Vanaf het moment dat Nathalie en Jerry uit Capelle aan den IJssel elkaar vijftien jaar geleden ontmoetten tijdens een cursusdag, wisten ze: dit is het. Na een poosje besloten de twintigers dat het tijd was om te stoppen met anticonceptie, ze wilden immers allebei jong papa en mama worden, en waren daar helemaal klaar voor. Al na een half jaar was Nathalie in verwachting. Dolblij waren ze, maar de zwangerschap eindigde in een spontane miskraam.
,,Daarna is het niet meer gelukt", vertelt Jerry. Het stel zit naast elkaar op de bank in hun woonkamer in de Capelse wijk Schollevaar. Na de miskraam bleven ze het gedurende een jaar op de natuurlijke manier proberen, maar zonder succes. Ze belandden in het Rotterdamse ziekenhuis Franciscus Gasthuis voor verder onderzoek.
Lees ook: Alle vruchtbaarheidsbehandelingen op een rij
Alles geprobeerd
,,We rolden van het een in het ander. Doorliepen alle onderzoeken, pogingen en verzekerde behandelingen. Maar ook daar kwam niets uit. Het viel ons zwaar", vertelt Nathalie. Jerry kon er maar moeilijk over praten, zegt hij. De Capellenaar kropte zijn gevoelens op. ,,Dat kwam eruit in een paniekaanval, waarna ik een poosje bij een psycholoog heb gelopen. Toen hebben we even pauze genomen, om onszelf te herpakken", zegt Jerry.
De tijd verstreek, maar de kinderwens van Jerry en Nathalie werd geen seconde minder sterk. Ze besloten de volgende kans aan te grijpen: afreizen naar UZ Gent, in België, om daar op eigen kosten (12.000 euro) opnieuw een traject in te gaan, in de hoop dat Nathalie dit keer wel zwanger zou worden.
Dat betekent niet dat wij samen niet heel gelukkig zijn, dat zijn we namelijk wel
Jerry
,,Opnieuw lukte het niet. Dat was weer een enorme klap. Het maakt nu opnieuw veel emoties los. En we weten nog steeds niet precies waarom het nou niet lukt", zegt Jerry. In totaal onderging Nathalie zes ivf/icsi-trajecten en werd zestien keer een embryo teruggeplaatst in haar baarmoeder, om zo een zwangerschap te starten. Maar alle zestien keren leidde het tot hun verdriet niet tot een zwangerschap. ,,Inmiddels beheerst het al twaalf jaar lang in bepaalde zin onze levens."
Lees ook: Miranda probeerde iui, ivf en icsi: 'Ik verloor alle hoop. Toch bleven we doorgaan'
Veel steun
Nathalie valt hem bij: ,,We hadden er lange tijd ook moeite mee als vrienden ons vertelden dat ze zwanger waren. Dat gunden we ze natuurlijk heel erg, maar het is zo'n klap in je gezicht als je het zelf ook zo graag wilt." Dat voelt als een leegte, zegt Jerry. ,,En die blijft er tot het lukt. Dat betekent niet dat wij samen niet heel gelukkig zijn, dat zijn we namelijk wel. We praten en zoeken steun bij elkaar. En we krijgen heel veel steun van familie en vrienden. Maar we willen gewoon zo ontzettend graag papa en mama worden."
Nieuwe kans in Spanje
De twee dertigers geven de hoop na alle tegenslagen, na al het verdriet, nog steeds niet op. Het stukje hoop blijft levend. ,,Na de mislukte behandeling in België dachten we allebei echt wel even: het is klaar, het is genoeg geweest. We hebben er alles uitgehaald wat we eruit konden halen. Maar ja, de sterke wens blijft", zegt Nathalie, die op internet verder zocht naar andere behandelingen.
Onze hoop dat het wel lukt, is groter dan de angst dat het niet lukt
Nathalie
Daar stuitte ze op een behandeling in Spanje, waar de wetgeving op dit gebied anders is dan in Nederland en België, waar het bij Nathalie steeds misging na het terugplaatsen van de embryo's. In Spanje is veel meer mogelijk dan hier. Volgende maand begint Nathalie met medicatie en even later met injecties, dat kan gewoon vanuit huis. Begin november moet het stel voor het eerst bij de Spaanse kliniek zijn. ,,Dat er nog nieuwe opties zijn, geeft ons hoop", zegt Jerry.
Lees ook: Primeur in Nederland: na eiceldonatie in Portugal gaat embryo op transport naar hier
Niet alleen
Maar die onderzoeken en behandelingen in Spanje worden niet vergoed. Het stel heeft 25.000 euro nodig om hun 'laatste reis voor onze wens om papa en mama te worden' te realiseren. Jerry verkocht daarom zijn auto, zijn moeder verkoopt zelfgemaakte sleutelhangers in haar kroeg in noord.
,,Uiteindelijk hebben we toch ook besloten een inzamelingsactie op te zetten", zegt Jerry aarzelend. ,,Ik heb het gevoel dat ik mijn hand ophoud, en wilde het daarom niet doen. Maar we hebben hulp nodig, we kunnen het niet alleen. We hopen zo dat het dit keer wel mag lukken."
Anderen inspireren
Daarnaast hoopt het stel met het doen van hun verhaal anderen te inspireren die tegen hetzelfde grote verdriet en gemis aanlopen als zij. ,,Het lukt heel vaak niet om een kind te krijgen, daar kwamen wij pas recent achter eigenlijk. Het onderwerp wordt niet zo vaak besproken, maar het leeft wel. Het is helemaal niet vanzelfsprekend om een kind te krijgen", vertelt Nathalie. ,,Erover praten is lastig, het maakt veel emoties los."
Toch doen Nathalie en Jerry dat. ,,Ik vind het een fijne gedachte dat andere stellen dit artikel lezen, en zien dat er over de grens toch nog andere mogelijkheden zijn. Dat er meer hoop is. Onze hoop dat het wel lukt, is groter dan de angst dat het niet lukt, omdat de kans dat het lukt groter is dan die in Nederland en België was. Natuurlijk kan het opnieuw misgaan, maar daar gaan we nu absoluut niet vanuit. We gaan er opnieuw vol voor."
