'Mijn zwangerschap was vanaf het begin ontzettend spannend. Een halfjaar daarvoor waren we onze eerste dochters (ook een tweeling) na 24 weken verloren. Het was fantastisch dat ik weer in verwachting was en ongelofelijk dat het wederom een tweeling was, maar daarnaast was ik als de dood dat het weer mis zou gaan.
Lees ook: Regenboogbaby: wat betekent het om een kind te krijgen na eerder verlies
Moe en misselijk
Na ongeveer 18 weken zwangerschap merkte ik dat ik na het eten vaak erg moe werd en soms zelfs bijna in slaap viel. Ook was ik regelmatig misselijk. Omdat diabetes in mijn familie voorkomt, had ik al snel een vermoeden. Mijn gynaecoloog verwees me door naar de internist, die inderdaad zwangerschapsdiabetes vaststelde.
Hoewel ik gezond at en geen last had van cravings, bleek het aanpassen van mijn voedingspatroon niet voldoende. Dus moest ik beginnen met het toedienen van insuline.
Volledige bedrust
Het bleek lastig om mijn bloedsuikerwaarden stabiel te houden. Daarbovenop kwam dat ik vanwege de risicovolle zwangerschap van een tweeling uiteindelijk volledige bedrust moest nemen en nog vaker moest spuiten.
Ook al lag ik veel in bed, echt tot rust komen lukte niet goed. Ik wilde mijn diabetes onder controle krijgen, maar dat bleek een hele opgave.
Lees ook: Lauren had zwangerschapsdiabetes: 'Voor een zoetekauw als ik was dat niets minder dan een marteling'
Twee gezonde baby's
Aan het eind van de zwangerschap spoot ik meerdere keren per dag een hoge doses insuline. Toch haalde ik de 38 weken, waarna een geplande keizersnede volgde. Onze dochters kwamen gezond ter wereld en hebben geen problemen met hun glucosewaarden. Dit was fantastisch en voelde als een overwinning, ik was intens gelukkig dat ik dit wonder mocht ervaren.
Er was me verteld dat de diabetes na de bevalling zou verdwijnen, dus ik ging ervan uit dat dat zo zou zijn. Ik herstelde traag, maar dat leek me logisch na alles wat er gebeurd was.
Diagnose: diabetes type 2
Pas toen de extreme vermoeidheid aanhield en ik me na het eten steeds slechter voelde, besloot ik mijn glucosewaarden te controleren. Toen die niet goed bleken, verwees de huisarts me opnieuw door naar de internist die de diagnose diabetes type 2 stelde.
Ook al had ik ergens een voorgevoel, het kwam toch als een verrassing. Ik at gezond, was zelfs lichter dan voor de zwangerschap en had een actieve leefstijl. Diabetes type 2 associeerde ik niet met mijn situatie.
Lees ook: Houd je baby suikervrij, dan heeft hij later minder kans op diabetes en hoge bloeddruk
Alles op alles
In het begin was het een zoektocht: alles wat ik deed, leek invloed te hebben op mijn glucosewaarden en ondertussen zorgde ik ook voor twee baby's. Toch ging de knop heel snel om, want ik móést de ziekte onder controle krijgen.
Ik ken verhalen van mensen die een voet moesten laten amputeren, of die in coma waren geraakt. Hypo's en hypers kunnen enorme schade aanrichten aan organen. Ik zette alles op alles om toch grip te krijgen op de ziekte.
Sensor op mijn arm
Een vriendin gaf me uiteindelijk de waardevolle tip om een sensor te dragen. Dankzij die sensor op mijn bovenarm, kan ik nu continu mijn glucosewaarden in de gaten houden. Ik leerde dat niet alleen voeding, maar ook stress en slaap die waarden beïnvloeden en dat ik daarop kan anticiperen.
De sensor maakt zichtbaar dat ik diabetes heb en dat is soms best even wennen, maar het zorgt er ook voor dat mijn omgeving beter begrijpt wat er speelt. Zeker als moeder van jonge kinderen is die erkenning en steun belangrijk. Dankzij die technologie heb ik mijn balans teruggevonden en voel ik me weer gewoon moeder, zonder dat mijn ziekte me in de weg zit.'
De helft van vrouwen met zwangerschapsdiabetes ontwikkelt (later) diabetes type 2
Elk jaar krijgen zo'n twaalfduizend vrouwen in Nederland zwangerschapsdiabetes, dat aantal stijgt: in 2015 waren het er nog negenduizend. Hoe ouder een zwangere vrouw is, hoe groter de kans: vrouwen van 40 tot 44 jaar hebben 20 procent kans om het te krijgen.
Meestal ontstaat zwangerschapsdiabetes tussen de 24 en 28 weken zwangerschap, bij Jvalini gebeurde dat al eerder. Het is meestal goed te behandelen en verdwijnt over het algemeen na de bevalling.
De helft van de vrouwen met zwangerschapsdiabetes krijgt binnen vijf tot tien jaar diabetes type 2. Ook hebben hun kinderen een verhoogde kans op de ziekte als ze ouder zijn.
