'Kae en ik maken steeds hetzelfde afscheidswandelingetje door de buurt'

Normaal gesproken vindt Naomi januari de saaiste maand van het jaar. Al helemaal nu met corona. Maar dit jaar heeft ze iets om naar uit te kijken: februari is de maand van De Grote Verhuizing. Al doet het idee van afscheid nemen van haar oude buurt ook een beetje pijn.

Terwijl ik dit schrijf, zit ik in het zwarte gat dat januari heet. De saaiste maand van het jaar. Depressief wil ik mezelf niet noemen hoor, maar leuk is anders. Alles wat ná december – de gezelligste maand van het jaar – komt is natuurlijk gedoemd. Geen sjeu. Geen feest. En nu zit ik hier op de bank een beetje naar buiten te staren. Kae scharrelt rond met haar boekjes. De zon probeert zich door het wolkendek te drukken, lukt niet, typisch januari. Zal je zien, gaat het zo regenen.

Geschreven door

Naomi van As

Naomi van As - topsportster/moeder

Nieuwe fase

Goed, genoeg geklaagd. Er ligt een leeg jaar op ons te wachten, vol nieuwe avonturen. Zal 2021 het jaar worden dat corona uit ons leven verdwijnt? Ik hoop het. Februari is de maand van De Grote Verhuizing. Naar ons droomhuis onder de rook van Amsterdam. De volgende fase in ons leven. Ik ben al tijden aan het mariekondoën: dozen ingepakt, kleren weggebracht. Kae en ik maken steeds hetzelfde afscheidswandelingetje door de buurt. Met pijn in mijn hart. Hier heb ik mijn vriendinnen om de hoek, onze favoriete speeltuin, koffietentjes en al die praatjes! Klinkt misschien gek, maar die snelle gesprekjes op straat maken me gelukkig. ‘Ik denk dat je hier elke week naar de markt blijft gaan,’ zei een vriendin laatst.

Goeie smaak

In ons nieuwe huis kijken we uit over het land, hoor je de vogels als je wakker wordt en de wind door de bomen. Een droomplek. En een droomhuis. Duizend keuzes later (van lichtknopjes, greepjes, kozijnen, deuren, muren, kranen tot tegels) ziet het er schitterend uit. Gelukkig zitten Sven en ik redelijk op een lijn qua inrichting (ik citeer mijn moeder: ‘Sven heeft echt een goeie smaak’). Al houdt hij van wat strakker en ik van landelijk. ‘In het nieuwe huis gaan we niet meer al die kaarsen en prullaria neerzetten,’ zegt hij nu regelmatig. ‘Nee, nee, gaan we niet doen,’ antwoord ik dan, terwijl ik een voor een de kaarsen aansteek. Ondertussen denkend: dat gaan we dus echt wel doen. Gezelligheid, you know me.

Drukke tijd

‘Zullen we nog even naar de kaasboer?’ vraag ik Kae. Nu kan het nog. ‘Kaas, kaas!’ roept ze blij en rent naar de gang. Ik trek mijn jas aan en check ondertussen mijn telefoon, weer tien berichten. Januari is namelijk óók een drukke maand. De sportieve-meiden-kledinglijn van mij en mede-hockeyer en vriendin Ellen Hoog (Ellen&Naomi) is gelanceerd. Supercool. We doen alles zelf: van het ontwerp tot het verzenden. Straks dus nog even wat verzenddozen inpakken. En dan is het alweer donker en de dag voorbij. Ook typisch januari.

Nou mensen, hou vol. Nog even en het is weer zomer. In gedachten zie ik mezelf schaterlachend van een alpenweide af rennen. Hopelijk mag het straks weer. Ik kan niet wachten.

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.