Lottie (46): 'Op een maandagochtend in 2012 beviel ik in het ziekenhuis hyperventilerend van onze zoon. Ondanks de modelbevalling van zo'n zes uur, was ik als de dood dat er iets misging. Beduusd staarde ik naar het piepkleine mensje dat mijn man op mijn buik legde. Na vier miskramen en een heel gecompliceerde bevalling van onze vijf jaar oudere dochter waren we opnieuw ouders geworden.
Hij gaf één kreetje en nestelde zich stilletjes en tevreden tegen me aan. Hoe kun jij ondanks al onze stress zo ontspannen zijn?, vroeg ik me vol ongeloof af. Pas tien dagen later, tijdens het laatste thuisbezoek van de verloskundige, verdween dat verdoofde gevoel een beetje. Huilend van geluk en opluchting besefte ik eindelijk dat hij zich gezond en wel bij ons gezin had gevoegd.
Meer lezen? Hier vind je al onze bevallingsverhalen
Een kwart van alle vrouwen
In de tijd die volgde voelde ik me ontzettend krachtig. Als ik dít kon, dan kon ik alles! Zo begon ik nog voor zijn eerste verjaardag aan het schrijven van mijn boek en meldde ik me aan voor een nieuwe opleiding. Wat een verschil met de roerige jaren daarvoor.
Ik gunde mijn extraverte dochter een broertje of zusje en raakte al snel zwanger. Natuurlijk waren we erg verdrietig door de miskraam een paar weken later, maar de klap viel mee. Het hoort, hoe moeilijk ook, nou eenmaal bij het leven. Ik wist dat de kans bestond. Naar schatting krijgt immers een kwart van de vrouwen met een miskraam te maken.
Lees ook: Dit kun je verwachten bij een miskraam
Missed abortion
De tweede keer was het een stuk pijnlijker. We waren tien weken onderweg en hadden al verschillende mensen over de zwangerschap verteld. Ik zie mezelf nog bij de echo liggen. Mijn buik was koud van de gel en ik wachtte met mijn man en dochter op het beeld van ons nieuwe gezinslid. Tevergeefs zochten we op het scherm naar een hoofdje, armpje of beentje.
Met de vreselijke term missed abortion werd ons laatste restje hoop door de verloskundige van tafel geveegd. Ze schatte dat het al vijf weken eerder was misgegaan. Mijn dochter, toen nog een peuter, begreep er niks van en keek me vragend aan. In tranen legde ik uit dat haar broertje of zusje dood was. Tijd voor emoties was er eigenlijk niet. Het moest medisch afgehandeld worden en er werd direct een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt.
Leegte
Thuis werd ik overvallen door een bijzonder soort verdriet. Ik rouwde om iemand die ik nooit kende. Om een anoniem persoon voor wie ik allerlei dromen, wensen en plannen had. Zou het een broertje of zusje zijn geweest? Zou degene op mij hebben geleken? Of juist op mijn man en dochter? De resterende zwangerschapshormonen maakten me extra gevoelig voor alle prikkels. Logisch, normaal is er natuurlijk een baby van wie je elk signaal moet opvangen. Nu was er enkel leegte.
Lees ook: Miskraam verwerken: dit kan helpen
Bij toeval ontdekt
Ik werd opnieuw zwanger en verloor voor de derde keer een kindje. Mijn lichaam kon het wel, anders was mijn dochter er niet geweest, daarom bleven we het proberen. Na de vierde miskraam werd het echt ingewikkeld. Voor verdriet was bijna geen ruimte meer. Ik was alleen nog maar bezig met wat er misging in mijn lijf. We vroegen de huisarts of het tijd was om op te geven. Straks was ik tien jaar lang geobsedeerd met een baby die ik nooit zou krijgen, terwijl er al die tijd een springlevende dochter was om van te genieten.
De gynaecoloog nam mijn zorgen gelukkig serieus, maar vond geen oorzaak. Wel ontdekte hij een cyste op mijn eierstokken. Een toevalsbevinding, noemde hij het. Cystes beïnvloeden een zwangerschap normaal gesproken namelijk niet. Toen die van mij verwijderd en nader onderzocht werd, bleek het echter om een heel bijzonder exemplaar te gaan. Mogelijk was dit toch de reden van mijn miskramen.
Na de operatie voelde mijn lichaam anders. Het is lastig te beschrijven. Ik was energieker, alsof alle kleuren die ik zag ineens feller waren. Met nieuwe moed besloten we het nog één keer te proberen.
Luisteren: onze podcast Miskraammonologen
Angstig en sceptisch
Ik was blij met de positieve test, maar vreesde vooral voor wat komen ging. En ja hoor, na een week leek het weer mis. Ik verloor bloed. We vertrokken in paniek naar het ziekenhuis voor een echo. Daarop was geen hartactie te zien, maar we moesten het nog even afwachten. Blijkbaar is het zo vroeg in de zwangerschap nog niet altijd te zien. Het waren superspannende weken. Vooral naar de wc gaan was eng, want ik bleef bloed in mijn onderbroek aantreffen.
De echo's die volgden waren allemaal in orde, maar ik was nog altijd angstig en sceptisch. Normaal is het leuk om de babykamer klaar te maken en schattige kleertjes in te slaan. Wij stelden dat soort dingen juist zo lang mogelijk uit. Het voelde dubbel na de vele verliezen.
Toch weer moeder
Gelukkig ontwikkelde ons kind zich dit keer keurig. Tijdens de bevalling lukte het uiteindelijk om me over te geven aan de zorg en aanwijzingen van de deskundigen. Nu ik terugdenk aan de geboorte van onze kerngezonde zoon, voel ik de emoties weer opkomen. Wat een groot cadeau dat hij bij ons is.
Laatst liepen we met z'n tweetjes al kletsend door de stad. Hij is inmiddels 11 jaar en had nieuwe schoenen nodig. Maat 41, wat een schuiten zijn dat! Thuis liet hij ze trots aan zijn grote zus zien. Ik keek vertederd toe hoe ze samen stonden te stralen en dacht: wauw, dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen.
Sterk zijn, en niet alleen
Op een bepaalde manier heeft deze lastige reis mij tot een rustiger mens gemaakt. Het was bevrijdend. Ik ben intens dankbaar voor alles dat ik heb en durf nu veel meer aan. Ik leef veel meer in het hier en nu. Ik leerde niet alleen hoe sterk ik kan zijn, maar ook hoezeer anderen bereid zijn om je te helpen.
Zo bleek dat veel van mijn collega's ooit een miskraam hebben gehad. Om de beurt kwamen ze langs om me een hart onder de riem te steken. Het was zo fijn dat mijn gevoelens op die manier erkend werden. Ik hoop dat miskramen bespreekbaarder worden. Dat zou veel vrouwen helpen.'
Ook Monique Smith vindt dat het taboe op miskramen doorbroken moet worden:
/210365e6ab824055ba8d994aa1cb75e1/image.jpg)
/c730df6c3f674540a73b8b09018a4f7f/image.jpg)
/a4e30b5984d24be7834f3aca64472a98/image.jpg)
/78d8ee2aa1bd46b1a5bae9783dba838a/image.jpg)
/7d3380a73b834973b1ff981697a540da/image.jpg)
