Lonnekes bevallingsverhaal: 'De weeën moeten stoppen, anders begeeft het hartje van mijn baby het'

'Als we de verjaardag van mijn man vieren ben ik 40 weken en 3 dagen zwanger. De ochtend start met lichte weeën en ik denk: vanavond komt het echte cadeau eraan! In de middag bellen we de verloskundige, maar er is nog geen ontsluiting. Ik krijg het advies om terug te bellen als de weeën frequent zijn. 's Avonds doe ik geen oog dicht, en de nacht breng ik vooral door op een skippybal onder de douche. De weeën komen ongeveer om het kwartier, maar zijn niet regelmatig en zeker niet om de 3 minuten, dus ik laat het maar over me heen komen.

Weer een nacht onder de douche

Dit is mijn eerste kindje en ik heb geen idee wat ik kan verwachten. De volgende dag bel ik de verloskundige weer: de weeën komen nog steeds niet regelmatig, soms om de tien minuten, maar soms ook om het half uur. Maar pijnlijk zijn ze zeker. Ik krijg het advies om vol te houden en breng weer een nacht door op de skippybal onder de douche.

Lees ook: Ambers bevallingsverhaal: Ik blijk een TIA te hebben gehad, waarschijnlijk door de hormonen

Het hartje gaat niet helemaal goed

De volgende dag zegt mijn man: ,,dit slaat nergens op, we gaan nu naar de verloskundige." Daar aangekomen luistert ze met de doptone naar het hartje van mijn baby. Ik zie aan haar gezicht dat er iets is. Als ze vraagt hoe het gaat, breek ik. Ik kan niet meer, ik wil niet meer. ,,Je moet naar het ziekenhuis, want ik heb het idee dat het hartje niet helemaal goed reageert," zegt ze.

In het ziekenhuis lijkt het goed te gaan met het hartje van de baby. De verloskundige vraagt wat ik wil. Ze geeft aan dat ze de baby graag vandaag nog geboren ziet worden, omdat ze ziet dat ik niet meer kan. ,,Doe maar," zeg ik. In mijn hoofd vindt mijn droombevalling in bad en in rust plaats. Maar ik heb al twee dagen zoveel pijn en ik ben zo moe, dat ik niet weet of ik de bevalling aankan. Daarom vraag ik om een ruggenprik. Dat betekent wel dat ik niet meer in bad kan bevallen.

Alarm

Ik krijg wee-opwekkers, omdat de weeën nog steeds niet consistent zijn en mijn ontsluiting uitblijft. Ik wil het eigenlijk niet, maar tegelijkertijd weet ik dat mijn baby er snel uit moet. Dan slaat de monitor alarm, en staat mijn kamer vol met gynaecologen en verloskundigen. Ik moet op mijn zij liggen, dan weer op mijn andere zij, en de monitor stopt met het alarm. Ik denk: dit is toch niet goed? Maar ik geef me over aan de artsen.

Lees ook: Elines bevallingsverhaal: 'Tussen de weeën door zet ik nog even iets op Instagram'

Adrenaline shot

Niet veel later slaat de monitor weer op hol en staat mijn kamer weer vol. Ik word met spoed naar de OK gebracht en krijg te horen dat ze geen moment te verliezen hebben. Ik krijg een adrenaline shot toegediend. Iets dat normaal alleen wordt gegeven aan mensen met een hartstilstand. Het moet de weeën stoppen, anders begeeft het hartje van mijn baby het. Ik reageer heel heftig en raak in een soort shock toestand, begin te trillen en mijn hart klapt bijna uit mijn borst. Ik heb mijn armen en benen niet meer in bedwang. Het voelt als een soort waas, ik heb amper door wat er gebeurt.

Spoedkeizersnede

Achteraf hoor ik dat mijn man op dat moment denkt dat hij later alleen naar huis gaat, zonder vrouw en baby. En dat breekt mijn hart. Ik krijg een nieuwe ruggenprik en binnen een paar minuten wordt mijn baby geboren via een spoedkeizersnede. Ik hoopte mijn baby zelf aan te pakken en op de borst te kunnen leggen, maar dat gaat natuurlijk helemaal anders. Ik zie haar achter een stuk plastic en vervolgens wordt ze meegenomen voor een controle. Ik ben zo teleurgesteld en vind het heftig. Ik begrijp rationeel gezien dat dit de procedure is, maar het doet zo'n zeer. Als ze eindelijk bij mij op de borst mag, tril ik nog zo van de adrenaline dat iemand anders haar moet vasthouden.

Lees ook: Kristels bevallingsverhaal: 'Ik had nooit verwacht dat ik om pijnstilling zou vragen, maar ik kan niet meer'

Psychische hulp

Om de bevalling enigszins een plek te kunnen geven krijg ik gesprekken in het ziekenhuis, plan ik een gesprek met mijn verloskundige en krijg ik psychologische hulp. Ik merk ook aan mijn baby dat de bevalling impact heeft gehad, ze is onrustig en slaapt weinig. Maar verder gaat het gelukkig heel goed met haar.'

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl.