'Help, mijn kleuter wil alleen naar de speeltuin'

Wanneer is de tijd rijp om je kind alleen buiten te laten spelen? Brenda's oudste (5) vindt zelf dat hij er aan toe is, maar zij twijfelt. Ze mogen dan in een rustige buurt wonen, straks gaat hij toch een bal uit die vijver bij de speeltuin vissen of wordt hij bij het oversteken afgeleid. What to do?

‘Hoi allemaal!’, klinkt het opgewekt naast de bakfiets. Het is woensdagmiddag en ik fiets met mijn drietal door de wijk, op weg naar huis. We hebben net twee speeltuintjes achter de rug. Een klasgenootje van mijn oudste is naast ons komen rijden. Hij zit in groep twee en is een jaar ouder dan mijn zoon. ‘Ben jij alleen aan het fietsen?’, vraagt Abel aan hem. Hij knikt en schiet de stoep op: ‘Maar nu ga ik naar zwemles’, roept hij terwijl hij wegfietst. Mijn zoon kijkt achterom tot we het jongetje niet meer kunnen zien.

Geschreven door

Brenda Kluijver

Rustige Vinex-wijk

Dit is een dingetje. Abel wil namelijk ook alleen buitenspelen. Het begon een paar weken geleden, toen een vriendje van precies dezelfde leeftijd liet vallen dat hij zonder ouders naar de speeltuin om de hoek mag. De jongens zijn begin dit jaar vijf geworden. Sinds die bom is gedropt, wil mijn oudste ook alleen naar de speeltuin om de hoek. We wonen in een rustige straat in een Vinex-wijk, die zonder toezicht best door een vijfjarige over te steken is. Als hij niet afgeleid is dan. Door een vriendje bijvoorbeeld. Of een vliegtuig, een eend of zijn linkerschoen die groter lijkt dan de rechter tijdens het rennen.

Goedzak

De speeltuin ligt op een groot veld met een enorme vijver. Mijn vijfjarige weet best dat hij niet bij het water mag komen, omdat hij nog niet kan zwemmen. Maar goedzak als hij is, zie ik helemaal voor me hoe hij een bal voor een ander kind uit het water probeert te halen. Of hoe hij zich laat overhalen door een vriendje om toch te laten zien hoe ver hij erin durft te lopen. Geef hem een ‘anders ben je mijn vriend niet meer’ en hij gaat zijn eigen grens over, mijn schat…

Enge volwassenen

En dan is er nog de kwestie: wat doet hij als een volwassene hem mee probeert te lokken voor hele enge dingen? Natuurlijk, hij weet dat hij nooit met iemand mee moet gaan zonder dat eerst aan mij of papa te vragen. Maar ook hier vrees ik dat hij nog niet stevig genoeg in z’n schoenen staat om weerstand te bieden als iemand om hulp vraagt, of als iemand zegt dat het van mij echt wel mag. Een codewoord afspreken: zeker een optie. Maar gevoelig als hij is, maak ik hem zo niet onnodig bang?

Verrekijker

Voorlopig nog even niet alleen naar de speeltuin voelt voor nu als de beste optie. Voor mij, maar mijn moedergevoel zegt: ook voor hem. Misschien over een tijdje in kleine stapjes, dat ik bijvoorbeeld om de hoek wacht (met verrekijker in de aanslag, maar dat vertel ik hem natuurlijk niet). En wat betreft het zelfstandig door de wijk fietsen: daar ben ik zeker van, dat kan echt nog niet. En het lijkt alsof mijn grote vent dat zelf ook heeft bedacht. Als we bijna thuis zijn, kijkt Abel me vanuit de bakfiets nadenkend aan. ‘Ik wil ook alleen fietsen, maar dat mag zeker pas als je al zes bent geweest?’, vraagt hij. Precies jongen, denk ik gerustgesteld. Ver nadat je zes bent geworden, denk ik er stiekem achteraan.

Lees ook:

• Zelfstandig buiten spelen: een paar handige tips
• Zo voed je je kind zelfstandig op

Zwembaden

Shop

Kinderstepjes

Shop

Alle soorten ballen

Shop

Inline skates

Shop

Trampolines

Shop