'Als ik binnenkom, maakt de man die voor de derde keer vader is geworden net een pot roze muurverf open. 'Ik dacht: laat ik eens beginnen', zegt hij grappend en ik lach mee. Ik heb vandaag van de afdeling planning verreweg het bizarste verhaal uit mijn carrière gehoord: de gisteren geboren baby is een volkomen onverwachte verrassing.
Lees ook: Zwanger zijn zonder het te weten: een gynaecoloog legt uit
Misschien een blaasonsteking?
'En het is al de tweede keer dat dit ons overkomt', biecht de moeder op als we met een kop thee in de hand kennismaken. 'Onze tweede kwam ook zo goed als ongemerkt. Als je mij dit verhaal ooit had verteld, had ik je keihard uitgelachen. Je wéét toch dat je zwanger bent? Maar nu heb ik het zelf meegemaakt.'
'Twee keer?', vraag ik, inderdaad ongelovig.
'Zo ongeveer. De eerste keer kwam ik er een week of zes voor de bevalling achter. Ik dacht dat ik een blaasontsteking had, maar ik bleek zwanger. Ik schrok me rot, gelukkig drink en rook ik sowieso al niet.'
'En deze keer?' Ik moet toegeven dat ik zit te smullen van dit verhaal. 'Echt niets gemerkt?'
'Als ik terugdenk heb ik wel kwaaltjes gehad, maar totdat ik heftige voorweeën kreeg, heb ik echt niet aan een zwangerschap gedacht. We hebben eergisteren nog op de spoedpost gezeten, ze dachten aan een blindedarmontsteking. En toen kwam die dokter met het idee van een aanstaande bevalling. Ik voelde me zo dom.'
Lees ook: Laura kwam er na 5,5 maand achter dat ze zwanger was
Schuldgevoel
Haar gezicht betrekt. 'Het is natuurlijk een hilarisch verhaal, maar tegelijkertijd voel ik me schuldig. Ik had beter voor mijn tweede én derde kunnen zorgen terwijl ze in mijn buik zaten. En ik wilde dat ik van mijn zwangerschappen had genoten.'
Dat begrijp ik, ik heb twee keer negen maanden zo ongeveer alleen maar dromerig over mijn buik geaaid – de kwalen ben ik voor het gemak even vergeten. Maar ik herinner me nog wel de schopjes en op het einde: ferme schoppen.
'Heb je die gevoeld als je nu terugdenkt?', vraag ik. De moeder schudt haar hoofd. 'Bij mijn eerste, toen ik het wel wist, heb ik vaak de verloskundige gebeld omdat ik de baby niet voelde. Blijkbaar krijg ik niet zulke beweeglijke baby's. Als je echt niet aan een zwangerschap denkt, negeer je die kwaaltjes heel makkelijk.'
Lees ook: Wanneer baby voelen bewegen in je buik?
Knoop erin
Als ik heb geholpen bij de borstvoeding en een lunch heb klaargemaakt, wijd ik me aan een klus die ik als kraamverzorgende niet zo vaak doe: het inrichten van de babykamer. De vader heeft in allerijl de spulletjes van zolder gehaald en ik richt de commode in, maak het bedje op en sorteer de kleertjes op maat. Aan het einde van de dag is het al een heel eind op orde.
'Dank je wel', zegt de moeder als ze een kijkje komt nemen. 'Dit scheelt me zo veel stress.' Ze kijkt even naar haar man. 'Ik heb trouwens de huisarts gebeld, deze keer ga je écht voor die sterilisatie.' Ze kijkt naar mij en trekt een gekweld gezicht. 'Hij heeft zijn afspraak na onze tweede een paar keer afgezegd en uiteindelijk is hij nooit gegaan. Nu komt hij er niet onderuit. Voor ons geen onverwachte baby's meer.'
De man knikt. 'Beloofd', zegt hij. En dan grinniken we alle drie.'
Lees ook: Sterilisatie man als anticonceptiemiddel: hoe werkt dat?
Meer uit de rubriek Kraamwerk lezen? Dat kan hier!
