Marleen (28) werkt twee dagen in de week als tandartsassistent. Haar partner Rick (32) heeft een eigen bouwbedrijf en werkt fulltime. Samen hebben ze twee kinderen: Niek (2) en Kai (1).
Switchen van baan
Marleen: 'Ik heb een switch gemaakt. Vijf jaar geleden kwam ik thuis te zitten met een burn-out, en vanaf dat moment ben ik gaan zoeken naar wat ik wilde, zowel met mijn werk als mijn leven. Ik had een paar keer pech, zoals dat tijdens mijn zwangerschappen mijn contract bij mijn toenmalige banen niet verlengd werd.
Dat was natuurlijk heel vervelend. Na de zwangerschap van Niek ben ik weer begonnen met drie dagen werken, maar ik merkte al snel dat dat te veel was, vooral in combinatie met de zorg voor de kinderen. Toen hadden we alleen nog maar Niek, maar na de zwangerschap van Kai ben ik naar een baan overgestapt waar ik twee dagen in de week werk als tandartsassistent.
Zij werkt twee dagen, hij vijf
Ik werk nu twee dagen in de week omdat dat me meer rust geeft. Het voelt als een goede balans, waardoor ik meer tijd heb voor de kinderen. Nu de kinderen nog klein zijn, vind ik het fijn om zoveel mogelijk tijd met ze door te brengen.
Als ze straks ouder zijn en naar de basisschool gaan, denk ik weer meer te gaan werken. Mijn man werkt vijf dagen per week, en op de dagen dat ik werk, gaan de kinderen voor één dag naar de kinderopvang. Op de andere dag komt mijn moeder bij ons in huis oppassen.
Lees ook: Zwangerschapsverlof: wat zijn je rechten?
Echte uitslapers
Op een doordeweekse ochtend is mijn man altijd als eerste de deur uit, omdat hij in de bouw werkt. Hij zit vaak al rond 05.45 uur in de auto, soms zelfs eerder. Dat betekent dat ik de ochtenden doordeweeks bijna altijd alleen met de kinderen doe.
Gelukkig hebben we echte uitslapers; onze kinderen zijn meestal niet voor 08.30 uur wakker, dus ik hoef niet om 07.00 uur op te staan, wat erg fijn is. Daarnaast leven we nu nog in een ritme waarbij ze niet elke dag om 08.30 uur bij de schoolpoort hoeven te staan, en dat voelt ergens wel fijn. Het geeft ons allemaal de ruimte om af en toe wat langer te slapen.
Op zondag vroeg op
Toch merkte ik dat ik er soms wat lui van werd. Ik kwam voor 09.00 uur 's ochtends niet echt in actie, want ja, de kinderen sliepen toch nog. Dat is iets wat ik de laatste tijd probeer te veranderen. Ook op vrije dagen zet ik nu een wekker voor mezelf, zodat ik niet te veel blijf hangen in dat relaxte ritme. Het is zelfs zo dat wij eigenlijk altijd een wekker moeten zetten, want we worden 's ochtends niet wakker van de kinderen.
Wel een vroege vogel thuis? Getest: de beste slaaptrainers van 2024
Voetbal speelt ook een grote rol in ons gezin. Mijn man voetbalt, en ik ben nu ook weer begonnen. Op zondag is het ochtendritueel altijd anders, afhankelijk van hoe laat we waarheen moeten voor de wedstrijden. In het weekend blijft mijn man meestal op zaterdag iets langer liggen, omdat hij de hele week zo vroeg op moet. Maar op zondag moeten we er allebei weer vroeg uit voor het voetbal.
Dinsdag drukste dag
Dinsdag is bij ons de drukste dag van de week. Het is de dag dat ik werk en de kinderen de hele dag naar de opvang gaan. Dan begint de ochtend al vroeg. Mijn man vertrekt rond 05.45 uur, en dat is ook het moment dat ik opsta om mezelf klaar te maken.
Dinsdag is echt de enige dag waarop we die spits intens ervaren, omdat alles tegelijk moet gebeuren: mezelf klaarmaken, de kinderen uit bed halen en klaarmaken, en op tijd de deur uit voor werk en opvang.
Het is altijd een uitdaging om de kinderen zo vroeg op te krijgen, omdat ze normaal gesproken nooit zo vroeg hoeven op te staan. Het is een gevecht tegen de klok op zo'n ochtend, maar uiteindelijk breng ik ze naar de opvang en rijd ik door naar mijn werk.
Lees ook: 8x waarom voetbal een te gekke sport is voor meisjes
Hele zondag op het veld
Wij voetballen vanaf nu allebei op zondagochtend. Vorig jaar zat ik nog in de herstelperiode van de bevalling, want de jongste is nu net 1 jaar. De afgelopen weken had mijn partner nog geen wedstrijden, terwijl ik wel moest spelen. Dan ga ik op zondagochtend de deur uit, nadat ik heb geholpen met de kinderen waar dat kan.
Vervolgens gaat mijn man verder met het aankleden en klaarmaken van de kinderen, en komt hij met z'n allen naar het voetbalveld om bij mij te kijken. Als hij moet voetballen en ik ben vrij, doe ik hetzelfde: ik kleed de kinderen verder aan en ga dan met hen naar zijn wedstrijd kijken. Zo staan we meestal op een zondag bijna de hele dag op het voetbalveld.
Gelukkig krijgen we af en toe hulp van vrienden en familie, wat echt fijn is, zeker nu we dit seizoen voor het eerst alles met twee kinderen moeten combineren. Het is wel even wennen, maar we proberen onze weg daarin te vinden. We plannen niet te ver vooruit, maar kijken per week hoe alles verloopt en passen ons daar flexibel op aan.
De club als gratis opvang
De kinderen genieten volop van hun tijd op het voetbalveld, vooral onze oudste, die bijna 3 jaar wordt. Hij kan niet wachten tot hij zelf kan meedoen. Hij loopt al zelfverzekerd met de bal naar het veld en wil niets liever dan voetballen. Inmiddels kennen veel mensen van de club hem. Daarnaast zijn er vaak andere kinderen om mee te spelen, dus het voelt bijna alsof we gratis opvang hebben, want hij amuseert zich de hele dag zonder dat wij veel hoeven te doen.
De jongste is iets lastiger bezig te houden, maar over het algemeen zijn de kinderen redelijk makkelijk. Hij vermaakt zich meestal prima in de wandelwagen of wil af en toe even lopen. Bovendien komen we vaak vrienden tegen, of dames uit mijn voetbalteam die graag even met hem knuffelen. Toch zit er altijd nog wel even een middagslaapje in, dus tegen die tijd gaan we vaak even naar huis.
Lees ook: Spitsuur: 'Omdat de kinderen zulke slechte slapers zijn vragen we nooit een oppas'
Frustraties in de avond
De avonden verlopen over het algemeen goed, al blijft het soms een uitdaging om een goede balans te vinden, vooral met twee kinderen. Hoewel ik meestal degene ben die de avonden regelt, merk ik dat dit nu wat verandert doordat we allebei onze sport weer hebben opgepakt.
Op dinsdag heb ik bijvoorbeeld mijn voetbaltraining, dus dan neemt mijn man het hele avondritueel op zich. Op donderdag is het andersom, omdat hij dan sport, zorg ik voor het avondritueel. Hierdoor is mijn man steeds vaker verantwoordelijk voor het avondritueel, iets wat soms tot frustraties leidt.
Niet fiftyfifty
De zorg is niet per se fiftyfifty verdeeld; ik neem vaak meer op me. Dit komt vooral doordat ik twee dagen werk en hij vaker fulltime buiten de deur werkt. Hij heeft soms wat meer afspraken doordeweeks, wat het soms uitdagender maakt.
Ik ben van nature meer een huismus, terwijl hij graag sociaal bezig is. Dit zorgt er soms voor dat ik automatisch meer taken op me neem, vooral als het gaat om de kinderen. We zijn er hard mee bezig om onze weg hierin te vinden. Het is niet voor niets dat mensen deze periode met jonge kinderen vaak tropenjaren noemen – zowel in de zorg voor de kinderen als in onze relatie. Maar we komen er samen wel uit.
Lees ook: Taakverdeling thuis: zo maak je van de to-dolijst in je hoofd een gedeelde verantwoordelijkheid
Hem de ruimte geven
In het begin vond ik het moeilijk om dingen los te laten en hem de zorg over de kinderen te laten doen. Het liefst deed ik alles zelf. Dat resulteerde soms in frustratie, omdat ik zei dat hij de kinderen nooit naar bed brengt, terwijl ik hem de ruimte niet gaf om dat te doen. Dit is iets waar we aan werken, en dat gaat steeds beter.
Ik zou graag zien dat hij meer betrokken is bij het huishouden en de zorg voor de kinderen. Ik leer daarom meer los te laten en hem dingen op zijn manier te laten doen, terwijl hij probeert om soms zijn sociale leven op pauze te zetten.
Leren loslaten
We praten erover hoe we als ouders het beste kunnen samenwerken. Het hoeft niet altijd precies in balans te zijn, maar soms is het fijn als hij ook wat vaker de kinderen naar bed brengt.
Het loslaten gaat nu beter, ook omdat ik zelf weer aan het sporten ben. Door meer dingen voor mezelf te doen, voel ik me beter. Mijn man heeft bijvoorbeeld op dinsdag echt zijn avond; dan brengt hij de kinderen naar bed. Dat geeft duidelijkheid.
Lees ook: Oneens over de opvoeding, wat dan? 'Hij vindt mij te soft, ik hem te ongeduldig'
Rommelen rondom huis
Ik kan er enorm van genieten als we op zaterdag gewoon een beetje rondom het huis aan het rommelen zijn. Bijvoorbeeld dat de oudste lekker met mijn man aan het klussen is, terwijl ik met de jongste even boodschappen ga doen.
We zijn geen gezin dat elke week naar de dierentuin gaat. Voor ons is een hele zondag samen op het voetbalveld het allerfijnst. De oudste voelt dat ook zo. Het voetbalveld is voor ons een eenvoudig uitje waar we allemaal van genieten.
Daarnaast proberen mijn man en ik elk jaar een nachtje met z'n tweeën weg te gaan. Dat is altijd iets waar we enorm naar uitkijken en wat ons helpt om weer even op te laden.'
Je kunt Marleen volgen op Instagram: marleenvandelogt
/c814ea5fedb4494f9646dbfcd315974c/image.jpg)
/b1c3408f876a4a9db912951f5c7fd4fb/image.jpg)
/52f8d88a6a544fbf89b71059b5bc1ebb/image.jpg)
/7a567420f1bb47d0bff30d0f0dde8624/image.jpg)
/afac3d5d91b0425f8f697fc78d1ca474/image.jpg)
/3c8f2309186d40f2a4cf4ad781d45a66/image.jpg)
/4b71d202746c4399b283a4df394e9b1e/image.jpg)
/5137e522df7f4f99bb53086883e2d2e8/image.jpg)
/cf4601b3f45b42bf859419aae5163a5e/image.jpg)
