Mooie droom

Roos en Pieter kennen we al een tijdje. Ze kwamen bij hun tweede zwangerschap al in onze praktijk en hadden toen een tweeling: Isabel en Madelief. Inmiddels zijn zij vijf en hun broertje Kasper drie. Roos is nu 36 weken zwanger van haar vierde als ze op het spreekuur komt.

Hoewel het haar prima lukt om gezin en werk te combineren, vindt ze het nu wel heerlijk om verlof te hebben. We praten over de aankomende bevalling: wat zou ze het liefst willen, hoe gaat ze het doen met de kinderen als de weeën beginnen en hoe snel kan Pieter uit zijn werk bij haar zijn? De conclusie die we samen trekken, is dat we wel zien wat de bevalling gaat brengen. Een open mind waar ik, en mijn collega’s met mij, erg voorstander van zijn.

Geschreven door

Ellen Andrea

Spoedlijn

Het is 2.00 uur ’s nachts als Roos me belt op de spoedlijn. Ze heeft net een grote plons vruchtwater verloren en eigenlijk ook al een paar uur krampen. De bevalling zou zomaar in een versnelling kunnen komen, dus ik hijs me in warme kleren en sta binnen een kwartier voor hun huis. Het vruchtwater is mooi helder, de weeën zijn pijnlijker geworden en gaan gewoon door terwijl ik er ben: alles lijkt erop dat de baby snel komt.

Terug mijn bed in?

Ik zet mijn spullen klaar voor een thuisbevalling en bel de kraamzorg ter assistentie. Een half uurtje na mijn binnenkomst besluit ik toch maar even onderzoek te doen. Ik verwacht op zijn minst vijf centimeter ontsluiting, maar het zijn er nog maar twee… In theorie kan dit nog een hele dag duren en in theorie zou ik mijn spullen weer kunnen inpakken en mijn bed induiken. Maar ik vrees dat ik dan niet lekker zal slapen. Roos zou opeens toch hard kunnen gaan baren en om dan weer zo snel terug te racen, zien we allemaal niet zitten.

Hele draai

Ik besluit om me beneden op de bank te installeren. Ik stuur de kraamverzorgende weer naar huis, ze woont dichtbij en kan snel terug zijn als ze straks echt nodig is. Roos voelt zich heel even opgelaten dat ik ga liggen ‘wachten’ op haar sterke weeën, maar ik leg uit dat ik hier ook uitrust en dat ik ook als de weeën op zich laten wachten, ik hier prima lig. Gelukkig kan ze dit gevoel loslaten en in no time zijn de weeën een stuk sterker. Rond vijf uur roept Pieter me naar boven. Ook hij heeft nog even kunnen doezelen, maar nu moet Roos zich concentreren om goede weeën weg te zuchten. Ze doet het heel relaxed en vooral tussendoor kan ze enorm blij zijn dat de baby eraan komt. De kraamverzorgende arriveert ook weer. Roos voelt precies wat haar lijf doet. Ze benoemt dat ze het echt open voelt gaan vanbinnen, en ook dat het hoofdje in haar bekken duwt. We wachten tot haar buik ook echt wil gaan persen en na twee persweeën, waarbij we de baby vanbinnen een hele draai zien maken, wordt heel rustig een flinke zoon geboren. Vol liefde verwelkomen Pieter en Roos hun vierde kind: Jakob is geboren!

Bijna onwerkelijk familiegeluk

Omdat het inmiddels 6:15 uur is, de placenta vlot is geboren en de rest van het gezin zo wel wakker zal worden, zet ik snel een klein hechtinkje en zorg dat de verlosspullen alvast opgeruimd zijn. Een half uur na zijn komst, komen Jakobs zussen en broer, maar ook een slaperige oma om de hoek spieken. De kraamverzorgende en ik doen stappen opzij en met diepe verwondering bekijken we dit grote familiegeluk. Een happy gezin ontmoet een nieuwe familielid. Oma is nog zo slaperig, dat ze denkt dat ze in een mooie droom zit. Bijna onwerkelijk lijkt dit prachtige tafereel als het daglicht weer door de ramen schijnt.

Beeld: Shutterstock