Hoe lang wordt mijn kind? Zo reken je het uit

Genetisch bepaald

Bijna alle (aanstaande) ouders fantaseren over hoe hun kind er later zal uitzien. Eén vraag die hierbij altijd wordt meegenomen, is: hoe lang wordt mijn kind?

De lengte van je kind wordt grotendeels bepaald door genetische factoren. Dit betekent dat kleine ouders over het algemeen kleine kinderen krijgen en lange ouders lange kinderen. Jongens zijn over het algemeen groter dan meisjes met dezelfde biologische ouders.

Hoe lang wordt mijn kind? 2 berekeningen

Methode 1: formule

Er zijn verschillende manieren om te bepalen hoe lang je kind ongeveer wordt. Dit wordt ook wel de target height (TH), oftewel streeflengte genoemd. De eerste methode is via de formule. Wil je graag de verwachte eindlengte van je zoon berekenen? Tel dan de lengte van jou en je partner bij elkaar op. Tel hier vervolgens 13 centimeter bij op en deel deze uitkomst door 2.

Voor het berekenen van de verwachte lengte van je dochter tel je ook de lengte van jou en je partner bij elkaar op, alleen haal je er nu 13 centimeter vanaf, en deel je uitkomst hiervan door 2. Omdat mannen en vrouwen gemiddeld 13 centimeter schelen gebruik je verschillende berekeningen.

Een andere berekening die je erop kunt loslaten:

Misschien vraag je je nu af hoe het dan kan dat jouw kinderen een verschillende lengte hebben, maar wel dezelfde ouders. De bovenstaande berekening is niet meer dan een schatting. Naast erfelijkheid spelen ook zaken als beweging, voeding en (de afwezigheid van) ziektes mee.

Methode 2: skeletleeftijd

Je kunt de lengte van je kind ook berekenen via de skeletleeftijd. Het berekenen van de skeletleeftijd gebeurt vooral bij kinderen die een groeiachterstand hebben. De skeletleeftijd – ook wel botleeftijd genoemd – wordt gemeten aan de hand van de verkalking van botten. De groei van je kind stopt als al het groeikraakbeen in de botten is verkalkt. Met behulp van een röntgenfoto is de graad van verkalking goed zichtbaar en kan de skeletleeftijd worden vastgesteld. Omdat bij een röntgenfoto je kind blootgesteld wordt aan straling, wordt dit alleen gedaan als het nodig is.

Is de skeletleeftijd van je kind lager dan zijn echte leeftijd? Dan is de kans groot dat je kind nog langer doorgroeit. Een klein kind met een lage skeletleeftijd kan zijn groeiachterstand dus (gedeeltelijk) inhalen omdat zijn groei langer duurt dan bij andere kinderen.

Op de website van TNO vind je een simpele groeicalculator om een schatting te maken van de verwachte eindlengte van je kind.

Wat kun je doen bij groeiachterstand bij je kind?

Groeiachterstand bij een kind kan verschillende oorzaken hebben en het is belangrijk om dit serieus te nemen. Hier zijn enkele stappen die je kunt ondernemen:

1. Observeer en houd bij
   Noteer lengte, gewicht, eetgewoonten en eventuele andere opvallende dingen over de groei van je kind. Groeicurves (te vinden in het consultatiebureauboekje of bij de huisarts) kunnen helpen om te zien of je kind echt achterblijft in vergelijking met leeftijdsgenoten.

2. Bespreek je zorgen met een professional
   Bespreek je zorgen altijd met de huisarts, het consultatiebureau of de jeugdarts. Zij kunnen beoordelen of er daadwerkelijk sprake is van groeiachterstand.

3. Onderzoek naar skeletleeftijd
   Soms zal de arts een röntgenfoto van de hand maken om de zogenaamde skeletleeftijd te bepalen. Als de skeletleeftijd lager is dan de echte (kalender)leeftijd, betekent dit dat het rijpen van de botten achterloopt. Dat kan wijzen op een groeiachterstand, maar heeft ook een positief aspect: het betekent vaak dat je kind langer kan doorgroeien dan leeftijdsgenoten. Dus als je kind nu klein is en een lage skeletleeftijd heeft, bestaat de mogelijkheid dat hij of zij de groeiachterstand (deels) nog kan inhalen.

4. Gezonde voeding en leefstijl
   Zorg voor een gevarieerd en gezond voedingspatroon. Soms komt groeiachterstand door onvoldoende voedingsstoffen of calorieën.

5. Achterliggende oorzaken achterhalen
   Een groeiachterstand kan veroorzaakt worden door erfelijke factoren, hormonale problemen, chronische ziekten, stress of emotionele problemen. De arts kan eventueel aanvullend onderzoek doen.

6. Doorverwijzen naar een specialist
   In sommige gevallen word je doorverwezen naar een kinderarts of een kinder-endocrinoloog voor verder onderzoek en behandeling.

7. Vermoed je onderliggende problemen?
   Heeft je kind ook andere klachten zoals moeheid, buikklachten, lusteloosheid of veel ziek zijn? Geef dit zeker door aan de arts.

Maak je je zorgen over de groei van je kind, zoek dan altijd naar medische hulp. Vroegtijdige signalering en aanpak (waaronder het bepalen van de skeletleeftijd) kunnen verdere problemen helpen voorkomen en soms betekent een lage skeletleeftijd dat je kind zijn groeiachterstand kan inhalen.

Lees ook: Groeicurve van je kind

Bron: TNO