Laura's bevallingsverhaal: 'Ze had krassen op haar voorhoofd door de naald van het vliezen breken'

'Met 41+3 weken zou ik een controle hebben in het ziekenhuis, op maandagmiddag 15.15 uur. De week ervoor was ik al twee keer gestript, maar dat had weinig gedaan. Ik wilde echt graag thuis bevallen, net als bij mijn andere drie kinderen. Die maandagochtend ben ik om 9.30 uur voor het laatst gestript. Ik zat toen op 3 centimeter.

Het kon echt niet lang meer duren, dacht de verloskundige. Ze stelde voor om mijn vliezen te breken, maar dan móést er binnen zes uur iets gebeuren – anders moest ik alsnog naar het ziekenhuis. Ik wilde het toch nog even aankijken. De verloskundige ging naar huis en zou om 12.00 uur weer bellen.

Lees ook: 10 tips om op een natuurlijke manier weeën op te wekken

Regelmatige weeën

Om 10.30 uur begon ik lichte weeën te voelen. Ze kwamen ook al redelijk snel, om de drie à vijf minuten, en ze duurden 45 seconden. Het was prima te doen: het zal nog wel lang duren, dacht ik. En wie weet zwakt het weer af. Om 12.00 uur was de situatie hetzelfde.

De verloskundige had het ziekenhuis gebeld om te vragen of er plek was, om mijn vliezen alsnog te gaan breken. Maar er was geen plek, dus daar kon ik niet heen – ook omdat ze nog niet zeker wist of ik aan het bevallen was. Twee uur later zou ze me weer bellen. Ondertussen sprong ik onder de douche om de weeën op te vangen.

Vliezen breken

Twee uur later kon ik nog steeds de weeën goed wegzuchten. Toen de verloskundige langskwam, bleek ik al op 6 centimeter te zitten. Het ging de goede kant op! We besloten om toch mijn vliezen te breken, dan zou het sneller gaan. 'Dan heb je voor de avond je baby in je armen', zei de verloskundige.

Om 14.30 uur heeft ze mijn vliezen gebroken. Gelukkig was het helder vruchtwater. Ik ging weer onder de douche staan, de verloskundige bleef beneden met mijn man. Ik wilde graag alleen zijn, en vond het fijn onder de douche. Het was nog steeds goed te doen.

Lees ook: Vliezen gebroken? Hier moet je op letten

Persweeën onder de douche

Rond 15.00 uur voelde ik druk van onder. Dat kunnen toch nog geen persweeën zijn? Ik zat drie kwartier geleden nog op 6 centimeter, en de weeën zijn nog goed te doen. Bij mijn vorige bevallingen kon ik op dit punt de pijn niet meer handelen. Maar bij elke wee kwam er meer bloed bij, dus ik riep de verloskundige.

Als ik een wee zou voelen, mocht ik mee gaan persen, zei ze. Huh, maar ik ben nog helemaal niet zover? En ik sta onder de douche? Zij dacht dat ik graag onder de douche wilde bevallen, ze zat al op haar knieën – maar dat wilde ik helemaal niet. Mijn drie zoons zijn op bed geboren, dat wilde ik weer.

Omgedraaid op bed

Snel werd ik afgedroogd en ging ik op bed liggen. Omdat de verloskundige linkshandig is, moest ik omgedraaid op bed liggen, zodat zij er beter bij kon. Aan de andere kant van het bed was geen plek.

Onhandig, want nu vielen de kussens er aan de achterkant steeds af. De verloskundige wilde dat ik op handen en knieën ging zitten, maar dat vond ik heel ongemakkelijk. Ik wilde op mijn rug bevallen.

Lees ook: Alle bevalhoudingen met voor- en nadelen op een rij

Dit gaat pittig worden

Toen ik mee mocht persen, voelde ik al snel dat het heel moeilijk ging. De anderen floepten er zo uit, maar dit paste niet. Ik raakte in paniek. 'Houd je benen maar vast', zei de verloskundige. Met mijn handen op m'n knieën ben ik toen uit volle kracht gaan duwen. Ik heb nog dagenlang spierpijn in mijn armen gehad.

Toen zei de verloskundige: 'Dit gaat even heel pittig worden, want de kleine ligt er anders voor dan normaal'. Dat wilde ik helemaal niet weten. Ze vroeg of ze er een foto van mocht maken, en later een filmpje. Dat vond ik prima.

Lees ook: Afwijkende hoofdliggingen en wat dat betekent voor de bevalling

Trek dat kind eruit

Ondertussen zette ik alles op alles en maakte ik heel wat oerkreten – dat heb ik bij de vorige bevallingen nooit gedaan. Ik riep nog: 'Oh God, help me, dit lukt niet!' Uiteindelijk kwam het hoofdje eruit, en daarna moest ik nog op een perswee wachten zodat haar lijfje ook geboren zou worden.

Dat duurde heel lang – uren voor mijn idee – en toen begon ze te bewegen, terwijl haar lijfje nog in mijn lichaam zat. Ik riep naar de verloskundige: 'Trek dat kind er nú uit!'

Lees ook: 38x hilarische opmerkingen tijdens de bevalling

Opgezwollen gezichtje

Uiteindelijk werd Ava met de volgende perswee geboren. Ik pakte haar zelf aan en legde haar op mijn buik. Haar gezichtje was helemaal opgezwollen, alsof haar lippen waren opgespoten. Ze is in de aangezichtsligging geboren, met haar gezichtje naar voren. Dat is een moeilijke weg voor een baby.

Als we dat vooraf hadden geweten, had ik in het ziekenhuis moeten bevallen, met een team dat klaarstaat om een keizersnee te doen. Maar niemand wist dat ze zo lag. Misschien maar beter ook, anders was ik helemaal in paniek geraakt. Ik was flink uitgescheurd dus moest gehecht worden.

Krassen op het voorhoofd

Ava had ook twee schrammetjes op haar voorhoofd, als een soort =-teken. Achteraf bleek dat te komen doordat de verloskundige mijn vliezen had doorgeprikt met een soort breinaald – dus ze heeft lopen krassen op Ava's voorhoofdje. Gelukkig was het haar voorhoofd, niet haar ogen.

In het begin moest ik de bevalling verwerken, omdat ik het zielig vond dat Ava zo knel heeft gezeten. Als ik het filmpje bekijk, krijg ik nog steeds rillingen – je ziet de scheuren er bij mij in springen. Maar gelukkig is het goed afgelopen. Het persen was echt even heel pittig, maar verder ging het heel soepel. Zo zou ik er nog wel honderd kunnen doen.'