Even voorstellen: Tom (39, thuisblijfvader), die de ziekte van Ménière heeft, en Judith (33, postbode) wonen met Tessa Zoë (6), Ryan James (4), Yara Lynn (2) en Boaz Jozua (geboren op 16 maart 2024) en hun valkparkieten, Tweety en Kuifje, en hun hamster, Heer Olivier, in Apeldoorn.
Tom: 'Ik heb een heftige variant van de ziekte van Ménière. Hierbij ervaar ik heftige aanvallen van duizeligheid en kan ik niets meer doen. Dan moet ik gaan liggen. De heftigheid van deze aanvallen verschilt per dag. Ook heb ik last van oorsuizen. Ik ben rechts slechthorend en links doof. Dankzij mijn hoortoestel kan ik mijn vrouw en kinderen goed verstaan, mits zij mij aankijken.
Voorheen had ik een leuke baan binnen de sociale werkvoorziening en daarvoor in de marketing- en communicatiesector maar door de ziekte ben ik huisvader geworden. Een voordeel is dat ik niets mis van onze opgroeiende kinderen. Judith en ik droomden altijd al van een groot gezin, het liefst met vijf kinderen. Mijn ziekte laten we niet in de weg staan.
Lees ook: De voordelen van een groot gezin (en de nadelen)
Judith werkt nu als postbode en heeft haar opleiding SPW3 afgerond. Wanneer de kinderen ouder zijn, wil zij in de kinderopvang werken. Veel mensen bewonderen hoe we van weinig toch goed kunnen rondkomen en alle lof daarvoor gaat naar mijn vrouw. Zij weet precies hoe we het geld het best kunnen besteden.
Geen oppas of opvang
Doordat ik weinig energie heb en snel duizelig word, komen de meeste huishoudelijke taken op de schouders van Judith terecht. Kleine taken kan ik wel oppakken, zoals de vaatwasser in- en uitruimen. Ik probeer het huis netjes te houden, hoewel dat een uitdaging is met vier kinderen. We hebben geen oppas of opvang voor de kinderen. Ik vind het veel te leuk om het zelf te doen.
Online komen we veel schema's tegen voor de opvoeding maar dat zou bij ons juist voor stress zorgen. De meeste dingen onthouden we gewoon. Het is juist fijn dat we niet vastzitten aan een schema, maar de boel de boel laten. Het enige wat we vastleggen zijn de afspraken van de kinderen, zoals sport of speelafspraken.
Ook interessant: 6 redenen om als vader vaker thuis te zijn, volgens thuisblijfvader Tim Gouw
Genoeg energie
Wij helpen de kinderen samen met omkleden en eten klaarmaken. Gewoonlijk haalt Judith de kinderen van school, die is namelijk vlak bij ons huis. Ik ben thuis bij Yara, zodat zij haar middagslaapje kan doen. Judith heeft nu nog zwangerschapsverlof, maar het lukt mij niet om de kinderen te halen.
Doordat de school wordt verbouwd, moeten de kinderen naar een andere locatie. Nu kost het ons dertig minuten lopen, want we hebben geen auto en ik heb geen fiets. Ik kan een uurtje lopen, maar door mijn ziekte weet ik niet wanneer ik daar genoeg energie voor heb. Daarom vragen we andere ouders of zij willen helpen met het halen en brengen van de kinderen.
De kinderen zitten op karate en ze kunnen heerlijk spelen op het speelveldje vlakbij ons huis. Maar we merken dat dit niet meer voldoende is als uitlaatklep, zoveel energie hebben zij. Judith en ik zoeken daarom nog naar een goed alternatief, maar niet alles is mogelijk omdat we geen auto hebben.
Lees ook: Waarom bewegen voor kinderen belangrijk is
Witte bonen in tomatensaus
Ik ben gek op Indonesisch eten en ben minder fan van de Hollandse pot. Maar soms is het niet anders. De kinderen eten wat de pot schaft en de borden gaan altijd keurig leeg. Af en toe denk ik dat het komt omdat we niet veel afwisseling hebben.
We eten door ons kleine budget vaak een standaard maaltijd, zoals aardappelen met witte bonen in tomatensaus en een stukje vlees. Wat snoepen betreft, is dat bij ons een cracker of een biscuit. De kinderen zijn daar heel tevreden mee.
Televisie staat altijd aan
Judith en ik streven ernaar om de kinderen pas vanaf hun 18e een telefoon te geven. Als ze zo jong zijn, zijn ze veel kwetsbaarder voor mensen met verkeerde bedoelingen. Maar de techniek ontwikkelt zich zo snel, dat wij ons afvragen of dat wel haalbaar is.
De televisie staat bij ons altijd aan. Bij elkaar opgeteld denk ik dat ze slechts een uur met volle aandacht kijken. Onze jongste schenkt er weinig aandacht aan.
Ook interessant: Expert legt uit waarom je zo lang mogelijk moet wachten met een mobiele telefoon
Een-op-een uitje
Voorheen gingen we twee keer per maand met het hele gezin gourmetten. Dat was echt een feest! Maar door de inflatie is dit nu nog maar één keer per twee maanden. Judith en ik weten toch nog leuke dingen met de kinderen te doen. Het liefst doen we elk weekend iets met ons gezin. Dan gaan we bijvoorbeeld naar een museum en wandelen we in de omgeving. Soms maak ik een-op-een een uitje met een van de kinderen.
Judith zegt altijd: 'De kinderen zijn mijn hobby'. Ze geniet er echt van om samen dingen met hen te doen. Als Judith werkt, zorg ik voor de kinderen. Ik heb meer de behoefte om af en toe wat voor mezelf te doen. Dan pak ik een film in de bioscoop of ga ik naar een theatervoorstelling. Ik ben bijzonder trots op mijn lp-verzameling: ik heb er bijna 1700.
Een echte date
Vroeger hadden Judith en ik een gezamenlijke hobby. We deden mee aan wandeltochten van 20 of 30 kilometer. Daar genoten we altijd van. Maar door de komst van de kinderen, doen we dat eigenlijk niet meer. Tegenwoordig kruipen we samen op de bank en kijken we televisie. Maar ik vraag al ruim tien jaar aan Judith wanneer we eens een echte date samen inplannen. Het komt er niet van.'
Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Meld je aan via oproep@oudersvannu.nl
