Bevallingsverhaal: ‘Ik hoor een grom uit de badkamer, deze baby heeft haast’

Wendy is net verhuisd en verliest vruchtwater, het blijft maar lopen. Verloskundige Ellen Andrea komt langs om te kijken of alles goed gaat en om de baby te controleren.

Ik heb alle kraamvrouwen gesproken als ik van onze assistente hoor dat Wendy vruchtwater verliest. Ik bel Wendy terug. Ze verliest sinds vanmorgen scheutjes water. Ze heeft wat opgevangen in een glaasje en daarin ziet ze roze water met witte vlokjes. De baby beweegt goed. We spreken af dat ik haar na de lunch thuis kom controleren. Een uurtje later stap ik hun prachtig verbouwde huis binnen. Wendy doet zelf vrolijk de deur open: ‘Het blijft maar lopen, dat vruchtwater,’ zegt ze. Wendy en Bram zijn net verhuisd naar Haarlem. Hier en daar staan nog wat dozen opgestapeld, maar het huis oogt al gezellig.

Geschreven door

Ellen Andrea

Romantische film

Ik controleer de baby. Het hoofdje zit mooi ingedaald en het hartje klinkt vrolijk. Wendy heeft drie keer een lichte kramp gevoeld, maar nu is alles weer rustig. Ik vertel Bram en Wendy dat we geduld moeten hebben. Tien procent van de bevallingen begint met het breken van de vliezen. Bij de meeste vrouwen komen binnen 48 uur de weeën spontaan op gang. Omdat de kans op infectie wat toeneemt, neemt na 24 uur de gynaecoloog meestal de zorg over. Komende nacht hopen we dan ook op goede weeën. We nemen samen de instructies om te bellen door en ik grap dat een romantische film misschien kan helpen om de oxytocine te laten stromen vanavond.

Leestip: Bevallingsverhaal: ‘Verspreek je straks niet over het geslacht. Ik wil het zelf ontdekken’

Haast

Het is nog maar net aan het schemeren als mijn telefoon gaat. Bram klinkt rustig, maar op de achtergrond hoor ik Wendy meepuffen met een sterke wee. De filmtip heeft kennelijk geholpen. Twintig minuten later sta ik weer in hun huis. Deze baby heeft haast, want er is al acht centimeter ontsluiting. Ik help Wendy onder de douche en leg wat spullen klaar. Bram komt binnen met een kop thee en we kletsen wat over de verhuizing als er opeens een flinke grom komt uit de badkamer.

Wendy geeft aan dat ze persdrang lijkt te hebben en wil onder de douche vandaan. Ik help haar afdrogen en Bram doet de voordeur open voor de kraamverzorgende. Op bed luister ik nog eens naar het hartje en ik leg uit dat ik dit vaker zal doen in deze fase. Wendy maakt het niets meer uit, ze puft hard mee op de sterke weeën en roept dat ze wil dat de baby eruit komt.

Trots

Ik dep haar hoofd met een natte washand en spreek haar moed in. Bram ondersteunt haar en al hurkend perst Wendy op de wee mee. Al na vijftien minuten persen zien we haartjes verschijnen. Ik fluister naar Wendy dat de baby er bijna is. Heel langzaam wordt er steeds meer van het hoofdje geboren. En daar, vlak voordat de nacht valt, ligt er opeens een roze huilend meisje op Wendy’s buik. We drogen haar zachtjes af en ik maak foto’s met Brams telefoon. Ook hij ligt huilend tegen Wendy aan. Trots kijken we de kamer rond. Julia gaat dit mooie meisje heten. Ze heeft dit nieuwe huis ingewijd. En hoe.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Ook lezen: ‘Ze is gedraaid, een sterrenkijker. Ook dat nog’