Overbeschermd
'Ik was zeventien toen ik wegliep van huis. Mijn vader misbruikte mij fysiek en seksueel, mijn moeder wist dat, maar deed er niets aan. Het was beklemmend thuis, mijn zusje en ik werden overbeschermd opgevoed. Als tiener mocht ik nauwelijks op pad met vriendinnen en ik kreeg weinig ruimte om mezelf te ontdekken. Laat staan dat ik een vriendje mocht hebben. In de jaren nadat ik wegliep, was het contact matig. Het was er wel, soms, maar altijd kostte het me veel, heel veel energie. Onenigheid, spanning en er kwamen steeds weer herinneringen boven naar alles wat zich thuis had afgespeeld.
Niet veroordeeld
Toen ik zesentwintig was, besloot ik dat het genoeg was en verbrak het contact. Daarna was ik er klaar voor om mijn vader aan te geven. Helaas is hij niet veroordeeld. De rechter vond mijn verhaal consistent, maar omdat mijn vader en ik er allebei een andere tijdslijn op na hielden, kwamen onze verklaringen niet overeen. Ik had niet meer de energie om in hoger beroep te gaan, omdat ik al twee jaar bezig
was met de rechtszaak. Toch was het een opluchting om mijn verhaal naar buiten te brengen, ik zat al zo lang gevangen in een nachtmerrie.
Lees ook: Breken met je (schoon)ouders: hoe ga je daarmee om?
Geluk delen
Daarna leerde ik Rob kennen op mijn werk. Hij had al een dochter uit een eerdere relatie. Na drie jaar werd ik zwanger. Toen miste ik wel een moeder. Ik had vragen over hoe mijn moeders zwangerschappen waren geweest of ze klachten had of handige tips. Het was pijnlijk dat ik mijn geluk niet kon delen. Gelukkig stond Rob me bij in alle controles en praatten we samen veel over onze toekomstige dochter. Met Robs ouders was er contact, maar niet veel. Ook hij heeft een lastige jeugd gehad. Hij komt uit een kil gezin waarin nooit over gevoelens gesproken werd. Daarnaast werd hij, net als ik, fysiek mishandeld. Zijn ouders hadden ook moeite om mij te accepteren. Rob was voor mij getrouwd geweest en ze zagen mij als reden van de scheiding, dat was niet zo, maar toch. We vonden een modus om met elkaar om te gaan, en dat ging redelijk.
Zelf moeder
Tijdens de bevalling van Keet en in de kraamweek werd ik extra goed in de gaten gehouden door de kraamhulp. Vrouwen die seksueel misbruikt zijn, kunnen hun trauma namelijk herbeleven in deze periode, maar bij mij viel dat gelukkig mee. Ik kijk terug op een warme periode vol liefde. Twee jaar na Keet kwam Tim. Ook zijn eerste weken waren bijzonder en gingen goed. Alleen daarna werd hij ernstig ziek. Hij bleek het rotavirus te hebben en knapte maar niet op. Hij bleef overgeven en had permanent diarree.
Lees ook: Rotavirus: wat is het en wat kun je ertegen doen?
Slechte film
Al snel werd hij opgenomen in het ziekenhuis en de artsen waren erg bezorgd, alles werd onderzocht. Rob en ik waren bang en ongerust, het voelde als een slechte film. Het heftigste vond ik het wachten op uitslagen, want we hadden geen idee waarmee we te maken hadden. Uiteindelijk ontdekten de artsen dat Tim lactasedeficiëntie heeft: hij mist de lactase om lactose af te breken. Snel werd hij op een medisch dieet gezet, maar de klachten bleven aanhouden. We hebben in totaal twee jaar lang de deur van het ziekenhuis platgelopen, maar inmiddels gaat het gelukkig goed met hem.
Niet dezelfde fouten
Ik wil niet dezelfde fouten maken als mijn ouders en doe er alles aan om mijn kinderen warmte en liefde te geven. Ik knuffel ze graag en voor het slapengaan vertel ik ze altijd dat ik van ze hou. Omdat wij zelf zo bewust bezig zijn, was het heftig om te zien dat mijn schoonouders voortdurend over ons grenzen heen gingen. In de twee jaar dat we zo druk waren met Tim, zaten we soms dagen met hem in het ziekenhuis en we maakten ons verschrikkelijk veel zorgen, maar op steun van Robs ouders hoefden we niet te rekenen. We kregen ook veel kritiek van ze. Tim had natuurlijk een lactosevrij dieet en het was belangrijk dat we ons daaraan hielden. Maar dan gaven mijn schoonouders hem eten dat hij niet mocht hebben en lachten dat bijvoorbeeld weg door te zeggen: "Wij zijn straks weg en dan hebben jullie een probleem, wij niet."
Onhoudbare situatie
Toen het Rob allemaal te veel werd en hij in een depressie belandde, toonden zijn ouders geen interesse in zijn gezondheid en vroegen alleen maar wanneer hij eindelijk weer aan het werk zou gaan. Ook kwamen we erachter dat Robs moeder te veel dronk en zijn vader mishandelde. De situatie werd onhoudbaar en Rob besloot dat hij zijn ouders niet meer wilde zien.
Lees ook: Waarom een goede band met opa en oma belangrijk is
Zware keuze
Breken met je ouders voelt soms als een egoïstische beslissing, want er zijn natuurlijk ook kleinkinderen in het spel. Keet en Tim zagen nu helemaal geen grootouders meer. Toch kwam er meer rust en harmonie in ons gezin en minder spanning. Al die tijd hadden de kinderen onze frustratie gevoeld. Ze waren nog te klein om opa en oma echt te missen, maar dat neemt niet weg dat we het een zware keuze vonden. Ik gunde mijn kinderen een warme en veilige band met opa en oma, maar bij onze ouders gingen we dat niet vinden.
Opa gezocht
Na een jaar dacht ik steeds vaker: wat als we wél mensen vinden die deze rol kunnen vervullen? Ik wist zeker dat dit 'm met onze ouders niet ging worden, dus ging ik op zoek op internet. Er bleek een website te bestaan voor ouders die op zoek waren naar grootouders en andersom. Ik kreeg contact met Hans en we begonnen te mailen en appen. We vertelden elkaar over ons leven. Hans heeft een relatie met Marian en ze hadden geen kinderen kunnen krijgen. Ze dachten dat ze dat verwerkt hadden, maar nu hun broers en zussen allemaal kleinkinderen kregen, voelden ze een gemis in hun leven.
De ontmoeting
Ik vertelde Hans over mijn jeugd en na twee maanden besloten we met z'n vieren uit eten te gaan. Hans en ik kenden elkaar inmiddels al een beetje, maar voor Rob en Marian was alles nieuw. Ik was superzenuwachtig en bang dat het ongemakkelijk zou worden, maar het werd een ontspannen avond waarin we open met elkaar spraken en ook moesten lachen. Ik had een doosje bij me met tekeningen van de kinderen en een gelukshangertje. Rob en ik hadden afgesproken dat we zouden aankijken hoe de avond zou verlopen en alleen als alles goed voelde, zouden we het cadeau tijdens het afscheid geven. Maar halverwege de avond pakte Rob het pakje uit de tas om het aan Hans en Marian te geven.
Lees ook: Welke rol hebben opa's en oma's in de opvoeding van je kind?
Band opbouwen
In de weken daarna zagen we elkaar steeds vaker. Dat ging op een ongedwongen manier. Vanaf dat moment namen we ook de kinderen mee. Ik zal nooit vergeten hoe Tim binnenliep bij Hans en Marian en riep: "Opa, ga je mee puzzelen?" Bij ons alle vier kwamen er veel emoties los. Hans en Marian beseften hoe erg ze kinderen en kleinkinderen gemist hadden. En Rob en ik werden overrompeld door alle warmte en liefde die ze ons gaven. Ik wist meteen: deze band gaat nooit meer stuk. Ze accepteerden ons voor wie we waren.
Eindelijk geborgenheid
Een kennis vroeg: "Waren jullie op zoek naar een opa en oma zodat ze op de kinderen kunnen passen?" Dat vond ik kwetsend, want dat was totaal niet het geval. Hans en Marian zijn niet alleen een opa en oma voor de kinderen, maar ze vervullen ook een ouderrol voor mij. Zij zijn de vader en moeder die ik nooit heb gehad en zij zien mij als hun dochter. Onze vrienden zeggen weleens: "Het is net alsof Hans en Marian er altijd al voor jullie geweest zijn." We kennen elkaar nu bijna drie jaar en ik heb soms het gevoel dat we tijd met elkaar moeten inhalen. Zelfs zonder de kinderen ga ik vaak naar ze toe voor een kop koffie of lunch. Ik voel een geborgenheid die ik zo gemist heb in mijn jeugd.
Logeerfeest
De kinderen zijn gek op opa en oma. Hans werkt als klusjesman op een camping en hij neemt Tim graag mee op sleeptouw. Dan repareren ze huisjes en maken ze bedden netjes op. Keet vindt het heerlijk om te wandelen met oma. Dan gaan ze naar de speeltuin en Marian heeft het geduld om daar lekker lang te blijven. Logeren is helemaal een feest. Om de beurt mogen Keet en Tim beginnen met slapen in het grote bed van Marian en Hans. Wanneer zij dan gaan slapen, tillen ze de kinderen voorzichtig naar hun eigen bedden. De volgende ochtend kruipen ze weer tussen opa en oma in en kijken ze filmpjes.
Lees ook: De 10 geboden voor opa's en oma's
Geen bloedband, toch familie
Laatst wilde Tim graag een zwaard en dan maakt Hans er een van hout mét nog een schild erbij. Marian is supertrots als Keet iets moois heeft geknutseld. Het zijn kleine dingen, maar voor ons zijn ze niet vanzelfsprekend. Ook al hebben we geen bloedband; we zijn familie van elkaar. Hans en Marian zijn een verrijking in ons leven. We kunnen geen betere opa en oma voor onze kinderen wensen.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Albertine Otten, beeld: Getty Images
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
/23e54fbd86ab452cb7ac6dffc4c0d3b1/image.jpg)
/f5ad223a72e84a40bdb7ba0b7468ee0c/image.jpg)
/7208e895fcee42eb9d60b38437c48fae/image.jpg)
/4f50cb40498045ec95ef790f1575933f/image.jpg)
/8421fc0f6ed3443e8fc03bc35af81dd1/image.jpg)
/c8cfc8dac47544fab08d44616bfc7fe6/image.jpg)
