Onze dochter heeft fantastische blonde krullen en meterslange zwarte wimpers boven haar gigantische bruine ogen. Een prachtig meisje, die toch wel eens voor jongen wordt aangezien. Want, tja, ze draagt weinig jurkjes, niet veel roze, geen lakschoentjes, geen strikjes en frutsels… Zal dus wel een jongen zijn dan. Meisjeskleding… Het blijft een beetje lastig. Naast de smaakkwestie (niks mis mee als jij of je kind van frutsels houdt!), zijn er namelijk wel wat vreemde dingen aan de hand. Uiteraard de vooroordelen over 'wat meisjes leuk moeten vinden'. Maar wist je dat meisjeskleding vaak aanzienlijk kleiner is dan jongenskleding van dezelfde maat? Serieus.
Kleren die ze leuk vindt
Als wij kleertjes kopen voor onze dochter, kijken we altijd bij zowel de meisjes- als de jongensafdeling. Vooral omdat ze allerlei verschillende dingen leuk vindt, dus zoeken we naar prints met haar favoriete figuren en onderwerpen (bloemen, vlinders, giraffen, piraten, auto's, dino's, superhelden, stippen, etc.). Af en toe wurmen we haar wel in een jurk omdat dat Zo Schattig staat, maar vaak kijken we vooral naar 'kan ze hier lekker in spelen?' Als je dan zoekt naar fijne broekjes, lekkere truien en goede gympen, kom je toch vaak op de jongensafdeling uit.
'Dat is voor jongens!'
Ik denk dan: als mijn dochter kleren aanheeft, zijn het dus per definitie meisjeskleren, want ze is tenslotte een meisje. Toch hadden we laatst een merkwaardig gesprek met twee meisjes van 4 en 6 uit de straat. Zij vroegen: 'Waarom heeft Jana een jongensshirt aan?' Het shirt in kwestie: een vrolijk T-shirt vol gekleurde autootjes. Op ons antwoord: 'Omdat Jana van auto's houdt', reageerden ze met: 'Ik hou ook van auto's!' en 'Ja, ik ook!'. Toen kwam de vraag: 'En waarom heeft Jana jongensschoenen aan?' Dit betrof simpele rode sneakers. 'Dat zijn gewoon gympen en Jana vindt rood heel erg mooi'. 'Ik vind rood ook heel mooi!' en 'Ja, ik ook!'
Eigen mening?
Gek toch? Eerst komt de reactie 'maar dat is voor jongens!' en vervolgens pas de realisatie dat ze het zelf eigenlijk ook mooi vinden. Ik vraag me dan af waar die mening vandaan komt. Vooral omdat de ouders van deze kinderen ze ook heus niet altijd in typische 'meisjeskleding' stoppen. Er zijn natuurlijk tal van factoren die een rol spelen. De eigen ouders, maar ook andere kinderen op de opvang/straat/school en hun ouders, tv, internet, speelgoed, kledingwinkels, kledingfabrikanten… En over die laatste twee kunnen we nog wel even doorgaan, want die doen rare dingen.
Lekker strak
Heb je ooit bij meisjeskleding gedacht dat het een beetje strak zat/een beetje kort was/wat aan de kleine kant oogde, terwijl het wel gewoon de goede maat was? Nou, dat zou zomaar kunnen kloppen. Het verschilt natuurlijk per merk (en land), maar het kan voorkomen dat korte broeken van meisjes 65% korter zijn dan die van jongens van dezelfde maat. Mouwtjes zijn soms wel 36% korter en shirtjes zijn ruim 7 cm strakker en 8% korter dan die van jongens. En dat terwijl jonge jongens en meisjes (deze getallen zijn gemeten bij kleding voor zesjarigen) nog niet zo veel verschillen in bouw en lengte.
Figuurtje
De boodschap van menig kledingmerk blijkt: meisjes moeten hun figuurtjes mooi uit laten komen en jongens moeten lekker kunnen spelen. En als je dan een maat groter moet gaan kopen voor je dochter, kan dat meteen fijn het begin zijn van een complex, want waarom past ze niet gewoon haar eigen maat? Is ze -slik- te dik? Gadverdamme, wat naar. Of je nou van roze frutsels houdt of van auto's, en of je kind nou liever binnen zit te tekenen of altijd bovenin een boom zit, haar of zijn kleren moeten toch gewoon lekker zitten?
Comfort
Ik vond het al vreemd dat je bij baby-meisjes nauwelijks ontkomt aan spaghettibandjes en kleine slipjes. Scherpe bandjes die snijden in mollige schoudertjes, vind ik niet heel comfortabel ogen. En waarom minislipjes (ook weer met smalle bandjes) om over gigantische luiers heen te schuiven? Wij kochten dus altijd maar jongenshemdjes en onderbroekjes, want die zitten volgens ons veel fijner.
Broekzakjes
Sinds kort is onze dochter begonnen steentjes te verzamelen. Elke avond, als ik haar broek in de wasmand gooi, tref ik een handjevol kiezels aan. Ik bewaar ze in een potje en ooit zal ik een grindpad aan kunnen leggen in de tuin. De verzameling groeit alleen niet heel hard, want ook broekzakjes zijn bewijs van ongelijkheid. Ik kan mijn handen namelijk volledig in mijn zakken doen, of mijn sleutels, smartphone, portemonnee en nog zo het een en ander in mijn zakken meedragen. Mijn vrouw kan dat niet, want broekzakken voor vrouwen zijn niet gemaakt om daadwerkelijk iets in te doen. Ze zijn klein, puur voor het idee, om vooral geen afbreuk te doen aan haar figuur. Stel je voor: een hoekig uitsteeksel op haar perfecte ronding, getsie! Bij kinderkleren is dit ook vaak zo. Bij volwassen vrouwen is dit al naar, maar waarom in hemelsnaam focus willen leggen op kleine, nog niet bestaande, meisjesheupjes? Bah.
"Tomboy", walg!
Ik wil dat onze kinderen allebei lekker kunnen rennen en spelen en dat ze naar hartenlust kiezeltjes kunnen rapen, zoveel ze willen. Dat onze dochter daarom geregeld jongenskleding moet dragen is suf en hopelijk komt daar ooit verandering in. Kunnen we in de tussentijd wel vast die gruwelterm 'tomboy' afschaffen? Dat begrip stamt uit 1553 (!), als excuus om meisjes te verklaren die niet alleen maar stil willen zitten in jurkjes die niet mogen kreuken, maar zich willen gedragen als kinderen. Als een meisje houdt van rennen, springen en klimmen, hoeft ze niet omschreven te worden als 'een soort jongetje', dank u vriendelijk. Maar hoe noemen we die meisjes dan? Uhm, ik weet niet hoor, maar wat denk je van… meisjes?
