Spitsuur met Leonie ter Veld: 'We werken vanuit huis, dat scheelt zoveel'

'Ik kon niet wachten om weer aan het werk te gaan na mijn verlof. Ik ben niet zo gemaakt voor die newbornfase, ik vind het lastig om veel stil te zitten. Senna gaat sinds twee weken naar de opvang, het voelt een beetje als een nieuwe start. Nu zijn de dagen niet alleen gevuld met babyknuffelen, maar ook met werk en geld verdienen: dat vind ik fijner.

De kindjes gaan 2,5 dag naar de opvang. Jan doet de hele vrijdag de kinderen, ik de donderdagochtend en om de week op woensdag. De andere woensdag is voor mijn schoonouders. Mijn baan is heel flexibel, dus op vrijdag ga ik weleens mee lunchen of mee naar het bos. Jan en ik werken allebei thuis, samen op één kantoor. Daardoor hebben we geen reistijd en kunnen we spitsuur samen doen – dat scheelt echt heel erg.

Aanrommelen in de ochtend

Ik ben gezegend met uitslapende kinderen. Morris tukt meestal tot 07.30 uur en heeft dan de hele nacht doorgeslapen. Met Senna volgen we een slaapschema, die moeten we om 7.00 uur wakker maken. Maar laatst tukte hij, na een onrustige nacht, gewoon door tot 08.15 uur. Tijdens mijn verlof startten we elke dag gezellig met lezen in ons bed. Daarna douchen, aanrommelen op de eerste verdieping, en dan met z'n allen naar beneden.

Lees ook: Slaapschema baby 4 maanden

We merken nu dat Morris iets meer kaders nodig heeft en op zoek is naar grenzen. Hij is 2,5, what else is new. Dus nu doen we meteen onze kleren aan als we om 07.30 opstaan, en gaan hups, naar beneden om te ontbijten. We merken nog niet echt verschil, behalve dat zijn driftbui om 08.00 uur komt in plaats van om 09.00 uur. Of het zoden aan de dijk zet weet ik niet, maar het geeft wel duidelijkheid. Ik vind het wel jammer om afscheid te nemen van die ochtenden waarin we aanrommelen.

Hamsterpasta

We zijn ook opeens een gezin geworden dat om 17.30 uur aan tafel zit. Toen mijn ouders dat vroeger deden begreep ik er geen zak van. Vaak begin ik om 16.30 uur al met koken zodat het klaar en afgekoeld is als we gaan eten. Aan tafel bespreken we hoe de dag was. Dat klinkt idyllisch, maar het is vaak een strijd, en Morris zit bijna altijd bij mij op schoot om toch wat binnen te krijgen.

Tot hij 1,5 jaar was heeft ie alles gegeten, maar nu eet hij echt drie blauwe bessen en dan is het klaar. Dat vind ik zó irritant. Maar het belangrijkste vind ik dat het een gezellig moment is met elkaar. Ik bied ook geen alternatieven aan. Als ie honger zou hebben, zou hij wel eten. Dus ik leg me erbij neer, en maak dingen die ik zelf lekker vind. Laatst heb ik voor het eerst hamsterpasta gekocht. Geloof het of niet, maar hij heeft het gegeten. Hij nam geen hap van de saus, alleen die kale pasta. Dat is waar we nu zijn.

Lees ook: Ook Nina van Chickslovefood heeft een picky eater thuis – dit zijn haar tips

Op het bed springen

Een van ons brengt Senna naar boven, rond 18.15 uur, de ander doet Morris rond 18.30 uur. Bij Morris is het vaak chaotisch, maar we hebben een duidelijk avondritueel. Nog even op bed springen, tandenpoetsen, omkleden, boekje lezen en twee liedjes zingen. Als hij op bed ligt staart hij gerust nog anderhalf uur naar de babyfoon, maar hij is wel stil en slaapt de hele nacht door.

Meteen opruimen

Vanaf 19.00, 19.30 uur is de avond weer voor ons. Dan staat het hele huis op z'n kop, speelgoed overal en spaghetti op de muur. Dan moet je niet de fout maken om meteen op de bank te gaan zitten, want dan zit je nog twee uur in de chaos.

Nu ruimen we eerst op en ploffen we om 20.00 uur op de bank en gaan meestal om 22.00 uur naar bed, het zijn nog rommelige nachten met de newborn. We doen de kinderen omstebeurt: als je Morris naar bed brengt, heb je de nacht met Senna. Dat werkt heel goed, dan kan de ander een beetje bijslapen.

Leuke dingen doen

We zijn echt van de structuur, en hebben een fiftyfiftyverdeling. We volgen het slaapschema van Gina Ford, ze is ongeveer militair die vrouw, een beetje knettergek. De kinderen ophalen van de opvang doen we ook omstebeurt. Je moet echt een plan hebben om af te werken, anders is er te veel ruimte voor interpretatie.

's Avonds proberen we lekker met elkaar te kletsen over hoe de dag was. En verder doen we veel leuke dingen. We gaan vaak uit lunchen – een luxe dat dat kan, maar we genieten er ook echt van. Of we gaan naar het bos. Met die driftbuien van een peuter is het buiten zoveel beter.

Lees ook: Floor (41) over waarom gelijke taakverdeling zo moeilijk is: 'Ik werd toch de infobalie van ons gezin'

Opladen in de kinderchaos

Tot op zekere hoogte heb ik ook tijd voor mezelf. Ik heb nog nooit zoveel boeken gelezen als dit jaar. Nu ik een e-reader heb is het veel makkelijker om te lezen. Ook probeer ik het sporten weer op te pakken. Ik heb natuurlijk veel vrijheid als zzp'er, en die neem ik ook wel. Het is zo belangrijk om op te laden in die kinderchaos.

Mijn vriend houdt van wielrennen, hardlopen en andere tijdrovende hobby's. Hij stopt daar niet mee, maar stimuleert mij om ook mijn tijd te pakken. Ik houd vooral van lezen, de natuur in gaan, winkelen en naar vriendinnen toe gaan. En autorijden zonder kinderen op de achterbank. In m'n eentje autorijden is púre ontspanning.

Het is belangrijk om vast te houden aan wat je zelf leuk vindt. Je hoeft niet te gaan knutselen als je daar niks aan vindt. Ik houd ervan om de natuur in te gaan, bananenbrood te bakken en naar horeca te gaan – en neem de kinderen graag daarin mee.

Lees ook: Onderzoekers: dít is het eenvoudige geheim van een gelukkig gezin

Dansen in de regen

Ik heb nooit die oergevoelens gehad om moeder te worden. Ik voel me ook niet per se moeder, ik ben gewoon Leo met twee kinderen. Nu, in die eerste maanden met een baby en een klein kind, worden mijn dagen echt wel bepaald door die twee. Dat vind ik leuk, maar soms mis ik mezelf een beetje daarin.

Met een kind van 2,5 kan je steeds politieagent zijn, ik ben dan een ongezellige versie van mezelf. Maar ik ben me ervan bewust dat het een fase is en ook weer voorbijgaat, daardoor kan ik het makkelijk relativeren.

Ik vind het ook leuk om te leren dansen in de regen. Als we in de file staan met krijsende kinderen achterin, kijken Jan en ik elkaar lachend aan: waar the f*ck zijn we nu weer in beland? Dat vind ik ook ouderschap. Hoe het je totaal uitdaagt, maar je er ook plezier in vindt.'