Fertiliteitsarts Tessa: 'Als ik haar baarmoeder op de echo zie, trek ik wit weg'

Ook na jaren in het vak, komt het nog regelmatig voor dat fertiliteitsarts Tessa een wijze les krijgt van haar patiënten. Zoals van Janine en Rogier, die er vijf jaar over deden voordat de eerste zwangerschap tot stand kwam. Ze willen graag een tweede kind en zijn klaar voor een nieuw traject. Maar dan loopt het ineens anders dan verwacht en moet er een belangrijke beslissing gemaakt worden.

Al een tijd bezig

Janine en Rogier ken ik al een jaren. Het stel doet er uiteindelijk meer dan vijf jaar over voordat de eerste zwangerschap tot stand komt. Door de verminderde zaadkwaliteit van Rogier en problemen met de eisprong van Janine was het voor hen niet makkelijk om zwanger te worden. Ze hebben een heel traject gevolgd met ovulatie inductie, IUI waarbij het zaad vlak voor de eisprong werd ingebracht en uiteindelijk twee IVF behandelingen, waarna Janine voor het eerst zwanger werd.

Wens voor een tweede

Hun oudste dochter is anderhalf jaar oud als ze bij me terug komen. Ze willen heel graag een tweede kind en niet al te lang wachten met het starten van een nieuw traject. Wie weet hoelang het nu weer zal duren. Omdat het de vorige keer lukte met IVF, beginnen we daar weer mee.

Geschreven door

Tessa Cox

De deadline nadert

In dit tweede traject duurt de hormoonstimulatie helaas langer dan verwacht. Janine en Rogier krijgen stress, maar wij als artsen ook. Er is een deadline. In deze tijd gaan alle IVF laboratoria in Nederland namelijk dicht tussen Kerstmis en Oud en Nieuw. En kerst komt steeds dichterbij.

Lees alles over vruchtbaarheidsbehandelingen.

Het proberen waard

De eicellen groeien niet alleen niet snel genoeg, er groeien er ook niet zoveel. Bij een IVF behandeling wil je zo’n vijf tot tien eicellen uitrijpen. Nu zijn het er maar drie. Ik overleg met Janine en Rogier en we besluiten om de eisprong van deze drie eicellen op te wekken en een IUI behandeling te doen. Zo kunnen we toch iets proberen waardoor de hormoonstimulatie niet voor niets is geweest. Omdat het de vorige keer niet werkte, hebben Rogier en Janine weinig hoop in IUI.

Een heel kleine kans

Kerst en Oud en Nieuw gaan voorbij en januari begint met goed nieuws: de zwangerschapstest is positief. Vol ongeloof komt het stel een aantal weken op mijn spreekuur voor de eerste zwangerschapsecho. Als we zijn begonnen en ik zicht krijg op de baarmoeder voel ik dat ik wit weg trek. Ik zie niet één maar drie vruchtzakken en na nog een keer goed kijken zie ik ook drie kloppende hartjes. Janine is zwanger van een drieling. De kans op een zwangerschap na een IUI behandeling is zo’n tien procent, kun je nagaan hoe klein de kans op een drielingzwangerschap is. Dit had echt niemand verwacht. Dit is de kans op een tweeling of drieling

Wat nu

Gelijk begin ik te malen. Een drielingzwangerschap is een heel risicovolle zwangerschap, met veel kans op complicaties zoals vroeggeboorte en groeivertraging. Ik voel me medeverantwoordelijk voor de risico’s waar ik Janine, Rogier en de baby’s mee opzadel tijdens de zwangerschap. De kans op drie gezonde kinderen is veel kleiner dan wanneer Janine zwanger zou zijn van één kind. Het eerste dat je als arts leert en waar je een eed voor aflegt, is om je patiënten geen kwaad te doen (‘Primun non nocere’). Het voelt alsof ik die regel overtreden heb. Complicaties bij meerlingzwangerschap

Zielsgelukkig

De reactie van Janine en Rogier zorgt er gelukkig voor dat ik gelijk weer met beide benen op de grond wordt gezet. Ze zijn zielsgelukkig met het nieuws van deze zwangerschap. Ja, ze beseffen dat het een zware en risicovolle zwangerschap kan worden, maar hun geluk kan niet op. Hierdoor besef ik maar weer dat er altijd twee kanten aan een verhaal zit.

De drieling komt langs

Toch voel ik me, als de zwangerschap vordert, nog steeds schuldig en maak ik me zorgen over of alles goed gaat. Gelukkig houden Janine en Rogier me op de hoogte en gaat alles goed. Zelfs zo goed, dat Janine bij 36 weken bevalt van de drieling. Ze zijn kerngezond. Vol trots komen ze hun drieling aan me laten zien in het ziekenhuis en maken ze grapjes over mijn reactie tijdens de eerste zwangerschapsecho. Ze drukken me op het hart dat mijn hulp hun leven enorm heeft verrijkt.