'Toen mijn kinderen, inmiddels 14 en 17 jaar, klein waren, was Supernanny Jo Frost mijn ultieme voorbeeld. Als we in een discussie of ruzie belandden, dacht ik altijd: wat zou Jo doen? Soms fantaseerde ik zelfs dat ze meekeek vanuit de hoek van de kamer, als ik de boel weer onder controle had dacht ik dat ze trots op me zou zijn.
Lees ook: Aanrader: opvoedboeken geschreven door de Ouders van Nu experts
Strenge moeder
Ik was best een strenge moeder. Ja betekende ook echt ja, en nee betekende nee. Dat was voor de kinderen heel helder, maar tegelijkertijd leverde het ook een heleboel strijd op.
Wat niet meehielp, was dat ik altijd bezig was met het volgende: ik leefde van agendapunt naar agendapunt en had rekening te houden met mijn eigen agenda, die van mijn partner, die van de kinderen en van ons werk. Dat hield ik een hele tijd vol, totdat ik helemaal in de knoop raakte.
Samen doen
Pas toen de kinderen wat ouder waren, heb ik geleerd om meer in het hier en nu te zijn. Had ik dat maar eerder onder de knie gekregen, denk ik nu. Dat ik minder doe en wil, geeft lucht en brengt rust. Er is veel meer ontspanning en plezier en minder wrijving, waardoor alles leuker is.
Een belangrijk kantelpunt kwam tijdens de dagelijkse fietstocht naar school. Het regende en ik haalde mijn schouders op, dacht: oké, dit is nu zo. Hoe leuk is het dat we dit samen doen?
Ik herinner me ook dat ik op een dag thuiskwam en zei: jongens, we gaan onder de tafel eten. De jongste wist niet wat hij hoorde en vond het fantastisch.
Lees ook: Goed genoeg ouderschap: 'Feilbare ouders bewijzen hun kind een enorme dienst'
Alleen maar 'ja'
Ook besloot ik een dag alleen maar 'ja' te zeggen op al hun verzoeken. Ik was als de dood dat ze alleen maar om snoep zouden vragen, maar dat gebeurde niet. Ze wilden vooral samen spelen, gingen helemaal op in het spel en vroegen maar één keer om iets lekkers.
Inmiddels nemen we iedere dag de tijd voor het avondeten, we eten samen aan tafel en vertellen elkaar verhalen. Dat gehaaste van voorheen zit er niet meer in en dat is echt een verademing.
Wat maakt het ook uit of we stipt om 18.00 uur eten en of we dat netjes doen met mes en vork? Het belangrijkste is toch dat we samen een fijn moment hebben?
Minder regels, meer lol
Als ik het opnieuw kon doen, dan was ik vanaf het begin veel losser geweest. Dan had ik minder gehamerd op regeltjes en hoe het hoort en daardoor veel meer kunnen genieten.
Tegenwoordig doe ik veel minder en ben ik echt aanwezig als ik iets doe samen met de kinderen. Ik heb geleerd om meer te spelen, meer te vertrouwen en dingen creatiever op te lossen. Wilden ze spelen met mama?, dan gingen we spelen. Weigerden ze hun ontbijt?, prima, dan merkten ze vanzelf wel dat ze later honger kregen.
Lees ook: Opvoedcoach Valerie Ritchie over over wanneer en hoe je begint met opvoeden
Dansen in de keuken
Het houdt me jong, het maakt me een leukere moeder en zorgt voor een betere band met mijn kinderen. Ook al zijn ze inmiddels pubers, we zijn nog steeds close: ze vertellen me heel veel.
Soms zetten ze muziek aan in de keuken en beginnen spontaan te dansen, en ik doe dan mee. Dat zijn toch de allermooiste momenten? Samen dansen in de keuken, dat is waar ouderschap voor mij om draait.'
Renate Reijnders is theatermaker. Vanaf september toert ze door het land met haar voorstelling De Moedermonologen, een theatershow over moederschap anno nu. Met herkenbare en taboedoorbrekende verhalen, inclusief de scherpe randjes én vol zelfspot. Bedacht en geproduceerd door Jennifer Evenhuis en Renate Reijnders, geschreven door o.a. Claudia de Breij en Stella Bergsma. Met o.a. Nadja Hüpscher en Tatum Dagelet.
We publiceren iedere zondagavond een nieuwe aflevering in deze rubriek, eerdere interviews lees je in ons dossier Had ik maar. Heb je ook een levensles over het ouderschap die je wilt delen met andere ouders? Mail oproep@oudersvannu.nl
