Lees ook ons interview met Lauren Verster: 'Mijn leven is verre van perfect'
Uitgeteld, uitgebaard en tegelijkertijd uitzonderlijk happy is hier jullie columnist. Hoogstwaarschijnlijk ben ik door de ballotage gekomen omdat ik niet één, niet twee, maar drie (!) kleine kinderen heb. Terug naar een jaar of zes geleden, toen Jasper en ik nog kinderloos waren… O, wacht.
Ja, wat is er, schat?! Een paard in het filmpje? Jaaa, fantastisch hè. Ga maar weer kijken, mama wil even wat schrijven.
Goed, waar was ik? O ja, een jaar of zes geleden zaten mijn geliefde en ik samen in de auto. We reden terug van een diner met vrienden.
Babygehuil. Is ie nú al wakker? Dude, je ligt er net in! Oké, vijf minuten laten huilen. Ik zet de timer.
Lees ook: Slimme producten die je baby langer laten slapen (zodat jij je handen even vrij hebt)
Een van onze vriendinnen had tijdens het etentje verteld dat ze sinds ze kinderen heeft om 21 uur naar bed gaat. We vonden het bizar. Hoe laat ga je dan eten, om half zes? En dan ben je je hele avond kwijt, constateerde mijn geliefde vol ongeloof.
Godallejezus, stop met huilen! De timer zegt dat ik nog drie minuten moet volhouden. Anders leert hij nooit zelfstandig in slaap te vallen. Of zou er echt wat aan de hand zijn? Ik ga hem toch maar uit bed halen. Hé, wat valt daar? Sjezus, een pan risotto! Zet dat ding terug! En je ruimt het zelf maar op!
Ben ik weer. De vloer ligt nog vol smurrie, moet ik straks even schoonmaken. Vroeger typte ik trouwens met één hand omdat ik een sigaret in de ander had. Nu typ ik met alleen rechts omdat er een baby op links zit. Enfin, het verhaal. Wij zaten dus in de auto, Jasper en ikkkjjhggfdfdddsgghssdfdse…
Baby Louis, blijf van mijn toetsenbord af!
Lees ook: Je werk en gezin combineren zonder stress en schuldgevoel: 6 handige tips
Jasper en ik verbaasden ons dus over het feit dat die vriendin elke dag om 21 uur naar bed ging. Dat konden we gewoon niet gelóven. Op dat tijdstip zaten wij net in een restaurant, de bar of de bios.
'Ik heb gepoehoept!' Ja, bekijk het, afvegen kun je echt wel zelf. Ik ga me hier een beetje in allemaal malle bochten wringen. 'Mamaaaaaaaa!' Oké oké, ik kom er al aan.
Zo. Ik zit weer. Vlijmscherp als altijd.
Nee, we hebben geen frambozen! Omdat ik die niet gekocht heb! Téring, ik word echt koekwaus hier.
Nou ja, wat ik dus wilde schrijven: ik ga sinds ik kinderen heb óók om 21 uur naar bed. Niet soms. Elke dag. Steevast. Zo, dat is eruit. Nu even bijkomen.
