Marinka's bevallingsverhaal: 'De baby heeft in het vruchtwater gepoept en zijn hartslag dipt'

'Het hele gezin slaapt als ik 's nachts plots wat onregelmatige buikpijn krijg. Het lijkt niet op de pijn die ik herken van weeën dus ik slaap door. In de ochtend vertel ik mijn man Peter dat ik lichte buikpijn heb.

Hij denkt dat de bevalling is begonnen en wil de verloskundige bellen, maar daarvoor vind ik het gevoel niet krachtig genoeg. Ik houd me bezig met de dagelijkse kost: kinderen aankleden, ontbijt maken, het huishouden doen en ik doe zelfs nog wat sportoefeningen tussendoor.

Omdat de buikpijn aanhoudt, belt Peter toch met de verloskundige. Ook waarschuwt hij vast mijn broertje die gaat oppassen op onze vier kinderen als ik naar het ziekenhuis moet.

Lees ook: Zo voelt een ruggenprik volgens deze 17 moeders

Lullig setje oefenweeën

Als de verloskundige op de stoep staat, grap ik nog dat ze is gekomen voor een lullig setje oefenweeën, maar niets blijkt minder waar: ik heb 4 centimeter ontsluiting. Snel pak ik mijn spullen om in de auto te stappen naar het ziekenhuis.

Mijn eerste bevalling duurde drie dagen en ik kreeg fluxus (overmatig bloedverlies). Voor de bevallingen daarna moest ik daarom naar het ziekenhuis. Elke bevalling verliep compleet anders: de tweede was er met drie uurtjes, bij nummer drie wilde de ontsluiting niet vorderen en kreeg ik een ruggenprik en infuus en bij nummer vier werd ik ingeleid.

Lees ook: Overmatig bloedverlies na je bevalling: dit moet je weten

Hoop op een badbevalling

Ik weet dat je een bevalling niet kunt plannen. Ik heb ook nooit een geboorteplan gemaakt. Toch hoop ik dit keer op een badbevalling. Ik heb reuma en kan goed ontspannen in warm water. Daarbij lijkt het me een mooie ervaring.

Ik heb mazzel, want in het nieuwe ziekenhuis in de buurt staat in elke kamer een bad. Bij aankomst krijg ik een infuus (voorzorgsmaatregel) en hop ik in bad. Het warme water is heerlijk en helpt met het opvangen van de weeën.

Shit, meconium

Mijn vliezen zijn al een paar uur gescheurd, ik verlies beetjes vruchtwater. Als ik 8 centimeter ontsluiting heb, kleurt het water: de baby heeft in het vruchtwater gepoept. Het team in het ziekenhuis vindt het ontzettend jammer voor me, maar de hartslag van de baby dipt en ik moet uit voorzorg het bad uit.

Geen probleem, de gezondheid en veiligheid van mijn kind zijn het belangrijkst. Bovendien zie ik dat het team verder heel rustig blijft, waardoor ik me geen zorgen maak om de baby.

Lees ook: Meconiumhoudend vruchtwater: is dat gevaarlijk voor je baby?

Ik ga op mijn linkerzij liggen zodat de baby alle ruimte heeft en krijg persdrang. De verloskundige zegt dat de baby er in twee weeën kan zijn. En jawel: daar is Micha. Dit mag dan mijn vijfde bevalling zijn: het blijft een magisch en bijzonder moment.'

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur een e-mail naar oproep@oudersvannu.nl.