Een spelletje, een kibbelpartij en ieders kwaliteiten

“Wie wil er een spelletje doen?”, schalt het door de kamer. Keet hupt enthousiast rond met een stapel Skipbo-kaarten wapperend in haar handen. Traag kijkt iedereen op van de bezigheid waarin ‘ie was verzonken.

Roef van zijn iPad, ik van de krant en Fem van haar mobiel. ‘Mogen we dan wat lekkers?,’ vraagt Roef. ‘Eh, oké dan…,’ klinkt het aarzelend van mijn kant. Ik leg de krant aan de kant, ook al is spelletjes doen niet zo mijn ding, zeg maar.

Geschreven door

Mariska Cornelissen

Geen aanmoediging

In mum van tijd zijn de schaaltjes met hapjes en glazen met drinken gevuld. Toch grappig om te zien hoe ze nu opeens geen enkele aanmoediging nodig hebben om de handen uit hun mouwen te steken. Als de kaarten zijn geschud en verdeeld en iedereen verwachtingsvol rond de tafel klaarzit, tsja, dan vind ik zo’n spelletje doen best nog een soort van leuk, een mooi moment van samenzijn.

Ieders kwaliteiten

Ik kijk tevreden rond en geniet van het enthousiasme van de kinderen. Leuk om te zien hoe fanatiek Keet is, hoe geduldig Fem nog eens de regels van het spel aan haar broertje uitlegt en grappig hoe Roef steeds probeert zijn grote zussen te slim af te zijn. Hoe jong ze ook nog zijn, toch zie je ieders kwaliteiten al bovendrijven.

Herhaling in mijn gedachten

‘Nou moet je een keer op-hou-den!’ Met een strakke blik kijkt Keet naar Roef. Ik schrik op uit mijn gedachten. De opgetogen sfeer is plotsklaps omgeslagen. Verontwaardigd draait Keet zich naar mij. ‘Dat doet ‘ie nou altijd! En jij, jij zegt er niets van!’
Ik zeg er niets van, herhalen de woorden van Keet zich in mijn hoofd. Waarvan in vredesnaam, denk ik er direct achteraan. Mijn gedachten gaan razendsnel. Hoe krijg ik grip op de situatie?

Valsspelen

‘Roe-hoef,’ zucht Fem, ‘doe niet zo flauw, geef die kaarten terug.’ Aha, dát is het probleem. In zijn ambitie om zijn zussen de loef af te steken, heeft Roef het weer eens niet zo nauw genomen met de spelregels en is ‘ie zomaar een paar kaarten ‘helemaal per ongeluk kwijtgeraakt’. Zo was Roef sneller uit en riep hij zichzelf uit tot winnaar van het potje. Maar Keet is niet zo makkelijk om de tuin te leiden.

Creatief en alert

Ik moet lachen om de creativiteit van Roef en de alertheid van Keet. En om Fem, die de rol van verstandige zus inneemt en beheerst probeert de gemoederen te sussen. Ze kijken ze me alle drie verbaasd aan. ‘Mam, waarom lach je?’

Laten gaan

‘Ach, gewoon’, antwoord ik, ‘een binnenpretje.’ Niet begrijpend draaien de kinderen weer naar het spel en gaan verder. De kaarten worden weer geschud. Ik pak m’n kaarten op, blij dat ik er geen punt van heb gemaakt. Soms moet je dingen laten gaan en ik denk nog maar eens: spelletjes doen, is zeg maar niet zo mijn ding. ‘Jongens, wie is er aan de beurt?’