'In mijn beleving was zwangerschapsverlof voor vrouwen die het fysiek zwaar hadden. Tot die groep behoorde ik niet, want ik voelde me goed en energiek. Ik was geen dag ziek en had een heel fijne zwangerschap.
Omdat ik zelfstandig ondernemer ben, was er niemand met wie ik om tafel moest om mijn verlof vast te leggen. Met mezelf sprak ik af dat ik gewoon door zou werken zolang ik me goed voelde.
Lees ook: Als zelfstandige heb je recht op een uitkering tijdens je zwangerschapsverlof: de ZEZ-uitkering
Gebroken vliezen
En toen braken mijn vliezen na 36 weken zwangerschap. Ik schrok me rot, snapte niet wat er gebeurde en maakte me zorgen om mijn kind. De bevalling, die een dag later op gang kwam, verliep voorspoedig en ook met mijn zoon was alles goed. Ik was dolblij en zat op een roze wolk, tot ik me realiseerde dat ik de volgende dag allemaal werkafspraken had staan. Vanuit mijn ziekenhuisbed verstuurde ik mailtjes en appjes om vervanging te regelen.
Natuurlijk had ik kunnen denken 'laat maar zitten, dat leg ik later wel uit', maar dat lukte me niet. Ik had me nog helemaal niet losgemaakt van mijn werk en wilde het per se goed afwikkelen. Op dat moment dacht ik voor het eerst: jeetje Iris, dat heb je niet zo handig geregeld.
Ook al was mijn baby ontzettend makkelijk, eenmaal thuis lukte het me niet om rust te vinden. Het moederschap had me overvallen en hoe graag ik mijn werk ook wilde vergeten, het lukte me niet. Ook in de kraamperiode beantwoordde ik mails en nam ik zelfs een nieuwe opdracht aan. Maar terwijl ik 'ja' zei, voelde ik 'nee', omdat ik diep vanbinnen wist dat ik er nog niet klaar voor was.
Lees ook: Je werk en gezin combineren zonder stress en schuldgevoel: 6 handige tips
Te snel weer aan de slag
Twee maanden na de bevalling ging ik weer werken en vanaf de eerste dag merkte ik dat dat te snel was. Mijn hoofd was warrig en ik kon niets onthouden. Het was alsof ik door mul zand liep, ik was zó moe en functioneerde niet. Toch ging ik een aantal weken door. Tot ik op een gegeven moment in huilen uitbarstte tijdens een telefoongesprek met een opdrachtgever en ik wist dat ik tijdelijk moest stoppen.
Een maand lang deed ik, naast het zorgen voor mijn zoon, niks. Het nemen van dat besluit was fijn, maar ook moeilijk. Ik schaamde me dat ik niet goed voor mezelf had gezorgd en dat ik niet eerlijk was geweest. Gelukkig hadden mijn opdrachtgevers begrip voor mijn beslissing.
Omdat ik aangesloten ben bij een broodfonds en een beroepsvereniging, ervaarde ik ook als zzp'er veel steun. Ik rustte uit en voelde me beter. In de twee maanden daarna bouwde ik mijn werk langzaam uit naar vier dagen, het aantal dagen dat ik voor de geboorte van mijn zoon ook werkte.
Lees ook: Sherida (30) heeft last van een mombrain: 'Wat doe ik in vredesnaam op mijn werk? Ik heb nul focus'
Alles is veranderd
Achteraf bezien, dacht ik veel te makkelijk over moeder worden. Ik was ervan overtuigd dat we na de komst van ons kind gewoon weer verder zouden gaan met ons leven, ik ging compleet voorbij aan het mentale aspect. Nu weet ik dat alles verandert: mijn perspectief, hoe ik me voel. Zwangerschapsverlof geeft je de tijd en ruimte om afscheid te nemen van je oude leven en je voor te bereiden op het nieuwe. Dat is echt nodig.'
