'Het is inmiddels tweeënhalf jaar geleden dat we Donna-Maria verloren aan een scheurtje in haar middenrif. Sindsdien zijn wij als gezin niet meer compleet. Als ik tegen Lina (1), mijn andere dochter, zeg dat ze mijn liefste meisje is, dan zeg ik er áltijd fluisterend achteraan: "En je grote zus Donna natuurlijk ook." Ik wil haar er voor altijd bij betrekken. Dat gevoel wordt alleen maar sterker. Het gemis blijft gigantisch, maar goede dagen zijn er steeds vaker. Dan geniet ik van de kinderen, Lina en haar grote broer James (4) en lach ik met vriendinnen.
Slechte momenten kunnen me willekeurig overvallen. Meestal trek ik me dan terug, barst ik in tranen uit en ga ik naar haar grafje, vlak bij ons huis. Toen Donna-Maria overleed, ben ik een jaar lang volledig 'verdoofd' geweest. Hoe wij ons door die periode heen hebben geslagen, begrijp ik nog steeds niet. We zijn gezegend met de liefste vrienden en familie, dat helpt.
Lees ook: Jan Dulles over nieuw babygeluk: 'Voor Lina en James zet ik mijn verdriet over Donna opzij'
Wat wil ik
Het idee voor een tatoeage was er eigenlijk al sinds mijn zwangerschap van Donna-Maria, begin 2020. Ik had altijd een hekel aan tatoeages, maar toen ik met Jan en James in Thailand op vakantie was, veranderde dat. De namen van onze kinderen in het Thais laten tatoeëren, dat vonden we een mooi idee. Uiteraard verdween dat plan naar de achtergrond toen Donna-Maria overleed. Maar een jaar later begon het weer te borrelen. Ik vind Donna-Maria nog steeds de mooiste naam van de wereld en ik wil haar voor altijd op m'n lijf geschreven hebben.
Ik wist niet meteen wat ik wilde. Wilde ik haar gezicht laten tatoeëren, haar naam of geboortedatum? Een zin uit het liedje dat Jan en Jaap voor haar hebben geschreven na haar overlijden? Ik moest er lang over nadenken.
Ook interessant: 23x deze tattoos lieten jullie zetten voor jullie kinderen
Herinnering
Na een poosje besloot ik: ik wil een tattoo die ik altijd kan zien, maar niet té opvallend is. Voor inspiratie keek ik op Instagram. Ik mailde een artiest die mij aansprak, maar hij had een wachtlijst van een jaar. Tot mijn verbazing mailde hij dat hij 13 september een uitvaller had: de geboortedag van Donna-Maria. Dit moest zo zijn. Alleen dát al maakt deze tattoo bijzonder. Het ritje ernaartoe was emotioneler dan het daadwerkelijk laten zetten.
Ik was op de verjaardag van mijn dochter onderweg naar een tattoo-artist, terwijl de appjes en berichtjes met hartjes en 'ik denk vandaag aan je' binnenstroomden. Er ging zo veel door mijn hoofd dat ik me de fysieke pijn van het tatoeëren niet eens kan herinneren. Met het resultaat ben ik erg blij. De reacties zijn ook geweldig, iedereen vindt het heel mooi. Nadat de tattoo was gezet, vertelde ik de tatoeëerder dat ik nóg twee kinderen heb. Pas toen zei hij dat er om de tattoo drie kleine hartjes staan. Mooi toch? Ik ben er trots op dat Donna-Maria mijn dochter is en dat ik die mooie naam nu heel de dag zie. Ik wil mezelf en anderen op alle mogelijke manieren aan haar herinneren.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Tekst: Ryan Claus Visagie: Djolien de Kreij
