Echte Vlielander
'Ik kom al op Vlieland sinds ik negen weken oud ben, zomers lang met mijn ouders op camping Stortemelk. Toen ik ouder werd, vertrok ik, zodra ik vrij was, naar het eiland en werkte in de weekenden en vakanties bij de ijssalon en in de horeca. Later ging ik er wonen en zo leerde ik Dirk-Pieter (nu 33) kennen, die geboren en getogen is op Vlieland.
Ook Wende is een echte Vlielander, ook al is ze geboren in Leeuwarden. Ik had graag thuis willen bevallen, maar dat kon niet omdat er maar één huisarts op het eiland aanwezig was toen 's nachts mijn vliezen braken. Sowieso wordt aangeraden om naar de wal te gaan, maar dat is nog niet verplicht.
Lees ook: Vliezen gebroken, waar moet je op letten?
Surrealistische setting
Hoewel we nog niet eens verteld hadden dat we naar het ziekenhuis waren, wist de hele familie er natuurlijk al van: ik werd met de ambulance naar de helikopter gebracht en die kan op Vlieland echt niet heimelijk vertrekken, ook niet midden in de nacht.
Nog voordat we landden op een surrealistisch nachtelijk en leeg helikopterplatform – alsof ik in een ziekenhuisserie speelde – stroomden de 'succes'-appjes al binnen.
Lopend vuurtje
Ook Wendes aankomst op het eiland bleef niet onopgemerkt. Al onze vrienden stonden bij de boot om ons welkom te heten. Thuis hing de vlag uit en de huisarts zat al op de bank, om te checken hoe het met ons ging.
Er lag een enorme stapel kaarten van eilanders, we hadden zelfs cadeautjes gekregen van mensen die we helemaal niet goed kenden. Dat vond ik toch zo bijzonder en attent, ik had niet gedacht dat er zó veel aandacht voor haar geboorte zou zijn. Het was als een lopend vuurtje over het eiland gegaan dat Wende was geboren.
Lees ook: Met deze kraamcadeaus maak je kersverse ouders écht blij
De eerste keer dat we met haar naar buiten gingen, deden we ook echt een beetje stiekem, meteen het duin op en het bos in. We wilden dat moment graag met z'n drietjes beleven. Want ik overdrijf niet: het was de eerste weken bijna onmogelijk om een blokje om te gaan met de kinderwagen zonder dat er meteen iemand in dook.
Veilige plek
De betrokkenheid en de aandacht voor elkaar is een van de redenen dat ik zo van Vlieland hou. Mensen kijken hier echt naar elkaar om. Kinderen lopen in en uit bij elkaar, er is altijd wel iemand die een oogje in het zeil houdt. Dat vind ik zó waardevol.
Er zijn niet veel jonge kinderen, dat is jammer. Wende heeft een paar vrienden van haar leeftijd. Veel meer zijn er niet, dus wij ouders laten ze graag samen spelen. Ze moeten het immers toch met elkaar moeten doen de komende jaren. Ze is de hele dag buiten op pad. Of het nou regent of sneeuwt. En dan is dit kleine eiland, dat zo veilig en geborgen kan voelen, echt de beste plek om op te groeien.'
Dit artikel is eerder verschenen in Ouders van Nu Magazine – Interview: Neeltje Huirne, Fotografie: Kim Krijnen
Artikelen van Ouders van Nu ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
