'Ik heb altijd al een grote kinderwens gehad. Tijdens onze reis door Zuid-Europa besluiten mijn vriend en ik ervoor te gaan. In Portugal, op het strand, doen we een test: ik ben zwanger! Eenmaal terug in Nederland zoek ik een 'caseload' verloskundige (kleinschalige een-op-eenbegeleiding). Ik wil graag thuis en in bad bevallen. Omdat mijn moeder met 38 weken van mij bevallen is, ga ik ervan uit dat onze baby vroeg komt. Maar dat blijkt niet het geval.
Lees ook: Holistische verloskunde: 'Voor het eerst vroeg iemand wat ík wilde tijdens de bevalling'
Meditatie
Als ik de 41 weken voorbijga probeer ik zo'n beetje alles om mijn bevalling op te wekken en een inleiding te voorkomen. Met het ziekenhuis maken we een afspraak voor een hartfilmpje bij 41+5 weken. Bij 41+3 weken zwangerschap, stuur ik mijn vriend naar het strand voor een surfsessie. Even zijn hoofd leegmaken.
Als hij terugkeert van het surfen, vertelt hij over een vriend wiens vrouw ook bijna de 42 weken aantikte en bij wie meditatie hielp. Ik wil alles proberen, dus in onze woonkamer, die inmiddels is behangen met affirmaties, foto's van ons tweeën en echo's van onze baby, doen we een meditatiesessie. Daarbij proberen we contact te maken met de baby en zeggen we dat we vol liefde op hem of haar wachten.
Lees ook: Wat je moet weten over 42 weken zwangerschap
Harde buiken of weeën?
Die nacht krijg ik plots weeën. Althans, dat denk ik. Of zijn het harde buiken? Ik kan in elk geval niet meer slapen, ze komen elk kwartier. Dit gaat door tot het ochtend is, maar om 11.00 uur zakt het weg. De volgende nacht krijg ik weer weeën, maar dit keer houdt het aan. Ik ben 41+6 weken zwanger, dus moet vandaag naar het ziekenhuis. Ik word aan de CTG gelegd en mijn ontsluiting wordt gemeten: 3 centimeter. De bevalling is begonnen: ik hoef dus niet ingeleid te worden!
Thuis zetten we het bevalbad op en bellen we de verloskundige. Zij is nog bij een bevalling, maar ze geeft aan dat die in de afrondende fase is. Om 20.30 uur is ze er. Mijn vriend wijkt niet van mijn zijde en helpt me door de bevalling heen. Omdat ik al een tijd bezig ben, raak ik steeds vermoeider.
De verloskundige stelt voor mijn vliezen te breken, omdat ik zoveel vruchtwater heb. Ik heb inmiddels 7 of 8 centimeter ontsluiting. Er komt eerst wat water vrij, maar wanneer ik op de skippybal ga zitten komt er een stortvloed aan water uit me, waar we hard om moeten lachen. Mijn vriend heeft wel zeven handdoeken nodig om het op te ruimen.
Lees ook: Bewezen: Mindfulness maakt zwangere vrouw weerbaarder
Van high naar weeënstorm
Het voelt alsof ik high ben, alsof ik samen met mijn vriend onderweg ben naar een punt om onze baby te halen. Maar dan krijg ik een weeënstorm en kan ik amper nog op mijn benen staan. Mijn ontsluiting is 1 met centimeter afgenomen, waarschijnlijk door de hoeveelheid vruchtwater, en er breekt iets bij me als ik dat hoor. Ik wil naar het ziekenhuis, ik kan de pijn niet meer aan. Ik had nooit verwacht dat ik om pijnstilling zou vragen, maar ik kan niet meer. Gelukkig wonen we dicht bij het ziekenhuis.
Een ruggenprik duurt lang, dus ik kies voor remifentanil: een morfinepompje. En dat haalt het scherpe randje eraf. Inmiddels komt er een soort oergebrul uit me. De verloskundige, die er al een andere bevalling op heeft zitten, vraagt of ze naar huis kan. Ze kan immers niet veel meer voor ons doen. Vrij snel daarna heb ik 10 centimeter ontsluiting, maar ze willen dat de baby iets verder indaalt. De dienstdoende klinisch verloskundige, Jaleesa, is enorm lief en heeft alle ruimte voor mijn wensen. Iets wat ik niet had verwacht in het ziekenhuis.
Lees ook: Remifentanil als pijnbestrijding tijdens de bevalling
Kin op je borst en persen maar
Haar dienst loopt af om 08.00 uur, maar om 07.50 uur zegt ze: ,,We kunnen het proberen, maar dan moet het nu". Ik mag op handen en knieën persen en probeer mijn kind eruit te ademen, zoals ik heb geleerd tijdens mijn zwangerschapsyogacursus. Maar Jaleesa geeft aan dat er toch echt iets meer kracht nodig is. Kin op mijn borst en hard persen.
Binnen een kwartier wordt onze baby geboren, met een handje voor het gezicht, in de handen van mijn vriend en de verloskundige. Mijn vriend geeft de baby onderlangs door en samen zien we: het is een meisje. Ik ben euforisch en dankbaar voor hoe de bevalling is gegaan.'
Geboren!
Ziggy
Op 24-07-2023
Na een bevalling van 34 uur
Lengte: 53 cm
Gewicht: 4215 gram
Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl
