'Langer dan een uur achtereen slapen we niet'

Sinds de geboorte van hun tweede dochtertje Bella Didy, slapen Jan en zijn vrouw per nacht hooguit drie à vier uur. Eén ding is zeker: na zeven maanden lang gebroken nachten zijn ze allebei 'een beetje op'.

Slaap is onbetaalbaar

Ik heb lang gedacht dat diamanten en goud de duurst verkrijgbare dingen zijn. Speciaal voor jullie heb ik het even nagezocht, en het duurste materiaal ter wereld is de stof ‘endohedral fullerenes’. Een stof die ze in een laboratorium maken en vervolgens verkopen voor 137 miljoen euro. Per gram, welteverstaan.

Maar iedereen die kinderen heeft, weet dat maar één ding écht onbetaalbaar is in deze wereld: slaap. We zijn op aanraden van een aantal vrienden begonnen met slaaptraining. De afgelopen zeven maanden, sinds de geboorte van Dochter numero twee, moeten mijn vrouw en ik het per nacht met zo ongeveer drie à vier uur slaap doen. Ik kan je vertellen: we zijn een beetje op.

Slaaptraining

We hebben al van alles geprobeerd: wel fles in de nacht, geen fles in de nacht, wakker maken voor een fles rond middernacht, op haar buik slapen, op haar rug, met speen, zonder speen, met en zonder een lampje. De enige winst die er is geboekt, is dat het urenlange ontroostbaar huilen redelijk verleden tijd is. Maar langer dan een uur wordt er in Huize Versteegh eigenlijk nooit achtereen geslapen.

Tegen de tijd dat je dan zelf ingeslapen bent, is er meestal nog slechts een klein deel van dit uur over. En dus doen we nu slaaptraining. In een periode van twee weken ga je in de nachten naast het bed van je kind zitten. De eerste drie nachten zit je naast het bedje, de volgende drie halverwege de kamer, daarna in de deuropening en tot slot op de gang.

Hart onder de riem

Van mensen die ons voor gingen, kreeg ik al de waarschuwing dat het de eerste week absoluut zou voelen als nutteloos en totaal niet werkend. Ook het gegeven dat je door deze nachten eerst nóg vermoeider zou worden, was een hart onder de riem. Inmiddels zijn we bij nacht acht aangekomen en inderdaad: het lijkt wel alsof het eerder averechts werkt dan dat er beter geslapen wordt.

Geheel tegen de wens van het boek in krijgen we het speentje er maar niet uit, en we kunnen ook nog niet zonder twee kleine nachtvoedingen. Ondertussen hangen mijn gitzwarte wallen op mijn knieën. Gisteren kwam ik de visagie uit gelopen, helemaal in de make-up, toen een collega vroeg wanneer ik opgemaakt zou worden, want ik zag er dodelijk vermoeid uit. En bedankt.

Toch hou ik hoop. Er gloort licht aan het einde van de tunnel. Alle mensen die ons deze methode adviseerden, slapen inmiddels weer hele nachten. Tot wel acht uur lang. ACHT UUR. EN DAT ELKE NACHT! Daar kan geen vrachtwagenlading diamanten en goud tegenop. Ik kan niet wachten. Welterusten.