Eva's bevallingsverhaal: 'Vol ongeloof keek ik naar hem. Geen dochter?'

'Op 20 april was ik uitgerekend, maar ik had altijd het gevoel dat de baby eerder zou komen, op 17 april. Nooit had ik gedacht dat ik langer dan 40 weken zwanger zou zijn.

Tegen het einde van de zwangerschap kreeg ik het mentaal steeds zwaarder. Dat had vooral te maken met het feit dat ik steeds minder met onze achttien maanden oude dochter kon doen. Met haar wandelen en spelen werd door de buik steeds lastiger.

Jongen of meisje?

Deze zwangerschap was bijna identiek aan de eerste. Mijn buik zag er precies hetzelfde uit en bij de 3D-echo zagen mijn vriend Cas en ik precies hetzelfde gezicht.

Net als bij onze dochter wilden we vooraf niet weten of we jongen of een meisje kregen, maar toen we het gezicht van de baby zagen wisten we het zeker: we krijgen nog een dochter!

Lees ook: 8x redenen om het geslacht van je baby een verrassing te houden

Voorweeën

Van onze eerste ben ik thuis en in bad bevallen. Dat wilde ik nu weer: in mijn vertrouwde omgeving en in een fijne sfeer waarin ik me niet gehaast voelde. Ook had ik dezelfde verloskundigenpraktijk als de eerste keer omdat die me goed was bevallen.

De weken vorderden en rond week 38 kreeg ik de eerste voorweeën, maar die zetten steeds maar niet door.

Ongemakkelijk

Op 23 april had ik in de ochtend een afspraak bij de verloskundige. Ik bleek 1 centimeter ontsluiting te hebben. 'Wil je gestript worden?', vroeg ze. Omdat ik het mentaal zo zwaar had, zei ik 'ja'.

Zeer deed het niet, maar het was wel een ongemakkelijk gevoel. Diezelfde dag moest ik naar het ziekenhuis voor een CTG en om een eventuele inleiding te bespreken, maar die wilde ik niet. Hoewel ik het gehad had met zwanger zijn, wilde ik de baby de tijd geven op zijn eigen tempo te komen.

Twee dagen later volgde een nieuwe strippoging waarbij ik veel bloedde. Ik ben me toen rot geschrokken, maar de verloskundige verzekerde me dat met de baby alles in orde was.

Lees ook: Strippen voor de bevalling: wat is het en hoe werkt het?

Geen nachtrust

Op 28 april ben ik voor de derde keer gestript en de volgende dag zou ik naar het ziekenhuis moeten om een datum te prikken voor een inleiding. Maar die avond kreeg ik eindelijk serieuze en regelmatige weeën. Rond 19.00 uur kwamen ze om de negen minuten.

De verloskundige hebben we toen nog niet gebeld, wel hebben we alvast de geboortefotograaf geappt om te vertellen dat ik weeën had. Zij zat namelijk ook al een paar dagen in spanning af te wachten.

Toen we om 23.30 uur naar bed gingen, dacht ik dat ik nog even lekker kon dutten, maar een halfuur later kwamen de weeën om de drie minuten. Van nachtrust was op dat moment geen sprake meer.

Jacuzzi

Een uur later heb ik mijn vriend gevraagd om het bad te vullen. Het was geen standaard bevalbad, maar een jacuzzi. Een megading dat al vier weken klaarstond in de hoek van de woonkamer maar dat na de bevalling een plekje heeft gekregen in de tuin.

Het vullen van het bad was nog niet zo eenvoudig. Cas was nog een tijdje aan het klungelen met het aansluiten van de slang, haha. Ondertussen voelde ik dat het niet lang meer ging duren. De weeën kreeg ik maar moeilijk weggepuft.

Lees ook: Gabrielles bevallingsverhaal: 'Mijn lichaam neemt de leiding en het enige wat ik kan doen is meebewegen'

Ontsluiting

Dat was ook het moment dat we de verloskundige hebben gebeld. Toen ze aan mij hoorde dat ik het zwaar had, besloot ze meteen in de auto te stappen.

Een halfuur later was ze er. Terwijl Cas beneden inmiddels ook met emmers in de weer was om het bad te vullen, controleerde de verloskundige mijn ontsluiting: 6 centimeter.

Om 01.55 uur ben ik met hulp van Cas de trap afgegaan naar beneden. Dat was verschrikkelijk, maar ik wilde zó graag dat bad in. Ik was in de veronderstelling dat ik net als bij de geboorte van onze dochter nog anderhalf uur in bad kon zitten, maar het liep anders.

Persen

Ik zat nog maar net in het bad toen de verloskundige opnieuw de ontsluiting controleerde. In een uur tijd was ik van 6 centimeter naar volledige ontsluiting gegaan.

Omdat mijn vliezen nog niet gebroken waren, brak de verloskundige die. En toen voelde ik meteen: ik moet persen.

Dat was heel bizar en onwerkelijk. Ik ben zelf daar beneden gaan voelen en voelde het hoofd. Met twee keer persen is de baby geboren.

Lees ook: Hoe voelt persen écht? Elf vrouwen vertellen openhartig

Verbazing

Toen de verloskundige de baby aanpakte en naar mij bracht, terwijl die nog onder water was, keek ik naar hem. Vol ongeloof keek ik naar zijn piemel. Het is een jongen! Ik was verbaasd, trots en blij: alles door elkaar. Ik moest echt even schakelen. Zelfs toen ik al met Floris op de bank lag bij te komen, zei ik: 'Even dubbelchecken hoor, is het écht een jongen?'

De geboorte van Floris was mooi, bijzonder en snel. En omdat het onverwacht toch een jongen was ook de verrassing van het jaar!'