'Na de lunch kruipen Ruben en ik op de bank voor de serie Onderhuids. Nog even een moment van ontspanning voor ik vanavond ingeleid word in het ziekenhuis. Ik ben 39 weken zwanger en door mijn verhoogde bloeddruk moet de baby worden gehaald. Ineens voel ik nattigheid: mijn vliezen zijn gebroken.
Antibioticakuur tot de geboorte
Een golf van euforie. Het gaat gebeuren! Tóch spontaan. Ik bel mijn doula Alexandra met het goede nieuws. Daarna mijn ouders om te vragen of ze onze zoon Louie kunnen opvangen.
We wonen in België en anders dan in Nederland worden zwangeren hier gescreend op GBS (bacteriën die voorkomen in de vagina en waar baby's heel ziek van kunnen worden). Aangezien ik drager ben, ga ik meteen naar het ziekenhuis voor een antibioticakuur. Die moet ik tot de geboorte elke vier uur herhalen.
Meer lezen: Wat zijn de symptomen van Groep B-streptokokken en wanneer moet je de huisarts bellen?
Hulp bij indalen
In het ziekenhuis volgen lange uren van voorweeën en trage ontsluiting. De baby ligt niet helemaal goed voor de uitgang. Ik neem verschillende houdingen aan in de hoop dat ze goed indaalt. Ik draai met mijn heupen rondjes op de zitbal. Daarna op handen en knieën op bed.
Tussen 20.00 en 21.00 uur vallen de weeën helemaal stil. Stilte voor de storm, blijkt achteraf. Het echte werk begint.
Lees ook: Wat gebeurt er als jouw baby niet in een ideale houding ligt?
Huiselijke sfeer
Alexandra arriveert en stort zich op de sfeer: ze dimt de lichten, steekt kaarsjes aan en zet rustige muziek op. Ze helpt me met opvangen van de weeën en toont Ruben technieken om me te ondersteunen. Ook laat ze ons dansen. Afleiding van de pijn! Onze laatste dans voor we weer ouders worden.
De weeën volgen elkaar sneller op. Ik raak uitgeput. 23:15 uur, een ontsluitingscheck: pas 6 centimeter. Teleurstelling. Ik vraag om een ruggenprik. De anesthesist is nog bezig met een operatie. De pijn wordt erger. Dit gevoel had ik helemaal verdrongen na de vorige keer. Kan ik nog stoppen en naar huis? Alexandra spreekt me moed in.
Lees ook: Zo voelt een ruggenprik volgens deze 17 moeders
Niet met de vacuümpomp!
Eindelijk de ruggenprik. Wanneer begint de pijnstilling nou te werken? De arts checkt: volledige ontsluiting. Ik voel een oerkracht. Persen! Het lijkt uren te duren. Ik ben al 45 minuten bezig. Wanneer komt ze nou? De gynaecoloog wil de vacuümpomp erbij pakken. Help! Ik moet en zal dit zelf doen. Op dat moment kruist Alexandra mijn benen, ik zet extra kracht en daar is ze: Ella-June. 01:35 uur. We zijn compleet.'
Geboren!
Ella-June
Op 24-05-2023
Na een bevalling van 11,5 uur
Lengte: 48 cm
Gewicht: 3185 gram
Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl
