'Toen ik antidepressiva kreeg voorgeschreven, voelde het alsof ik faalde als moeder'

Lotte (25) kreeg na de geboorte van haar dochter totaal onverwacht een postpartum psychose en een zware depressie. Ze liet zich vrijwillig opnemen in een psychiatrische instelling.

‘Vanaf de bevalling van onze dochter zat ik op een roze wolk, maar vier maanden later donderde ik daarvan af. Het was een cocktail van spanningen op het werk, slaaptekort en schommelende hormonen waardoor het uit de hand liep.

Waanbeelden

Zonder aanleiding was ik er op een middag van overtuigd dat mijn dochter dood zou gaan. Ik belde 112 en hoewel de ambulancemedewerkers niks konden vinden, stond ik erop dat we naar het ziekenhuis gingen. Ook daar kwam niks uit de onderzoeken, maar mijn waanbeelden stopten niet.

Gebroken vliezen?

Ik dacht ineens dat ik zwanger was en deed in het ziekenhuis een zwangerschapstest. Deze was natuurlijk negatief, maar toen we naar huis reden en mijn autostoel nat werd, wist ik zeker dat mijn vliezen gebroken waren. Ik belde de verloskundige, die constateerde dat ik in mijn broek had geplast.

Crisiskliniek

Een dag later ben ik met een postpartum psychose gedwongen opgenomen in een crisiskliniek. Ik heb er anderhalve week gezeten, maar weet daar niks meer van. Bizar. Ook thuis was het nog wekenlang zwaar, maar door medicatie en therapie ging het beter.

Helaas sloeg dat gevoel ineens weer om. Ik was somber, had geen eetlust en kon niet meer van mijn dochter genieten.

Antidepressiva

Ik belandde in een zware depressie. Twee maanden later ging het zo slecht dat ik me vrijwillig liet opnemen in een psychiatrische inrichting, waar ik werd ingesteld op de juiste dosis antidepressiva.

In de vier maanden dat ik er zat, kwamen mijn man en (schoon)ouders veel langs en zag ik mijn dochter bijna dagelijks. Maar ik zat zó diep dat ze zich toch van me distantieerde. Ontzettend pijnlijk, als ik daaraan terugdenk.

Schuldig

Electroconvulsietherapie, waarbij ik onder narcose kleine stroomstoten kreeg, heeft me uiteindelijk geholpen, en antipsychotica, antidepressiva en psychotherapie houden me stabiel.

Ik voel me met vlagen nog schuldig dat ik er in de beginperiode niet voor mijn dochter kon zijn. Door de therapie is mijn band met haar wel helemaal teruggekomen en kan ik nu zonder problemen met haar alleen zijn.

Groot taboe

Ik besef dat ik veel geluk heb gehad met de steun van mijn omgeving, want er heerst een groot taboe op psychische aandoeningen. Ik had eerst het gevoel dat ik faalde door antidepressiva te slikken. Inmiddels ben ik blij dat antidepressiva bestaan en weet ik dat ik me er niet voor hoef te schamen.

Russische roulette

Dit kan iedereen overkomen, het is een soort Russische roulette. Ik heb geen voorgeschiedenis met psychische klachten. Wel is er een verhoogde kans dat het bij een tweede kind weer gebeurt, maar volgens artsen van de POP-poli kan ik mijn medicatie ook tijdens een zwangerschap blijven slikken.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Verena Verhoeven. Fotografie: Kim Krijnen 

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.