
Inges bevallingsverhaal: ‘Ik voel het. Ons kind wordt geboren. Magisch’
Inge is al ruim 41 weken zwanger. Vandaag is ze in het ziekenhuis gestript. Zal het de bevalling op gang brengen?
Start: 19.00 uur
‘Een beetje rugpijn, een beetje krampen. Ik zit rustig, maar er gebeurt wel iets in mijn lijf. Is dit wat de gynaecoloog bedoelde? Vanmiddag waren we in het ziekenhuis voor een check. De gynaecoloog heeft me meteen gestript. “Of je krijgt weeën, of er gebeurt helemaal niks,” werd er gezegd voordat we weggingen.
Lees ook: Strippen: wat is het en hoe werkt het?
Al op de helft
We kijken een film. Maar lekker zitten lukt niet. Sjoerd pakt zijn telefoon erbij. Iedereen zegt: “Als het begint, dan weet je het direct.” Ik twijfel nog, maar Sjoerd niet: “Volgens mij zijn dit weeën!” Als de film voorbij is, belt hij toch maar even naar de verloskundige. Het gevoel van krampen kan nog wegtrekken. Even afwachten. “Als het intenser wordt, dan bel je maar weer,” zei ze nog.
We verplaatsen ons naar de slaapkamer. Lichten gedimd, geurkaars aan. Samen op ons bed. De weeën komen steeds iets sneller achter elkaar. Zullen we de verloskundige nog een keer bellen? Ze woont dichtbij, dus ze is er binnen een kwartiertje. Eerste controle. “Je hebt al 5 centimeter ontsluiting.” Wauw, dan ben ik al op de helft. Wat gaat dit goed!
Kamer met bad
De tweede helft moet net zo goed gaan. Komt een wee. Ik sluit mijn ogen. Rustig ademhalen. Het wordt wat zwaarder, maar ik kan het goed handelen. De verloskundige weet dat ik in het ziekenhuis wil bevallen. “Wil je nu gaan of liever nog even thuisblijven?”
Laten we maar gaan. Ik zit liever nú in de auto, dan straks met heftige weeën. De verloskundige belt het ziekenhuis. De kamer met het bad is nog vrij! Wat fijn. Ik wil zó graag in bad bevallen. Onze koffer staat al tijden klaar.
Lees ook: Dit is waarom de badbevalling zo populair is
Nog een schopje
Vanaf de parkeerplaats lopen we bepakt en bezakt het ziekenhuis in. “Dat ziet er nog soepel uit,” zegt een verpleegkundige enthousiast. Dank je wel, zo voelt het ook. De bevalling is gelukkig poliklinisch. Mijn eigen verloskundige blijft bij ons. Ik kleed me om in de kamer en lig binnen een kwartier al in bad.
Sjoerd zit op de rand van het bad. Ik leg mijn hoofd op zijn schoot. Hij aait over mijn hoofd. “Je doet het supergoed,” zegt hij. Onze handen op mijn buik. Ze schopt even. Nu zit ze nog daar. Over een paar uur ligt ze in onze armen.
Volgende stap
Langzaamaan gaan we dieper de nacht in. “Zal ik je vliezen breken?” vraagt de verloskundige. De weeën zullen dan heftiger worden, maar er zijn nu bijna vijf uur voorbij. Sjoerd en ik overleggen. Het is prima om richting de volgende fase te gaan.
Pijn en moe
Maar eerst moet ik het bad uit, verplaatsen naar het bed. Het breken van de vliezen gaat daarna snel. Vruchtwater stroomt langs mijn benen. Het doet geen pijn, maar is het is wel een gek gevoel. Daarna gauw weer terug het bad in.
Ademhalen. Rustig tellen tijdens een wee. Wéér een stapje dichter bij de geboorte. Het begint wel pijn te doen. En ik ben zo moe. Iedereen heeft vertrouwen in mijn lichaam, maar ik ben het zelf even kwijt. Zijn er opties? Pijnbestrijding?
Lees ook: Alles over pijnbestrijding tijdens de bevalling
Volhouden
Sjoerd kijkt me aan. “Je hebt het hier de hele zwangerschap over gehad,” zegt hij, “nog een paar centimeter en je bent er. Weet je zeker dat je toch pijnbestrijding wil?” Hij heeft gelijk. Dat laatste stukje gaat ook lukken.
De druk in mijn lichaam wordt heftiger. Ze is er bijna, ik voel het ineens. Controle door de verloskundige. Bad weer uit, het bed op. 10 centimeter, ik mag gaan mee persen!
Rustig persen
Sjoerd zit naast me. De verloskundige aan het voeteneind. Ik volg haar aanwijzingen. Zo heftig. Maar ik krijg tijd om bij te komen. Er zit soms veel tijd tussen.
De verloskunde trekt handschoenen aan. Ze doet een schort voor. Gaat het zo gebeuren? “Nog een laatste keer! zegt de verloskundige. Ik voel het. Ons kind wordt geboren. Wat is dit magisch. Alles liep zo fijn en goed. Zo bijzonder. Onze Novi is er!’
12 uur later
naam: Novi • lengte: 47 cm • gewicht: 3640 gram
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Janou Zoet, Fotografie: Mirjam Cremer
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.