Mea werd 3 jaar. Een halfjaar daarvoor had al ik een jurk voor haar gekocht. Een geweldig exemplaar: met wijd uitstaande rok, leuke dierenprint en gouden shine. Ik kon niet wachten tot ze 'm zou dragen.
Op de dag dat we haar verjaardag vierden, werd het nog even spannend. Met een peuter en een nieuw kledingstuk kan het twee kanten op: of ze vinden het fantastisch en willen het bewuste item never-nooit meer uit. Of het is een harde nee.
Een harde nee had ik slecht getrokken, want ik had geen plan B.
Lees ook: 7x redenen om je kind zijn eigen kleding te laten kiezen
Petticoat
Toen ik de twijfel op haar gezicht zag, greep ik dan ook direct in. 'KIJK HIJ HEEFT OOK EEN PETTICOAT!' Een nieuw woord introduceren is hier thuis vaak een succesnummer: directe afleiding, vergeten waar je je daarvoor ook alweer druk om maakte, uitproberen of jouw mond het woord ook kan reproduceren. 'Pantiekoot?' Pantiekoot, prima.
Vijf minuten later stond ze - geheel in thema - glimmend van trots te shinen voor de spiegel. Wat geweldig dat ik zo'n topjurk heb gevonden, dacht ik nog. Met een mooie sprankeling erin, maar zónder glitters.
Glitterpolitie
Je moet weten: ik ben van de glitterpolitie. In mijn huis geldt een totaalverbod. Glitters mogen dan extra schwung aan alles geven - van ooglid tot badpak - maar na drie minuten liggen ze door je hele huis verspreid, zonder ambitie ooit nog te vertrekken.
Een stofzuiger helpt niet tegen glitters, een microvezeldoekje evenmin. Het enige wat werkt is om direct zo'n plakkende kledingroller erbij te pakken, en jezelf glitter voor glitter een weg te banen naar een weer glitterloos bestaan. Doe je dat niet, dan zitten ze de volgende ochtend in je havermout, een week later in je HDMI-kabel, en na een maand in je wc-borstel.
Met een beetje pech kom je ze het jaar daarop tegen bij het doen van je belastingaangifte.
Lees ook: Microplastics verboden: niet meer knutselen en badderen met glitter
De drie P's
Goed. Er was dus visite. Er was taart, er waren cadeaus, er was heel veel lawaai. Mea liep de hele dag te pieken in haar feestjurk. 's Avonds was het even onderhandelen om 'm weer uit te krijgen, maar het lukte. (Eerlijk is eerlijk: waarom gaan we niet gewoon allemaal in feestoutfit naar bed? Dan word je toch iedere ochtend helemaal happy wakker?)
Na de highs van de dag verwerkt te hebben - door excessief te huilen, springen, klauteren en gillen - lag ze veel te laat in bed. Heerlijk te dromen, vermoedelijk over De Drie P's: Paw Patrol, Peppa Pig en pandaberen. Manlief en ik keken nog even bij haar voor we zelf gingen slapen.
Ik zag hetzelfde babygezichtje als ik drie jaar daarvoor voor het eerst had mogen aanschouwen. Een tikkeltje emotioneel pakte ik haar jurk van de grond en gooide 'm in de wasmand.
Lees ook: Themafeestje: alles voor dinofeest tot unicorn party
Sok voor sok
Een week later. Het materiaal dat de jurk zo'n mooie shine had gegeven, was op spectaculaire wijze ontbonden in de was, en getransformeerd tot glitter. Alles wat in de wasmachine had gezeten zat onder: sokken, onderbroeken, pyjama's, truien. Net als de trommel. Net als de vloer. Net als mijn man, die een tikkeltje wanhopig om het hoekje keek nadat hij de ontdekking had gedaan.
Contaminatie voorkomen was mijn eerste reactie. Isoleren die handel, alles nog een keer in de wasmachine. Niet dat dat zou helpen, maar we konden in elk geval twee uur nadenken over een vervolg. Alles weggooien was geen optie, evenmin als de tijd terugdraaien. Er zat niets anders op dan alle items op te hangen en te laten drogen. Om vervolgens met m'n kledingroller sok voor sok, onderbroek voor onderbroek, de ergste schade ongedaan te maken.
Ik heb mijn les geleerd voor volgend jaar. Iedere outfit waar ook maar een klein beetje glim, shine, glans of sparkle in zit, is een harde nee.
Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
