De kinderwens van Bibi en Lotte kwam uit door vriend Martijn

Lotte en Bibi willen graag een kind. Vriend Martijn biedt zich aan als donor. Als Lotte vervolgens zwanger is, blijkt de vriendin van Martijn, dat ook. En zo zet Martijn met slechts vier dagen ertussen twee kinderen op de wereld. En dat is nog maar het begin van hun steeds groter wordende familie.

‘Wie wil dat nou. Wie wil nou onze donor zijn? Dat durf ik echt aan niemand te vragen. Maar dan moesten we dus iemand vinden, een vreemd iemand, op wie ons kind ging lijken. Ik hou van Bibi en wilde dat het kind op haar ging lijken. Ik wil helemaal niet nog iemand erbij.’
Beren. Heel veel beren ziet Lotte als haar vriendin Bibi over het zoeken van een spermadonor begint. Ja, natuurlijk wil ze kinderen. Ze kan eerlijk gezegd niet wachten om samen met Bibi voor een baby te zorgen. ‘Bibi zou vast en zeker een geweldige moeder zijn; zo enthousiast, stabiel, lief. Maar hóe dan?’

Gaat niet vanzelf

‘Ik wist ruim vier jaar geleden meteen dat Lotte de vrouw van mijn leven was,’ vertelt Bibi. ‘Ik zag haar en dacht: wow! Ze is niet alleen heel mooi, maar straalt ook iets rustigs uit. Heel fijn voor zo’n stuiterbal als ik.’ Bibi brengt het gesprek al snel op kinderen. ‘Dat wilden we allebei, maar we wisten ook dat het voor een lesbisch stel niet zomaar gaat. Dat is balen, maar ik wilde er ook niet te moeilijk over doen. De zorg die Lotte had over het vinden van een donor voelde ik ook wel, maar ik besloot er maar gewoon her en der over te gaan praten. Wie weet bracht het ons verder. Wie weet bood iemand zich wel aan.’

Lees ook: ‘In haar cultuur is het taboe om zwanger te worden van een donor’

We zoeken een donor

Dus gooit Bibi het er tijdens een stapavond met goede vriend Martijn maar gewoon uit: Lotte en zij zoeken een donor. ‘Martijn en ik zijn al lang vrienden,’ vertelt ze. ‘Ik had hem weleens verteld dat Lotte en ik een kinderwens hadden en tijdens een avondje in de kroeg vroeg hij hoe het daarmee stond. Slecht, want we hadden nog niemand gevonden. Naar de donorbank was voor ons niet zo’n optie, we wilden liever een bekende. Niet iemand die een vaderrol op zich wilde nemen, maar die wel contact wilde, zodat onze kinderen zouden weten wie hun vader is.

Wil je me iets vragen?

Ik had er op de één of andere manier nooit aan gedacht om het aan Martijn te vragen. Of misschien ook wel, maar durfde ik dat onbewust niet. “Nou,” zei Martijn tussen de drankjes door, “als je me iets wilt vragen, dan moet je dat maar doen!” Het was eruit voordat ik het wist: “Wil jij onze donor zijn?” Hij reageerde totaal niet afwijzend en zei dat we het er maar eens over moesten hebben. Ik was zó blij! Martijn! Hij is zo’n grote schat. Bovendien lijken we op elkaar. We houden allebei van muziek, zijn nogal druk en dol op aandacht.

Na al die biertjes…

Omdat ik vanwege mijn nierziekte beter niet zwanger kan worden en Lotte het zou gaan doen, dacht ik stiekem toch: als de baby op Martijn lijkt, lijkt hij automatisch ook op mij. Dat is toch fijn. Martijn en ik zijn soulmates. Die nacht kroop ik uitgelaten naast Lotte. “We hebben een donor!” fluisterde ik in haar oor. Wát? Ze zat meteen rechtop. Zij had Martijn nog maar één keer gezien, maar was superenthousiast. Ze had hetzelfde goede gevoel bij hem als ik. De volgende ochtend appte ik Martijn of hij nog wist wat hij had gezegd. Want ja, al die biertjes… Hij wist het nog. En hij wilde.’

Adhd en min 7

Martijn herinnert zich die avond nog heel goed. ‘We hadden het er weleens eerder over gehad. Een soort van. Daarbij had ik de grap gemaakt dat je mij echt niet als donor moest hebben. Mijn ogen hebben min zeven, ik heb een lichte vorm van ADHD en ik ben niet echt handig; elk botje in mijn lichaam heb ik weleens gebroken. Omdat ik die avond opeens het gevoel had dat Bibi het me serieus wilde vragen, maar misschien niet durfde, moedigde ik haar aan om dat toch te doen. Ik had het niet met mijn ouders overlegd, niet met mijn vriendin Cho, maar wist meteen dat ik Bibi en Lotte wilde helpen.

Moet je doen!

Ik ben dol op kinderen. Mijn moeder zegt weleens dat ik sinds ik kon praten al zei dat ik vader wilde worden. Ik gun het iedereen om liefde van een kind te krijgen, zeker twee zulke leuke meiden als Lotte en Bibi.’ Cho aarzelde geen moment toen Martijn vroeg hoe zij erover dacht. Natuurlijk moest hij dat doen! Cho: ‘Ik kende Martijn nog maar net, maar werd hierdoor nóg verliefder op hem. Ik vond het zó mooi! Dat komt ongetwijfeld doordat ik zelf twee lesbische moeders heb.

Lees ook: Mik is non-binair, maar ziet zichzelf wel als vader

Nooit genoeg familie

Ja, je hebt een man nodig om zwanger te worden, maar een kind grootbrengen kan goed zonder vader. Daar weet ik alles van. Mijn moeders hebben me gegeven wat ik nodig had. Ik heb nooit de emotionele behoefte gevoeld om mijn donor te leren kennen. Wel zou ik graag wat over hem lezen: heb ik bepaalde trekken van hem? Waar houdt hij van en wat zijn z’n passies? Pure nieuwsgierigheid, meer niet. Daarom vond ik het ook zo mooi dat Martijn het voor Lotte en Bibi wilde doen. Hoe fijn is het voor hun kinderen dat ze weten wie hun papa is? Het hoeft natuurlijk niet, maar als ze een liefdevolle band wilden opbouwen met hem, met mij en met eventuele broertjes en zusjes, dan zou dat toch prachtig zijn? Van familie kun je nooit genoeg hebben.’

Goed geregeld

Hoe vaak ziet Martijn de kinderen? Hoe noemen ze hem? Wat gebeurt er met de kinderen als Bibi en Lotte overlijden? Al dit soort dingen spreken ze voordat ze aan dit avontuur beginnen goed door. Cho: ‘Niet uit achterdocht ofzo, maar ik wilde een goede partner zijn voor Martijn en uit liefde voor hem stelde ik kritische vragen. Hij is zo open en gevend, ik vond het belangrijk dat het goed geregeld was. Als kind heb ik gezien dat het soms vervelend kan lopen. Dat twee vrouwen uit elkaar gingen en dat de niet-biologische moeder geen recht had om de kinderen te zien, bijvoorbeeld. Voor Martijn, voor Lotte en Bibi, maar zeker voor de kinderen moest het goed geregeld zijn.’

Dansend naar huis

Lotte en Bibi denken er net zo over. Zij trouwen, waardoor Bibi als ‘duo-moeder’ automatisch zeggenschap heeft over hun toekomstige kinderen. Dat scheelt een hoop juridische rompslomp. En er komt een donorcontract, waarin Martijn afstand doet van zijn rechten en plichten. ‘Ik was best gespannen voor het eerste gesprek met Martijn en Cho hierover, maar liep na afloop bijna dansend naar huis,’ herinnert Lotte zich. ‘Ik had Martijn maar één keer gezien en Cho nog nooit, maar het klikte enorm. Cho is de kers op de taart, met haar twee lesbische moeders. Zij weet precies hoe dat is als kind en kon me geruststellen dat het voor haar altijd heel natuurlijk had gevoeld. Het gesprek verliep mooi en fijn. We waren het ontzettend eens over wat er in het contract moest staan.’

Een potje sperma

Wat betreft die rechten en plichten, daar deed Martijn afstand van. ‘Ik wilde er alleen graag in dat áls Lotte en Bibi overlijden, ik dan mee mag praten over wat er met de kinderen gebeurt,’ zegt hij. ‘Doneren is voor mij meer dan een potje sperma afleveren. Ik zou dat nooit zomaar voor iemand doen die ik niet ken. Of anoniem. Ik wil wel zeker weten dat de kinderen liefde krijgen, dat er goed voor ze wordt gezorgd.’

Dezelfde maniertjes

De vier besluiten de eerste poging om zwanger te worden in Medisch Centrum Kinderwens te doen. Door de onderzoeken die hier worden gedaan weten ze zeker dat zowel Lotte als Martijn vruchtbaar zijn en er geen erfelijke ziektes in Martijns familie zitten. Als zij zijn ‘goedgekeurd’, gaat het snel. Supersnel. Lotte is bij de eerste poging meteen zwanger. Ook Cho en Martijn verwachten dan een baby. Ze zijn een dag na Lotte uitgerekend. ‘Voor mij was het helemaal goed dat Lotte het kind zou dragen,’ vertelt Bibi. ‘Het was superspeciaal dat Cho tegelijkertijd zwanger was. Daardoor konden we al onze ervaringen en de kwaaltjes met elkaar delen.

Sterke band

De foto’s van de groeiende buiken van Lotte en Cho gingen over en weer. Het maakte de band met ons vieren heel sterk. Onze zoon Sef werd geboren op de dag dat Cho was uitgerekend. Hun zoon Bodhi werd vier dagen later geboren. Martijn heeft Sef na een week of drie voor het eerst gezien. Dat was speciaal. En nee, zowel voor hem als voor ons hadden we niet het gevoel ‘daar komt papa binnen’. Hij is meer een soort leuke oom, iemand die heel betrokken en dichtbij is.’

Lees ook: Vader vertelt: ‘Ik bleek onvruchtbaar, maar had nog een laatste strohalm.’

Van wie heeft-ie dat?

Lotte en Bibi horen vaak dat Sef op Bibi lijkt. ‘Een kind opvoeden is nature én nurture,’ aldus Bibi. ‘We hebben niet dezelfde genen, maar Sef pikt van alles van mij op. Sef praat bijvoorbeeld als ik. Op dezelfde toon. Ik doe dat met veel mimiek en hij kopieert dat. Hij kan nog helemaal niet praten, maar ik zie hem geregeld staan, met z’n handen te zwaaien “Nanana, nana.” Geen idee wat hij dan zegt, maar toch weet ik dan precies wat hij bedoelt.’

De tweede ronde

Als Sef ruim een half jaar is en Lotte en Bibi graag een tweede willen, helpt Martijn ze weer. Deze keer gewoon thuis. ‘De wachtlijsten zijn enorm. We wisten al dat alles goed zat, dus waarom zouden we het niet gewoon zelf doen?’ vertelt Bibi. Dit zorgt er wel voor dat Martijn nooit meer normaal naar The voice kan kijken. ‘We keken daar vaak met z’n allen naar,’ vertelt hij. ‘Dus stelde ik voor om het dan maar op een vrijdagavond te doen. Wel awkward. Ik ging naar boven, deed m’n ding en terwijl ik weer met een bezwete kop op de bank zat, gingen Lotte en Bibi naar boven om de inseminatie te doen. We hebben daarna nog gezellig The voice gekeken. Lotte met haar benen omhoog, om het zaad goed zijn werk te laten doen.’

Groepsapp

Wéér is Lotte meteen zwanger. In september 2020 bevalt ze van dochter Lux, drie weken nadat Cho en Martijn ouders worden van tweede zoon Zaja. ‘Het is allemaal bijna te mooi om waar te zijn,’ vindt Lotte. ‘Op zo’n gemakkelijke manier twee gezonde kinderen en een soort van nieuwe familie erbij, met kinderen in dezelfde leeftijd. We hebben een groepsapp met z’n vieren, waarin we bijna dagelijks dingen delen. Cho en ik appen ook veel met z’n tweeën. Over hoe zij dingen doet. Hoe je het beste kunt reageren als je peuter een driftbui heeft of niet wil eten.’

Samen moeder

De vier zijn zó hecht bevriend geraakt, dat ze geregeld bij elkaar logeren en ook samen op vakantie gaan. Bibi: ‘Dit jaar konden we door corona helaas niet op wintersport, maar vorig jaar zijn we met onze twee gezinnen geweest. Cho en Lotte waren toen zwanger en konden niet skiën, maar Martijn en ik gingen elke dag samen de piste op. En dan ’s avonds ‘mannenavond’, samen aan de après-ski, terwijl Lotte en Cho zich in het appartement ook prima vermaakten.’ ‘Het geluk is enorm,’ vult Lotte aan. ‘Ik ben dankbaar dat het allemaal zo goed is gegaan. Bibi en ik hebben wallen van het slaapgebrek en veel minder tijd met elkaar, maar het is zó fijn om samen voor Sef en Lux te zorgen. Om samen moeders te zijn. Door de komst van de kinderen is er nog veel meer liefde in mijn leven gekomen.’

Vader van vier

Als mensen aan Martijn vragen hoeveel kinderen hij heeft, antwoordt hij zonder aarzelen ‘vier’. ‘Puur omdat ik zo ongekend trots ben op hoe we dit met elkaar hebben gedaan,’ zegt hij. ‘Ik hoop echt dat ons verhaal de drempel voor andere lesbische en homostellen weghaalt om aan kinderen te beginnen. Het is allemaal zo goed gegaan, ik vertel het altijd aan iedereen. Ik hoop dat het anderen inspireert om zelf zoiets voor een ander te doen, of er in elk geval wat gemakkelijker over te denken.’ Toch voelen Sef en Lux niet als zijn kinderen. ‘Ik hou ongelooflijk veel van ze, maar het is anders dan met Bodhi en Zaja. Dat zijn echt mijn jongens. Sef en Lux kunnen met mij dollen, muziek maken, of later misschien wel goede gesprekken voeren. Allemaal prima. Ik ben hun vader, maar Lotte en Bibi zijn de echte ouders.’

Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine. Interview: Deborah Ligtenberg. Fotografie: Brenda van Leeuwen.

Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?

Op de foto zie je van links naar rechts: Lotte met Lux, Cho met Zaja, Bibi met Sef en Martijn met Bodhi.