Naam: Jolien (31)
Bevaldatum: 23 februari 2024, van tweeling Abel en Josefien
Hoeveelste kind: tweede en derde, na Tobias (toen 1 jaar)
Beroep: kinder- en jeugdpsycholoog
Aanpakker
,,Na de bevalling heb ik zelf de kraamzorg gebeld in het ziekenhuis, met de vraag of we iemand konden krijgen die een beetje kan aanpakken. Bij de eerste hadden we best een afwachtende vrouw, dat zag ik nu echt niet zitten. Gelukkig kregen we ook een echte aanpakker, een iets oudere vrouw."
Borstvoeding
,,Ik ben begonnen met borstvoeding, maar dat heb ik onderschat. Ik kreeg kloven omdat de tweeling op een verschillende manier dronk, het kost lichamelijk veel meer energie en je hebt amper rust tussendoor. Als we met de tweede klaar waren, moest de eerste bijna wéér gevoed worden – we hadden tussendoor maar een half uurtje rust. En dan hebben we ook nog een peuter in huis. Na twee weken ben ik overgegaan op kolven, dat heb ik tot vier maanden gedaan. Daar ben ik ook heel tevreden mee."
Hulp accepteren
,,Het is sowieso meer plannen en minder onbezorgd genieten, omdat het dubbelhard werken is. De kruikjes keer twee, de voeding keer twee… Ik zat in een actiestand. Gelukkig kregen we veel hulp van familie. De eerste vier weken hebben we niet hoeven koken, en er was rond etenstijd vaak iemand die kwam helpen. Tobias ging af en toe naar mijn ouders of schoonouders, zodat wij de tijd hadden voor Abel en Josefien. Om ze in bad te doen, te knuffelen, dat soort simpele dingen. Hulp accepteren – en aangeven dat je het nodig hebt – is heel belangrijk."
Structuur bij 3 kinderen onder de 2
,,Het helpt om veel voor te bereiden. Mijn man gaat 's ochtends eerder naar beneden om het ontbijt klaar te zetten, ik kleed dan de kleintjes aan. Als we overdag weggaan, zorg ik dat ik alles de avond van tevoren heb klaargezet – en bijvoorbeeld de kinderwagen al in de auto staat. Laatst was ik alleen met alle drie, toen heb ik de avond van tevoren vier boterhammen gesmeerd voor mezelf zodat ik zeker wist dat ik die zou opeten. Het scheelt dat ik van duidelijkheid en structuur houd. En omdat mijn man drie dagen werkt, hebben we ook veel rust in huis. Daardoor is het samen goed te doen."
Doorslapen
,,De gebroken nachten vielen mee, ze sliepen door met drie maanden. Daar heb ik ook mijn best voor gedaan: ze sliepen snel in hun eigen bed en ik lette goed op wanneer ze moe waren. Ze hebben redelijk snel hetzelfde ritme gekregen, daardoor ben je niet de hele tijd met ze bezig. Ik denk ook dat we gewoon heel lieve baby's hebben, ze zijn van nature heel tevreden. En we hebben geen gekkigheid – stel dat ze een allergie of reflux zouden hebben, dan zou het heel anders zijn."
Toch veel aandacht
,,We konden ons eerste zoontje veel aandacht geven, nu bij de tweeling hebben we minder tijd om ze te knuffelen. Maar uiteindelijk krijgen ze die aandacht echt wel. Ze hebben elkaar, en de gezelligheid van hun broer. En het voordeel dat de oudste nog geen twee jaar was, is dat hij nog niet zo egocentrisch was, zo van 'alles is van mij'. Na een paar dagen leek het alsof hij niet anders gewend was. Als ze wat ouder zijn, kan dat lastiger zijn."
Ruimte voor jezelf
,,We kunnen minder dingen spontaan doen, en mijn man en ik doen eerder iets apart van elkaar. Voor nu is het mijn taak om te zorgen dat het goed gaat met de kindjes, en daar probeer ik van te genieten. Hoe beter het met hen gaat, hoe meer ruimte er voor mij komt. Als je het andersom doet – en je er al snel veel op uit wil, bijvoorbeeld – kan dat onrust geven denk ik. De eerste maanden heb je het gevoel dat je aan het overleven bent: het is dubbel genieten, maar ook dubbelhard werken. Nu heb ik het idee dat ik weer aan het leven ben."
