Bevallingsverhaal: ‘De weeën worden steeds sterker, het zal niet lang meer duren’

Al zes centimeter ontsluiting heeft Eva als verloskundige Ellen bij haar aankomt. Snel zet Ellen haar spullen klaar voor de bevalling. Sommige baby’s komen sneller dan gedacht. ‘Er klettert water op de grond: de vliezen breken. En daar is een enorme wee.‘

De dag begint vroeg. Heel vroeg. Het is namelijk 04.20 uur als de telefoon van verloskundige Ellen gaat. Ze komt uit een diepe slaap en moet even nadenken waar ze is. Oh ja. Dienst. Dit hoort bij het vak, mompelt ze zachtjes als ze haar warme trui en wollen sokken aantrekt. Tien minuutjes later stapt ze in haar koude auto. Ze is op weg naar Eva.

Geschreven door

Ellen Andrea

Relaxte vader

Eva krijgt samen met Joris haar derde baby. Joris heeft ook nog een oudere zoon. Eva heeft sinds een uur goede weeën en zucht die zachtjes weg, de twee oudere meisjes liggen te slapen. De oppas is onderweg en Joris pakt alvast kruiken en doeken voor de baby. Hij oogt als een ervaren en relaxte vader, die weet wat er moet gebeuren.

Zes centimeter ontsluiting

Terwijl ik mijn handen warm maak onder de warme kraan, gaat Eva vast plassen. Als ik haar onderzoek is er al zes centimeter ontsluiting. Ik haal mijn verlostas uit de auto en bel de assistentie voor bij de bevalling. Joris heeft ondertussen een pot thee klaargezet en schuift een plak bananencake onder mijn neus. Wat een heerlijk welkom.

Maar eerst zet ik de spullen klaar voor de bevalling. Sommige baby’s komen sneller dan gedacht, dus wil ik alles binnen bereik hebben. Daarna duik ik in een hoekje van de slaapkamer. Eva drentelt door de kamer en vangt de weeën op. Ik zie dat ze sterker worden en het niet lang meer zal duren. Ik stel Joris voor om de oppas beneden op de bank te laten, zo kunnen de meisjes lekker blijven slapen. Wie weet, gaat het zo snel dat de baby er al is voordat ze wakker worden. Ook voor de oppas wordt een plak cake en thee klaargezet, en Joris ontfermt zich weer over Eva. Hij masseert haar rug, laat haar in zijn hand knijpen, moedigt haar aan.

Ook lezen: ‘Ze is gedraaid, een sterrenkijker. Ook dat nog’

De bevalling nadert

Een kwartiertje later lijkt daar een lichte perswee. Ik waarschuw Eva dat het laatste stukje van de bevalling nadert. Vlak daarna klettert er water op de grond: de vliezen breken. En daar is een enorme wee. Eva schrikt er even van, maar herpakt zich snel, mede door de support van Joris. Ze hurkt naast het bed, in Joris’ armen. Ik zie al haartjes en nog een wee later wordt het hoofdje geboren.

Ik help Eva om haar baby aan te pakken en de kamer vult zich met een hard gehuil. Ik zet weer een stap achteruit en schiet wat foto’s. De deurbel gaat en daar staat de kraamverzorgster voor de deur. Eva ligt inmiddels in bed met een roze baby en trotse Joris aan haar zijde. Ik help om de placenta geboren te laten worden. Na het opruimen van mijn spullen nestel ik me nog even met de rest van de bananencake in het hoekje van de kamer.

Dan horen we gestommel. Daar komen vier kindervoetjes de kamer binnen. Ik film de ontmoeting van de meisjes met de baby. Joris vertelt dat hun zusje geboren is. Meike zal ze heten. Aandachtig bekijken ze haar kleine handjes en het stompje van de navelstreng. Voldaan stap ik weer naar buiten. De dag is begonnen. En hoe.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Leestip: ‘Alice kijkt me verschrikt aan en roept: ‘hij komt eraan!’’