Een buik vol: Qmusic-nieuwslezer Anne-Marie Rozing is zwanger en valt soms aan tafel in slaap

Anne-Marie: 'Wij probeerden al enige tijd zwanger te worden, maar het lukte steeds niet. Dit is natuurlijk een van de weinige dingen in het leven waar je geen garanties over kunt geven. Wanneer word je zwanger? De een na één keer, de ander pas na tien jaar. Ik was me ervan bewust dat het wat langer kon duren, ook omdat ik wat ouder ben.

Ik had niet verwacht dat ik binnen een paar maanden zwanger zou zijn. In het begin denk je: we proberen het gewoon en zien wel. Maar na een half jaar merkte ik dat het niet lukte. Je raakt teleurgesteld en dan merk je dat het je leven meer begint te beheersen.

Lees ook: Waarom word ik niet zwanger?

Confronterend

Als je probeert zwanger te worden, merk je dat je je leven daar steeds meer op aanpast. Je wordt je bewuster van je levensstijl en probeert alles te doen om de kans te vergroten. Als het dan niet lukt, ga je steeds meer onderzoek doen. Het hele proces wordt zo een steeds groter onderdeel van je leven.

Ik begon te twijfelen aan mezelf: lukt het mij überhaupt wel om zwanger te worden? De ene maand denk je: volgende maand een nieuwe kans. Maar de andere maand zit je er echt even doorheen. Het dagelijks leven gaat ondertussen gewoon door, en mensen om je heen raken zwanger. Dat lijkt dan allemaal zo vanzelf te gaan, en dat is soms best confronterend.

Ivf-traject viel mee

In mijn geval speelde endometriose ook een rol. Hoewel die niet heel actief was, kon het zwanger worden toch bemoeilijken. Dit was de directe aanleiding voor ons om hulp te zoeken bij een kliniek.

Ik was blij dat we daar professionele hulp kregen. Er konden een aantal onderzoeken worden gedaan. Hierdoor kreeg ik meer controle over het proces. Hoewel het traject misschien wat klinischer aanvoelde, was het ook een opluchting en een stap vooruit.

Uiteindelijk zijn we een fertiliteitstraject ingegaan. Achteraf viel het ivf-traject mee, zelfs met de hormonen die erbij kwamen kijken. Dat verschilt natuurlijk per persoon, maar voor mij was het te overzien, wat het iets makkelijker maakte.

Lees ook: Alles over de ivf-behandeling (in-vitrofertilisatie)

Voorzichtig optimistisch

Begin dit jaar raakte ik zwanger, maar dat ging helaas mis. Toch hebben we besloten nog een ronde te proberen. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat het opnieuw is gelukt.

De eerste keer dat ik zwanger was, waren we door het dolle heen. We durfden het niet te hopen, vooral omdat ik niets voelde. Nu had ik het idee dat het gelukt kon zijn. We waren blij en dankbaar, maar deze keer ook voorzichtig optimistisch.

We leefden stap voor stap en hielden het nieuws nog een tijdje voor onszelf. De echo's vonden we erg spannend, maar na de 13 wekenecho kreeg ik steeds meer vertrouwen.

Vroeg naar bed

In het begin had ik veel last van de bekende zwangerschapsklachten, vooral extreme vermoeidheid. Normaal sta ik elke dag om 04.00 uur op voor mijn werk, maar door de zwangerschap viel ik soms zomaar aan tafel in slaap.

Dat was voor mij echt nieuw en heel opvallend. Ook was ik in het begin misselijk. Nu merk ik dat mijn lichaam fysiek verandert, iets wat ik me van tevoren niet helemaal had kunnen voorstellen.

De klachten vallen op dit moment mee. Ik probeer goed op mijn rust te letten. Door mijn onregelmatige slaapritme ben ik extra streng op mijn uren en ga ik vroeg naar bed.

Lees ook: Vermoeidheid tijdens je zwangerschap

Nog geen naam

We krijgen een jongetje, maar wat betreft de naam zijn we er nog niet uit. Het kiezen van een jongensnaam vind ik moeilijker dan een meisjesnaam. Tot nu toe gooien we spontane ideeën in de groep en schrijven we ze op als we ze allebei leuk vinden. Dat lijstje is nog kort.

Opvoeding kind

Ik heb het gevoel dat we op één lijn zitten over hoe we ons kind willen opvoeden, maar in de praktijk moet dat natuurlijk blijken. Je wilt altijd een veilige plek voor een kind kunnen bieden, en dat is heel belangrijk. Tegelijkertijd denk ik dat het ook goed is om het kind op den duur een beetje los te kunnen laten.

Het is belangrijk dat een kind zijn eigen weg kan ontdekken. Daarbij moeten we duidelijk maken dat er altijd een plek is waar hij op kan terugvallen. Ik verwacht ook dat we allebei best streng zullen zijn, of in ieder geval duidelijk. Maar ik denk dat we dat goed met elkaar kunnen bespreken.

Natuurlijk heb je altijd ideeën over hoe je dingen wilt aanpakken, maar uiteindelijk moet je het zelf nog waarmaken. Dus we gaan het allemaal zien hoe het zal gaan.

Lees ook: Leg die babyuitzetlijst even opzij: zo bereid je je mentaal voor op het ouderschap

Uitkijken naar komende tijd

Het lijkt me ontzettend leuk om Laura als moeder te zien. Samen leuke dingen ondernemen en het kind veel leren lijkt me geweldig. Tegelijkertijd is het ook best bijzonder om zo'n kleintje in huis te hebben. Het huis gezellig maken, leuke activiteiten doen, en zien hoe zo'n kindje groeit — dat lijkt me echt heel speciaal.'