'Hij doet niks hoor', zei het baasje van de loslopende hond. Ik had zojuist mijn dochter de lucht in getild, omdat ze honden spannend vindt, en geschrokken was van de natte neus die ze ineens tegen haar benen had gevoeld. Ik heb honden zelf nooit eng gevonden - agressief blaffende exemplaren daargelaten.
Huilend kind
Maar sinds ik een dochter heb die weinig van ze wil weten, ben ik me veel bewuster van hun aanwezigheid in de openbare ruimte. Helemaal als ze niet aangelijnd zijn.
Ik keek de vrouw aan. Ze ondernam geen actie. Er dartelde een hond rond mijn benen en ik stond met een huilend kind in mijn armen. In een speeltuin. Waar honden aangelijnd moeten zijn.
Lees ook: Wendy twijfelt: 'Badpak, bikini of zwembroek voor mijn dochter van 4?'
Het verbaasde me dat de vrouw haar hond niet riep, noch aanstalten maakte om haar huisdier aan de lijn te doen. Mijn blik stond op standje onweer, de tranen rolden over mijn dochters wangen: het kon haar niet ontgaan zijn dat we geen plezier beleefden aan de situatie. Het verbaasde me ook dat ik niet direct iets tegen haar zei. Want een loslopende hond in de speeltuin: ben je niet helemaal lekker?
Doet wel iets
'Hij doet niks hoor' is een ontzettend nutteloze opmerking van een hondeneigenaar. Hoe wéét je dat hij niks doet? Voorbeelden te over van honden die ook nooit iets deden. Tót ze het wel deden.
Bovendien: als je tegen iemand moet zeggen dat je hond niets doet, betekent dat eigenlijk dat je hond al iets gedaan hééft. In ons geval: enthousiast naar mijn dochter toe rennen terwijl ze een koprol wilde doen aan het tuimelrek. Inderdaad: dat is iets anders dan bijten of blaffen - maar nog steeds iets waar zij niet om had gevraagd. Iets waar ze van schrok.
Lees ook: Diergedragsexpert: Ga eerst voor een baby, daarna voor een huisdier
Als een neushoorn
Er ligt zeker een taak voor mij om ervoor te zorgen dat mijn dochter minder angstig wordt voor honden. Maar het is aan jou als hondenbezitter om ervoor te zorgen dat je hond gewoon aan de riem zit op plekken waar dat hoort. In een park, op het fietspad, en al helemaal in een speeltuin.
Voor een klein kind heeft een labrador - hoe lief die ook mag zijn - de grootte van een neushoorn. Niemand vindt het prettig als zo'n dier ineens op je af komt stormen.
(Weet je wat ook niemand prettig vindt? Honden die ineens met hun neus aan je kruis staan te snuffelen. Als een mens dat zou doen, bel je 112. Maar als een hond het doet, moet je het blijkbaar met de mantel der 'hij doet niks hoor' bekleden.)
Lees ook: Wendy: Moeders en dochters die dezelfde outfit dragen: dat kan blijkbaar écht niet'
Veilig over straat
Natuurlijk is het heel klote dat je huisdier zo vaak aan de riem moet. En ja, het is heel vervelend dat mensen je kwaad aankijken als je 'm toch los laat lopen. En het is ook heel jammer dat gemeenten hondeneigenaren slecht tegemoetkomen, waardoor er binnen woonwijken een gebrek is aan plekken waar ze wel vrij rond mogen lopen.
Maar mensen willen nu eenmaal graag veilig over straat. Het is prettig als ze dan niet het risico lopen dat er ineens een hond voor hun fiets langs schiet, of besprongen worden door een viervoeter.
Waakhond
Zo'n tien seconden gingen voorbij. De hond dartelde rondjes om ons heen. Ik stond stil en hield mijn dochter stevig vast. 'Hij doet niks hoor', herhaalde de vrouw. Ik zette mijn dochter op de grond - de kilo's werden me te veel. Ze begon - met gevoel voor dramatiek - direct te gillen.
Ik keek de vrouw kwaad aan. 'Ik wel, als je 'm niet niet heel snel aan de lijn doet'. Als je kind bang is voor honden, verander je blijkbaar zelf in een waakhond.
Wendy van Poorten is hoofdredacteur van Ouders van Nu en schrijft columns over de kleine grote dingen die ze zoal met haar dochter Mea meemaakt. Meer columns van Wendy lezen? Dat kan hier.
