een nachtdienst samen. We waren allebei misselijk. Mariëlle moest overgeven. Ik hield het gelukkig binnen", zegt Daphne.
Meer lezen: Welke PCOS symptomen zijn er en hoe kun je PCOS behandelen?
Tekst gaat door onder de foto.
Niet aan het rooster denken
Hoe ze het vonden om als zeventiende en achttiende collega aan de leidinggevende te moeten vertellen dat ze zwanger waren? Ze kijken elkaar even aan. Daphne: „Tja, je denkt toch: wéér eentje."
„Nou, zo lastig om het aan mij te vertellen is het toch niet?", lacht teamhoofd geboortezorg Sharon Heikoop (30). Zij heeft zelf óók een babybuik. Niet zo gek, want ze is half maart uitgerekend. Ze is nu net met verlof. „Als ze me vertelden dat ze zwanger waren, vond ik dat alleen maar leuk voor ze. Ik dacht niet aan het rooster op zo'n moment. Lekker vruchtbare afdeling hebben we."
Lees ook: Wat zijn je rechten tijdens de zwangerschap en wat moet je werkgever voor jou regelen?
Extra oproepkrachten
Sharon weet zelf maar al te goed hoe het is om te moeten vertellen dat je zwanger bent. „Er werd tegen mij gezegd: jij moet even wachten, want er zijn er al zoveel. Toen zei ik: 'Dan ben je te laat.' Daar werd gelukkig goed op gereageerd, hoor."
Hoe mooi en bijzonder ook, het is natuurlijk wél lastig om zoveel personeel tegelijkertijd in verwachting te hebben. „Er zijn nu twaalf collega's met verlof, maar gelukkig hebben we een groot team en is het allemaal redelijk verspreid."
Roostertechnisch zijn de nachtdiensten de grootste uitdaging om rond te krijgen, want zwangeren hoeven geen nachtdiensten te werken. „We hebben genoeg personeel, maar dat willen we ook niet overbelasten. Daarom werken we met oproepcontracten. Die worden op dit moment wat vaker ingezet."
Vertrouwen in je collega's
Op weg naar de kamer waar de groepsfoto wordt gemaakt, ontstaat in de gang een heuse kinderwagenfile. De vrouwen lachen. Ze laten hun bolides op de gang staan, om zich te settelen op een skippybal of zelfs de baarkruk. Een van de moeders geeft de kleine nog gauw een flesje. „Al moeten we eigenlijk borstvoeding promoten, hè", grapt ze.
Obstetrieverpleegkundigen Lianne de Boer (30) kent de verloskamers van dit ziekenhuis niet alleen vanwege haar werk, maar ook omdat zij hier al twee keer is bevallen. De laatste keer is nu tien weken geleden, van zoontje Milo. Het werd een door haar zo gewenste badbevalling, die ze ook bij haar patiënten had gezien, bij haar eigen collega's. „Ik wilde graag hier bevallen, omdat ik weet hoe we hier werken en ik vertrouw mijn collega's. Het is als thuiskomen."
Lees ook: Bevallen in bad, hoe werkt dat?
Ik weet in elke fase precies wat mijn lichaam doormaakt en waar het allemaal fout kan gaan
Justine Rekoert-Van Dopperen obstetrieverpleegkundige in opleiding
Milo ligt heerlijk in haar armen te slapen. „Het gaat heel goed, de tijd gaat veel te snel. Over een maand ga ik alweer werken."
Ook een soort van thuis
„Echt waar?," vraagt een collega. De meesten nemen hun volledige betaalde ouderschapsverlof op en zijn daarom zes maanden vrij. „Ja, maar dat is wel goed, hoor", zegt Lianne.
Obstetrieverpleegkundige in opleiding Justine Rekoert-Van Dopperen (26) staat dit allemaal nog te wachten. Zij is nu 37 weken zwanger en de eerste op de lijst van degenen die vandaag aanwezig zijn die zal bevallen, is de verwachting. Zij hoopt thuis te bevallen. „Maar als dat niet kan dan hoop ik hier terecht te kunnen. Dit is ook een soort van thuis."
Het zorgpersoneel heeft veel medische kennis, wat handig is bij een bevalling. Maar er is ook een groot nadeel: ze zijn zich ook extra bewust van het feit dat het fout kan lopen. Ook dat zien ze tijdens hun diensten gebeuren. „Ik zal blij zijn als mijn dochter er is", zegt Justine. „Ik weet in elke fase precies wat mijn lichaam doormaakt en waar het allemaal fout kan gaan. Meestal gaat het goed, hoor, maar ik heb toch een paar keer gedacht: gaat alles wel goed? Voel ik haar goed?"
Tekst gaat door onder de foto.
Het gezinsgeluk op de afdeling is aanstekelijk, weet obstetrieverpleegkundige Sofie Strien (29), 32 weken zwanger. Het is dan ook niet verwonderlijk dat uitgerekend op de afdeling verloskunde een babyboom plaatsvindt. „Je ziet hier het geluk van het gezinnetje samen. Dan denk je: dit wil ik ook wel."
Ze heeft nog geen bevalplan. „Ik weet genoeg en tegelijkertijd weet ik niet hoe het loopt. Ik heb maar niet te veel verwachtingen, dan kan het alleen maar meevallen."
Wanneer een collega op het punt staat om te bevallen, leeft de hele afdeling volgens haar mee. „Is die al bevallen? En die? Al zijn er nog zoveel tegelijkertijd zwanger, het voelt altijd heel speciaal. Iedere zwangerschap is mooi en anders."
