'Ik heb mijn werk als verpleegkundige in de verloskunde altijd bijzonder gevonden. Elke dag had ik te maken met mensenlevens en ik vond het waardevol om mensen te helpen gezond te worden en te blijven. Situaties kunnen heel snel acuut worden. Daarin de rust bewaren, juist handelen en tegelijkertijd de beleving van de patiënt en partner beschermen, dat vond ik prachtig.
Omdat er veel wordt bezuinigd in de zorg, merkte ik al snel dat patiënten meer nodig hebben dan wij konden bieden. Ik bracht elke minuut van mijn werkdag door bij patiënten, soms tot ergernis van collega's.
Lees ook: Holistische verloskunde: 'Voor het eerst vroeg iemand wat ík wilde tijdens de bevalling'
Spanning en stress in mijn eerste zwangerschap
Toen ik zwanger was van mijn eerste kind, kreeg ik tijdens een pretecho het advies om een extra medische echo te laten maken. Mijn kind bleek vier weken achter te lopen in de groei, en ik had weinig vruchtwater over. Ik ging in overlevingsmodus en raakte het vertrouwen in mijn lijf helemaal kwijt.
Ik kende de protocollen en wist wat er moest gebeuren. Ik moest om de dag naar het ziekenhuis en vanbinnen ging ik stuk van de spanning en stress. De vraag 'als ze te vroeg geboren wordt, gaat ze dat dan overleven?', bleef door mijn hoofd spoken. Ik was dankbaar als ik de 37 weken haalde en ze werd geboren met een inleiding.
Geen hulp als ik dat nodig heb
Een aantal weken na de bevalling ging ik weer aan het werk, maar ik werd daar steeds ongelukkiger. Het gebrek aan ruimte en tijd hebben voor mijn patiënten hakte erin. Tijdens mijn derde zwangerschap gebeurde er veel op persoonlijk vlak met grote impact.
Toen ik op vakantie ging, kreeg ik plots bloedverlies en voelde ik de baby niet meer goed. Het was kerstavond, maar ik meldde me op de eerste hulp. Daar kreeg ik de vraag of ik de kosten voor de opname direct kon betalen, want anders was er geen plek voor mij. Ik kon alleen maar huilen.
Ik was een zwangere vrouw met bloedverlies en maakte me zorgen om mijn baby, maar ik werd op deze manier behandeld. Op mijn buik kwam steeds meer spanning te staan. Ik realiseerde me tijdens de opnameperiode dat als niemand anders mij kon helpen, ik de hulp misschien van binnenuit moest zoeken. Ik focuste me op mijn ademhaling, probeerde vertrouwen te voelen en voelde mijn buik zachter worden.
Lees ook: Gynaecoloog Marjon de Boer over bloedverlies tijdens de zwangerschap
Revalideren
Toen pas realiseerde ik me dat er al jaren veel te veel op mijn bordje lag. Niemand in de zorg (of daarbuiten) vraagt hoe het echt met je gaat en wat je nodig hebt om in je persoonlijke kracht te kunnen staan. Door mijn gecompliceerde zwangerschap viel ik uit en bleef ik thuis.
Naderhand bleef ik bekkenproblemen houden, waardoor ik moest revalideren. Daar kwam ik in contact met verschillende typen zorgverleners, die zich stuk voor stuk focusten op verschillende kanten van mijn gezondheid. Een eyeopener, want zo zou het in elke situatie moeten zijn, al helemaal in de geboortezorg. En dat was vaak, voor de bezuinigingen, ook de situatie.
Sindsdien verdiep ik me in mentale aspecten van gezondheid en zwangerschap, en hoe je negatieve ervaringen kunt voorkomen. In gesprekken hoor ik vaak dat iedereen die een negatieve ervaring heeft in de zwangerschap, bevalling of de periode erna, een stuk steun of erkenning op mentaal en emotioneel vlak heeft gemist. En dat ze dat nog altijd met zich mee dragen.
Lees ook: Zo verwerk je een bevallingstrauma, met advies van een bevallingsverwerkingspecialist
Ervaring neutraliseren
Inmiddels heb ik me omgeschoold tot 'specialistisch obstetrisch preventiecoach' en heb ik mijn eigen praktijk genaamd Limaro voor jou. Ik werk met mensen die een negatieve bevalervaring hebben en geef ze een veilige ruimte om de ervaring te neutraliseren, zonder 'm uit te wissen. Zodat je vanuit kracht weer verder kunt.
Daarnaast begeleid ik vrouwen in de zwangerschap en geef ik voorbereidingstraining op de mentale en fysieke aspecten van baringspijn en bevallen onder de naam 'Puur, pijn en partner'. Een confronterende naam wellicht, maar het is in mijn ogen tijd dat we open zijn over pijn (mentaal, emotioneel, sociaal en fysiek), want waar pijn wordt blootgelegd, kan ruimte ontstaan voor krachtige lessen.
Oude pijn
In mijn werk kom ik veel oude pijn tegen, en negen van de tien keer is die pijn ontstaan bij gebeurtenissen waarbij iemand zich machteloos en ongehoord heeft gevoeld. Ik geloof dat we tijdens elke zwangerschap een nieuwe les mogen leren, maar daar krijgen we vaak geen ruimte voor. Bovendien hebben veel mensen zichzelf aangeleerd om geen hulpvragen te stellen en dingen zelf op te lossen, en daar lopen ze dan heel hard tegenaan.
Net als ik deed, met een heftige burn-out als gevolg. Wat geen ruimte krijgt, neemt die later alsnog keihard in. Onderzoek laat zien dat met de juiste begeleiding veel leed voorkomen worden. En daarbij helpen is mijn missie geworden.'
