'In mijn omgeving sta ik bekend als een borstvoedingsgoeroe. Ik vind het vooral natuurlijk, vanzelfsprekend, makkelijk en ja, soms ook uitdagend met een tweeling. Ik had verwacht dat ik vroeg of laat naast de borst ook kunstvoeding zou geven of eerder zou stoppen. Omdat het vast pittig zou worden. En dat het enorm belastend voor mijn lichaam zou zijn, dacht ik, maar dat bleek dus niet het geval. Per dag ben ik zo'n anderhalf uur aan het voeden, en grote kans dat dat langer zou duren als ik elke keer flessen zou moeten klaarmaken. Met Otis heb ik een afspraak dat hij nog twee keer per dag aan de borst mag. Als hij wakker wordt – het is het eerste waar hij om vraagt – en als hij van de opvang komt. Dan drinkt eerst de tweeling en daarna is hij aan de beurt.
Tip: Hier vind je de mooiste voedingsbeha's en -kleding
Magisch
Ik heb absoluut ook weleens geen zin om te voeden, bijvoorbeeld tijdens een slechte nacht. Als Ceder en Pippa elkaar afwisselen, ben ik uren bezig. IJsbrandt steunt me en zou me graag helpen. Als ik net 's avonds op de bank zit – ha lekker, even een moment voor mezelf – en ze dan hoor, ja dan zou ik IJsbrandt best willen sturen. Maar dat gaat niet. Ik vind niet dat voeden altijd leuk hoeft te zijn, dus dan sta ik op en ga naar boven. Als ik kijk naar hoe het ging met Otis, die zit nu nog maar op twee voedingen per dag, dan denk ik op zo'n moment ook: ik ben al over de helft.
Lees ook: Fabels en feiten over het geven van borstvoeding
Voordelen
Soms geen zin hebben weegt niet op tegen alle positieve dingen. Hiervoor werkte ik op de kraam- en verlosafdeling van het ziekenhuis. Daar zag ik moeders borstvoeding geven aan hun baby's en dat vond ik prachtig. Die connectie tussen moeder en kind had iets magisch. Dat motiveerde me zeker om het te proberen toen Otis er was. Het ging goed en inmiddels zijn we allemaal verslaafd. Tijdens die vele nachtvoedingen heb ik weleens gedacht: ik stop ermee. Maar stoppen was lastiger dan doorgaan. Afbouwen, gedoe met flessen. Als ik het op een gegeven moment zat ben, dan stop ik. Maar zolang het werkt voor iedereen, ga ik door.
Troostborst
Hoe langer ik voed, hoe bijzonderder mensen het lijken te vinden, alsof ze lang voeden überhaupt vreemd vinden. Via via hoor ik dat ze het niet normaal vinden en ongemakkelijk om naar te kijken. Inmiddels vindt mijn eigen moeder het top, maar ze moest er ook wel aan wennen om bijvoorbeeld een kind van negen maanden dat al kan zitten aan de borst te zien.
Lees meer: Flesvoeding en borstvoeding combineren
Vloeibare liefde
Otis voed ik, als het nodig is, ook in het openbaar. Soms kan hij in zijn enthousiasme roepen dat hij bij mij wil drinken. Dan zeg ik weleens: "Ssst, dat is voor thuis." Maar als hij valt in de speeltuin en hij heeft troost nodig, doe ik het wel. Moedermelk is ook een beetje vloeibare liefde, zeg ik altijd.'
Fotografie: Kim Krijnen - Wonderdewonder
