Jan: 'Vanaf week één stroomt het snot in allerlei tinten groen en geel de neus van het kind uit'

Sinds enige tijd gaat Jan's dochter naar de crèche. Drie dagen per week wordt er geweldig voor haar gezorgd door kundige, lieve dames. Tot zover absoluut niets te klagen, ware het niet dat Jan niet echt een liefhebber is van snot...

En dat is precies wat je krijgt als je kind wordt omringd door andere kinderen. Vanaf week een stroomt het in allerlei tinten groen en geel de neus van het kind uit. Ik heb tegenwoordig dan ook standaard een papieren zakdoek in mijn broekzak gefrommeld om snotincidenten de baas te kunnen. Overigens gaan de doekjes er sowieso in een recordtempo doorheen in Huize Versteegh. Keukenrol, snoetenpoetsers, allesreinigerdoekjes, billendoekjes, tissues: het kan niet op. Tenminste, het kan wel op blijkbaar, want het is niet aan te slepen.

Geschreven door

Jan Versteegh

Zodra je kind naar de opvang gaat

Maar goed, terug naar de neussmurrie. Het is het snot van mijn eigen kind, dus niet vies, maar echt lekker ziet het er niet uit. Daarbij smeert het kind het het liefst aan van alles af waarvoor dat niet is bedoeld. Nog dagelijks geef ik mezelf een schouderklopje, omdat ik zo slim ben geweest onze nieuwe bank bij aanschaf te laten impregneren. Dan hou je hem lekker makkelijk schoon en trekken de liters snot er niet zo diep in. Het zal allemaal goed voor de weerstand zijn hoor, al die kinderen bij elkaar, maar elke ouder die ik spreek, zegt hetzelfde: zodra je kind naar de opvang gaat, is het altijd ziek of verkouden. En jij zelf ook.

Tijd voor een interventie

Dat maakt dan ook dat het doorslapen al enige tijd niet meer aan de orde is. Al het gerochel en gehoest, maakt dat het kind vaak wel drie keer per nacht wakker is en dan alleen getroost kan worden met een fles. Dat maakt dan weer dat ze overdag minder wil eten en dat zorgt weer voor een slechtere nachtrust. Kortom, er moet iets gebeuren. Vanaf deze week gaan we het kind niet meer de fles geven die ze verlangt. Ze moet leren overdag te eten en in de nacht te slapen en niet andersom. Dat wordt even pittig, maar het is met de beste bedoelingen.

We doen allemaal maar wat

Of het gaat werken? Joh, ik heb werkelijk geen idee, maar dat is toch het hele ding met het ouderschap. We doen allemaal maar wat. Er is niemand voor naar school geweest en niemand heeft er een diploma voor gehaald. We klooien een beetje aan en proberen ondertussen het kind vol te proppen met liefde en aandacht. Over een jaar of twintig zal ik hier eens de balans opmaken en laten weten of er een evenwichtig, zelfstandig, leuk mens uit te voorschijn is gekomen. Niet dat ik aan dat leermoment dan nog iets heb en jij denk ik ook niet, maar wellicht de generatie na ons.