Bevallingsverhaal: 'Ik duik steeds dieper in mijn eigen bubbel'

Bij haar vorige bevalling moest Reina (36) naar het ziekenhuis, nu hoopt ze op een rustige bevalling in een Birth & Breakfast.

Alles oké

‘Patricks ouders komen binnen. Ik roep relaxed ‘hoi!’ en geef onze dochter alvast een knuffel. Alles voelt oké. Zelfs de weeën, die al een tijdje bezig zijn. De verloskundige was er eerder op de avond voor een controle. Twee centimeter ontsluiting had ik toen. “Het lijkt wel begonnen, hoor,” zei ze. Maar pas nadat ze weg was, begon het écht.

Adem in, adem uit

Ik gaf onze dochter Maybritt borstvoeding. Het was een startschot. Bam! Meteen dikke krampen. En regelmatig, om de drie minuten. Overleg met Patrick. “Zullen we de verloskundige weer bellen? En mijn ouders voor Maybritt?” stelt hij voor. Laten we dat maar doen, ja. Niks brengt me van mijn stuk. Al sinds vanochtend zit ik in mijn eigen cocon. Na een ochtendmeditatie bleef ik in pure rust hangen, lijkt wel. Weeën zijn er, maar ik stroom mee op een soort gelukzalig gevoel. Het gaat vanzelf.

Let’s go

De tas staat klaar, de to-dolijst kan afgevinkt worden. Mijn schoonouders zijn er snel. Als ze vertrokken zijn, zwier ik die tas over mijn schouder en stap de auto in. Ons huis is krap en midden in het centrum. Daarom wil ik in een Birth & Breakfast bevallen. Dat is bij onze verloskundige thuis en helemaal ingericht om in alle rust te bevallen. Bovendien is het vlak bij het ziekenhuis.

Lees ook: Bevallen in een kraamhotel: iets voor jou?

Afleiding

In de auto herken ik de rotonde die we bij mijn vorige bevalling moesten nemen. Toen begon ik ook in de B&B, maar moest ik alsnog naar het ziekenhuis. Wat een vreselijke ervaring. Het zal deze keer toch wel goed gaan, hè? Maar Patrick is er zeker van: deze keer is het anders. Om van onderwerp te veranderen, begint hij over de politiek. Er komt weer een wee. Ik volg zijn verhaal nog amper. Ehh, zullen we dit gesprek een andere keer voeren?

Theetje

Bij aankomst geeft de verloskundige me een drankje met citroen en gember. “Wil je er honing in?”, vraagt ze. Doe maar niet. Zwangerschapsdiabetes houdt mij al maanden bezig. In plaats van insuline spuiten koos ik voor een streng dieet. Maar de verloskundige haalt me over: “Je zit nu in je bevalling hè, opletten hoeft niet meer.”

Pats!

Iedereen is zo sereen en kalm. De verloskundige is in de kamer, een stagiaire, de fotografe, Patrick. En ik duik steeds dieper in mijn eigen bubbel. Nieuwe controle door de verloskundige. Pats! Het vruchtwater stroomt eruit. Zo veel!

Bad-bed-bad

Direct fellere weeën. Ik vaar zo veel mogelijk mee op de golven. Verzetten heeft geen zin. Vanaf een bevalbal verhuis ik naar het bed. En daarna naar het bad. Mijn weeën stormen door. Zou het dan echt lukken om hier te bevallen? Geen ziekenhuis?

Lees ook: Bevallen met ballen: zo hou je zelf de regie

Let it go

In bad gooi ik mijn hoofd achterover. Patricks veilige armen houden me vast. Ik drijf op het water. En op de golvende weeën. In de verte hoor ik de verloskundige: “Het is oké, laat je maar gaan!”

Kan dit wel?

Het warme water maakt de weeën dragelijker. De verloskundige laat me allerlei houdingen proberen. Moet dit? Intense drang hoopt zich op. Ik moet persen! Kan dat wel? “Doe het maar,” zegt de verloskundige. Ik duw een paar keer mee. Het lijkt niet goed te lukken. “Zullen we het op de baarkruk proberen?” vraagt de verloskundige. Het laatste stukje. Gauw uit bad. Alles staat al klaar.

We blijven

De kruk is hard aan mijn benen, maar de spanning overheerst. Persen en even wachten. Het is een nieuwe golfbeweging. “Moeten we nog naar het ziekenhuis?”, vraag ik aan de verloskundige. Ze pakt mijn hand en brengt hem naar beneden. Het hoofdje staat al! “We gaan nergens meer heen,” zegt ze met een glimlach.

Genieten

Een paar minuten voor middernacht. Patrick zit achter me. De verloskundige voor ons. De laatste keer persen. Ik buig naar voren en pak haar kleine schoudertjes vast. In een vloeiende beweging leg ik haar tegen mijn borst. Ze huilt niet eens. Haar ogen staan wagenwijd open. Ze is alert en zen tegelijk. Wauw! Het is één minuut over twaalf. In de kamer heerst zo veel liefde en rust. Wat was dit genieten. Je bent zo welkom, lieve Robin-June!

Naam: Robin-June
Gewicht: 3640 gram
Lengte: 52 cm

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Janou Zoet, Fotografie: Mirjam Cremer

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.