Nadines bevallingsverhaal: 'Verspreek je straks niet over het geslacht. Ik wil het zelf ontdekken'

Mirjam Cremer Pure Life Geboortefotografie

Geschreven door: Janou Zoet

Leestijd 4 minuten

20 juni 2021, 13:15

Het is een dag na Nadines (33) uitgerekende datum en ze is al drie keer gestript. Als het eindelijk begint te rommelen in haar buik, gaat het opeens snel. 'Zo veel oerkrachten in mijn lijf. Ik moet er weer doorheen, maar het doet wel ontzettend veel pijn.'

Lees verder onder de advertentie

'Bankstellen en behangetjes komen op tv voorbij. Maar eigenlijk kan het woonprogramma me niet echt boeien. Ik voel iets. Kramp, heel licht. Zou dit het eindelijk zijn? "Jij gaat vast eerder bevallen," zei iedereen telkens. Omdat de eerste ook twee weken te vroeg kwam. Maar de weken tikten voorbij. Achtendertig, negenendertig, veertig. Maar nee hoor. Er gebeurde he-le-maal niks.

Ik voel iets. Denk ik.

Na een lunch met mijn moeder zijn Frank en ik thuis op de bank geploft. Heerlijk een beetje tv-kijken en rust pakken. Luuk is nog bij oma, dus we hebben het rijk alleen. Ik voel nu wel echt iets, hoor. Denk ik. Een krampje. Even wachten. Ja, daar is het weer. Bijna verwaarloosbaar. maar het is er wel. "Moet je de verloskundige niet bellen?" vraagt Frank. Gespannen tik ik haar naam in. Ze neemt al snel op. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar volgens mij is er iets begonnen.

De afgelopen weken ben ik drie keer gestript. Ik loop al een week met drie centimeter ontsluiting, maar verder had het strippen geen effect. "Ik kom naar je toe," zegt verloskundige Esther. Rustig zak ik weer op de bank. Ja hoor, weer zo'n krampje. En het lijkt alsof ze snel sterker worden. Dit was eigenlijk al een lichte wee. Ik herken dit van mijn eerste bevalling. Als Esther binnenkomt, zijn de krampen al serieus. En pijnlijk. Dit gaat snel! Nou ja… 'snel'… Na controle blijk ik nog steeds op drie centimeter te zitten. Doen die weeën dan niks? Van lichte krampen gaat het nu over in pittige weeën. Nog geen uur later zit ik op vijf centimeter. "Ik ga je vliezen breken," zegt Esther kordaat.

Lees verder onder de advertentie

Lees ook: Bevallingsverhaal: 'In twintig minuten tijd zijn we twee prachtige kinderen rijker'

Oerkrachten

"Wil je onder de douche?" vraagt Esther als mijn vliezen zijn doorgeprikt. Goed idee, want het warme water voelt heerlijk. Ik zit op het tandenpoetskrukje van Luuk. Douchekop op mijn buik gericht. Alleen het stromende water maakt geluid. Frank en Esther staan vlakbij, maar er heerst pure rust.

Ik duik in elkaar. Ogen dicht. Ik knijp in de douchekop en denk aan mijn eerste bevalling. Zo veel oerkrachten in mijn lijf. Ik moet er weer doorheen, maar het doet wel ontzettend veel pijn! Zo zit ik wel een uur. Het gaat goed, maar het is zwaar. Ze helpen me onder de douche vandaan voor een controle. Vijf à zes centimeter ontsluiting. Shit! Dit hou ik geen uren meer vol.

Lees verder onder de advertentie

Weeën wegwerken

Frank heeft een eetkamerstoel naar boven gehaald. Terwijl ik er achterstevoren op ga zitten, voel ik de warmte van de zon die door het slaapkamerraam naar binnen schijnt. Het geeft energie. Volledige concentratie. Er hangt een magische sfeer in de kamer. Je kunt een speld horen vallen. Mijn weeën worden met de minuut heftiger, lijkt het wel. Komt er weer eentje. Knijpen in de armleuning. Focus op mijn ademhaling. Wegwerken die wee. Maar ze worden zo veel heftiger. Ik voel allerlei krachten in mijn buik. Ik moet persen!

Snel naar het bed. "Negen centimeter!" roept Esther enthousiast. De kraamhulp is ook gearriveerd. Nog even en dan is de baby er. Verspreek je straks alsjeblieft niet over het geslacht. Ik wil het zelf ontdekken. Weer persdrang! Help, hoe werkt dit ook alweer?

Zo snel?

"Pak je benen, kom met je hoofd omhoog. Geef alles wat je hebt," instrueert Esther. Frank houdt mijn hand vast. Ik ga persen! "Het hoofdje staat al," hoor ik Esther zeggen. Mijn onderkant staat in brand. Wat doet dít pijn. "Ik zie het hoofdje met blonde haartjes!" roept Frank. Esther moedigt me aan: "Geef nog één keer alles wat je hebt. Dan heb je je baby zo al op je borst liggen!" Dat meen je niet. Zo snel? Nog één keer persen. Ik grijp mijn benen. Een diepe teug adem. Met al mijn kracht.

Lees verder onder de advertentie

Wat een fantastisch gevoel. Een klein glibberig, warm mensje zomaar ineens op mijn buik. We hebben het gedaan! Nu komt hét moment. Voorzichtig til ik de baby op. Wauw! Het is een jongetje. Onze tweede zoon. Wat een ongelofelijke dag. Joep, je bent zó welkom.'

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine